Ποιος θα είναι ο δικαστής των κλιματικών σχεδίων των χωρών;
* Πίεση από ομοτίμους: Οι χώρες μπορούν να λογοδοτήσουν από άλλες χώρες μέσω διπλωματικής πίεσης και δημόσιας αμηχανίας. Για παράδειγμα, οι χώρες που δεν πληρούν τις δεσμεύσεις τους για το κλίμα μπορούν να επικριθούν από άλλες χώρες σε διεθνή φόρουμ, όπως η σύμβαση πλαισίων των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος (UNFCCC).
* Νομικές συμφωνίες: Ορισμένες χώρες έχουν συνάψει δεσμευτικές διεθνείς συμφωνίες για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Αυτές οι συμφωνίες περιλαμβάνουν τη συμφωνία του Παρισιού, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2016. Σύμφωνα με τη συμφωνία του Παρισιού, οι χώρες υποχρεούνται να υποβάλλουν τακτικές εκθέσεις σχετικά με την πρόοδό τους για την επίτευξη των κλιματικών στόχων τους. Αυτές οι εκθέσεις εξετάζονται στη συνέχεια από άλλες χώρες, οι οποίες μπορούν να εγείρουν ανησυχίες εάν μια χώρα δεν ανταποκρίνεται στις δεσμεύσεις της.
* Μηχανισμοί αγοράς: Οι αγορές άνθρακα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να κρατήσουν τις χώρες υπεύθυνες για τις κλιματικές δεσμεύσεις τους. Οι αγορές άνθρακα επιτρέπουν στις χώρες να εμπορεύονται πιστώσεις άνθρακα, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιστάθμιση των εκπομπών τους. Αυτό δίνει στις χώρες ένα κίνητρο να μειώσουν τις εκπομπές τους, επειδή μπορούν στη συνέχεια να πουλήσουν υπερβολικές πιστώσεις σε άλλες χώρες.
Εκτός από αυτούς τους μηχανισμούς, υπάρχουν αρκετοί μη κυβερνητικοί οργανισμοί (ΜΚΟ) που εργάζονται για να κρατήσουν τις χώρες υπεύθυνες για τις δεσμεύσεις τους για το κλίμα. Αυτές οι ΜΚΟ παρακολούθησαν την πρόοδο των χωρών στα κλιματικά τους σχέδια και δημοσιεύουν εκθέσεις σχετικά με τα ευρήματά τους. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν από πολίτες και ακτιβιστές για να πιέσουν τις κυβερνήσεις να αναλάβουν δράση για την αλλαγή του κλίματος.
