Τι είναι η οξίνιση των ωκεανών και γιατί έχει σημασία;
διαδικασία:
- Ο ωκεανός απορροφά φυσικά το CO2 από την ατμόσφαιρα ως μέρος του κύκλου του άνθρακα. Ωστόσο, δεδομένου ότι η βιομηχανική επανάσταση, οι ανθρώπινες δραστηριότητες, ιδιαίτερα η καύση των ορυκτών καυσίμων, αύξησαν σημαντικά τα επίπεδα του CO2 στην ατμόσφαιρα.
- Ως αποτέλεσμα, οι ωκεανοί έχουν απορροφήσει μια σημαντική ποσότητα αυτής της περίσσειας CO2, οδηγώντας σε μια χημική αντίδραση που σχηματίζει ανθρακικό οξύ. Αυτή η αυξημένη οξύτητα μειώνει το επίπεδο pH του ωκεανού.
αλλαγή pH:
- Η κλίμακα pH μετρά την οξύτητα ή τη βασικότητα ενός διαλύματος, με χαμηλότερο ρΗ που υποδηλώνει υψηλότερη οξύτητα. Πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, το μέσο pH του ωκεανού ήταν περίπου 8,2. Σήμερα, εκτιμάται ότι είναι περίπου 8,1, και συνεχίζει να μειώνεται.
- Ενώ αυτή η διαφορά μπορεί να φαίνεται μικρή, ακόμη και μια μικρή αλλαγή στο ρΗ μπορεί να έχει σημαντικές βιολογικές επιπτώσεις. Ο ωκεανός είναι φυσικά αλκαλικός και πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις συνθήκες.
Επιπτώσεις:
Η οξίνιση των ωκεανών δημιουργεί αρκετές σημαντικές απειλές για τα θαλάσσια οικοσυστήματα:
1. Κοραλλιογενείς ύφαλοι:
- Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι από τα πιο ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματα στην οξίνιση των ωκεανών. Τα κοράλλια χτίζουν τους σκελετούς τους, εξάγοντας ανθρακικό ασβέστιο από θαλασσινό νερό. Ωστόσο, με αυξημένη οξύτητα, η διαθεσιμότητα του ανθρακικού ασβεστίου μειώνεται, καθιστώντας πιο δύσκολη την κατασκευή και τη διατήρηση των δομών τους. Οι όξινες συνθήκες βλάπτουν επίσης άμεσα τους ευαίσθητους ιστούς των κοραλλιών, οδηγώντας σε λεύκανση και θνησιμότητα.
2. Οργανισμοί σχηματισμού κελύφους:
- Πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένων των οστρακοειδών (μύδια, στρείδια, σαλιγκάρια) και ορισμένοι τύποι πλαγκτόν, χτίζουν τα κελύφη τους ή τα εξωσκληρυντικά χρησιμοποιώντας ανθρακικό ασβέστιο. Όπως τα κοράλλια, αυτοί οι οργανισμοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη διαμόρφωση και τη διατήρηση των προστατευτικών δομών τους λόγω της μειωμένης διαθεσιμότητας ανθρακικού ασβεστίου σε όξινα νερά. Αυτό επηρεάζει την ανάπτυξη, την αναπαραγωγή και την επιβίωσή τους.
3. Πληθυσμοί ψαριών:
- Η οξίνιση των ωκεανών μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη και τη συμπεριφορά των ψαριών. Τα μειωμένα επίπεδα του ρΗ μπορούν να διαταράξουν τα αισθητήρια συστήματα, καθιστώντας δύσκολο τα ψάρια να εντοπίζουν τους θηρευτές, να βρουν τρόφιμα και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι όξινες συνθήκες επηρεάζουν επίσης τις φυσιολογικές διεργασίες όπως η ανάπτυξη, η αναπαραγωγή και η ανοσολογική λειτουργία.
4. Θαλάσσια ιστούς τροφίμων:
- Οι αλλαγές στην αφθονία και τη διανομή βασικών ειδών όπως τα κοράλλια και οι οργανισμοί που σχηματίζουν κέλυφος μπορούν να έχουν συνέπειες σε ολόκληρο τον ιστό θαλάσσιων τροφίμων. Αυτοί οι οργανισμοί καταλαμβάνουν σημαντικούς οικολογικούς ρόλους και η μείωση τους μπορεί να επηρεάσει τους πληθυσμούς άλλων ειδών που εξαρτώνται από αυτά για τρόφιμα, οικοτόπους ή προστασία.
5. Ανθρώπινο αντίκτυπο:
- Πολλές παράκτιες κοινότητες βασίζονται στην αλιεία και στον τουρισμό που εξαρτώνται από υγιή θαλάσσια οικοσυστήματα. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, για παράδειγμα, είναι σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα και παρέχουν προστασία για οικονομικά πολύτιμες παράκτιες περιοχές κατά της ζημίας των κυμάτων. Η μείωση της θαλάσσιας υγείας που προκύπτει από την οξίνιση των ωκεανών μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την ανθρώπινη διαβίωση και τις οικονομίες.
Συνοπτικά, η οξίνιση των ωκεανών που προκύπτει από την αυξημένη απορρόφηση του ατμοσφαιρικού CO2 είναι ένα πρόβλημα που αφορούσε. Διαταράσσει τα κρίσιμα χημικά υπόλοιπα στον ωκεανό, οδηγώντας σε σοβαρές συνέπειες για ένα ευρύ φάσμα θαλάσσιων οργανισμών και τελικά επηρεάζει τις ανθρώπινες κοινότητες που βασίζονται στον ωκεανό για διάφορους σκοπούς.
