Η νέα θεωρία προκαλεί την τρέχουσα άποψη του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος αποθηκεύει μακροχρόνια μνήμη

Μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Berkeley, πρότεινε μια νέα θεωρία για το πώς ο εγκέφαλος αποθηκεύει μακροχρόνια μνήμη. Η θεωρία, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Science", αμφισβητεί την τρέχουσα άποψη ότι οι μνήμες αποθηκεύονται σε συγκεκριμένα κύτταρα του εγκεφάλου που ονομάζονται νευρώνες.

Αντ 'αυτού, οι επιστήμονες του Berkeley προτείνουν ότι οι μνήμες αποθηκεύονται στις συνάψεις, οι οποίες είναι οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Πιστεύουν ότι η δύναμη των συνάψεων καθορίζει τη δύναμη της μνήμης. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο συχνά ανακαλείται μια μνήμη, τόσο ισχυρότερες είναι οι συνάψεις και τόσο πιο εύκολο είναι να θυμόμαστε τη μνήμη.

Οι επιστήμονες του Berkeley εξέτασαν τη θεωρία τους με την κατάρτιση των ποντικών για να συσχετίσουν μια συγκεκριμένη μυρωδιά με ένα ήπιο ηλεκτροπληξία. Στη συνέχεια μέτρησαν τη δύναμη των συνάψεων μεταξύ των νευρώνων στον ιππόκαμπο, μιας περιοχής του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον σχηματισμό μνήμης. Διαπίστωσαν ότι η δύναμη των συνάψεων συσχετίστηκε με τη δύναμη της μνήμης.

Αυτή η μελέτη παρέχει νέα στοιχεία για το ρόλο των συνάψεων στο σχηματισμό μνήμης. Προτείνει επίσης ότι η τρέχουσα άποψη της αποθήκευσης μνήμης μπορεί να χρειαστεί να αναθεωρηθεί.

Συνέπειες της νέας θεωρίας

Η νέα θεωρία έχει ορισμένες συνέπειες για την κατανόηση της μνήμης μας. Πρώτον, υποδηλώνει ότι οι αναμνήσεις δεν αποθηκεύονται σε μία θέση στον εγκέφαλο. Αντ 'αυτού, διανέμονται σε όλο τον εγκέφαλο, με διαφορετικά μέρη μνήμης που αποθηκεύεται σε διαφορετικές συνάψεις.

Δεύτερον, η θεωρία υποδηλώνει ότι οι μνήμες δεν είναι στατικές. Αντ 'αυτού, ενημερώνονται και αναθεωρούνται συνεχώς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η δύναμη των συνάψεων που αποθηκεύουν τις μνήμες μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Ως αποτέλεσμα, οι μνήμες μπορούν να γίνουν ισχυρότερες ή ασθενέστερες με την πάροδο του χρόνου και μπορούν ακόμη και να ξεχαστούν εντελώς.

Τρίτον, η θεωρία υποδηλώνει ότι οι μνήμες δεν είναι πάντα ακριβείς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η δύναμη των συνάψεων που αποθηκεύουν τις μνήμες μπορούν να επηρεαστούν από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του συναισθήματος, του στρες και του ύπνου. Ως αποτέλεσμα, οι μνήμες μπορούν να παραμορφωθούν ή ακόμη και να κατασκευαστούν πλήρως.

Συμπέρασμα

Η νέα θεωρία της αποθήκευσης μνήμης που προτείνεται από τους επιστήμονες του Berkeley αποτελεί σημαντική πρόκληση για την τρέχουσα άποψη. Έχει ορισμένες επιπτώσεις στην κατανόηση της μνήμης μας και υποδηλώνει ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να κατανοήσουμε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αποθηκεύει μακροχρόνια μνήμη.