Η έρευνα ρίχνει φως στο πώς τα ασημένια ιόντα σκοτώνουν τα βακτηρίδια
Το ασήμι έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες για τη θεραπεία λοιμώξεων και οι αντιβακτηριακές του ιδιότητες είναι γνωστές. Ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο τα ιόντα αργύρου σκοτώνουν τα βακτηρίδια δεν έχει κατανοηθεί πλήρως.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Microbiology έχει ρίξει φως σε αυτόν τον μηχανισμό. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα ασημένια ιόντα συνδέονται με την επιφάνεια των βακτηρίων και διαταράσσουν την κυτταρική μεμβράνη. Αυτή η βλάβη στη κυτταρική μεμβράνη οδηγεί στη διαρροή των κυτταρικών περιεχομένων και στον θάνατο των βακτηρίων.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι τα ασημένια ιόντα είναι πιο αποτελεσματικά στη θανάτωση βακτηρίων παρουσία φωτός. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φως ενεργοποιεί τα ασημένια ιόντα και τα καθιστά πιο αντιδραστικά.
Τα ευρήματα αυτής της μελέτης θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων αντιβακτηριακών θεραπειών που χρησιμοποιούν ιόντα αργύρου. Αυτές οι θεραπείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ποικίλων λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προκαλούνται από βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.
Πώς τα ασημένια ιόντα σκοτώνουν βακτηρίδια
Τα ασημένια ιόντα σκοτώνουν τα βακτήρια δεσμεύοντας στην επιφάνεια της κυτταρικής μεμβράνης και διαταράσσοντας τη λειτουργία του. Η κυτταρική μεμβράνη είναι ένα λεπτό στρώμα που περιβάλλει το κύτταρο και προστατεύει το περιεχόμενό του. Αποτελείται από μια διπλοστιβάδα φωσφολιπιδίου, η οποία είναι ένα διπλό στρώμα φωσφολιπιδίων. Τα φωσφολιπίδια είναι μόρια που έχουν υδρόφιλη (αγαπημένη) κεφαλή και υδρόφοβη ουρά. Οι υδρόφιλες κεφαλές αντιμετωπίζουν το εξωτερικό της διπλοστοιβάδας, ενώ οι υδρόφοβες ουρές αντιμετωπίζουν το εσωτερικό.
Τα ασημένια ιόντα διαταράσσουν τη διπλοστιβάδα φωσφολιπιδίου με δέσμευση στις υδρόφιλες κεφαλές των φωσφολιπιδίων. Αυτό αναγκάζει τη διπλή στρώση να γίνει πιο διαπερατή, επιτρέποντας στο νερό και άλλα μόρια να διαρρεύσουν από το κύτταρο. Η απώλεια νερού και άλλων μορίων οδηγεί στο θάνατο του κυττάρου.
Ο ρόλος του φωτός στην τοξικότητα του ασημένιου ιόντος
Το φως ενεργοποιεί τα ιόντα αργύρου και τα καθιστά πιο αντιδραστικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φως προκαλεί την απώλεια ηλεκτρόνων αργύρου, γεγονός που τους καθιστά πιο πιθανό να δεσμεύονται σε άλλα μόρια. Τα ενεργοποιημένα ιόντα αργύρου είναι στη συνέχεια σε θέση να δεσμεύονται πιο εύκολα στην επιφάνεια των βακτηρίων και να διαταράξουν την κυτταρική μεμβράνη.
Τα ευρήματα αυτής της μελέτης θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων αντιβακτηριακών θεραπειών που χρησιμοποιούν ιόντα αργύρου. Αυτές οι θεραπείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ποικίλων λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προκαλούνται από βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.
