Ασφάλεια σε αριθμούς; Όχι έτσι για τα κοράλλια

Σε αντίθεση με την παροιμία "ασφάλεια σε αριθμούς", μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε ότι τα κοράλλια που αναπτύσσονται σε πυκνές αποικίες είναι πιο ευαίσθητες στη μετάδοση και τη θνησιμότητα της νόσου σε σύγκριση με εκείνες σε μικρότερες αποικίες ή απομονωμένα άτομα. Αυτό το εύρημα αμφισβητεί τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι η συσσώρευση παρέχει προστασία από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες άγχους.

Η μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο James Cook στην Αυστραλία, επικεντρώθηκε σε δύο κοινά είδη κοραλλιών που βρέθηκαν στο Great Barrier Reef:Acropora Millepora και Pocillopora Damicornis. Αυτά τα είδη είναι γνωστό ότι σχηματίζουν πυκνές αποικίες, δημιουργώντας σύνθετα υποβρύχια οικοτόπους.

Για να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της πυκνότητας των αποικιών και της ευαισθησίας των ασθενειών, οι ερευνητές καθιέρωσαν πειραματικά οικόπεδα κατά μήκος του υφάλου, χειριζόμενοι την πυκνότητα των κοραλλιογενών αποικιών μέσα σε αυτά τα οικόπεδα. Στη συνέχεια παρακολούθησαν τα κοράλλια για μια περίοδο αρκετών μηνών, παρακολουθώντας την επίπτωση των εστιατορίων της νόσου και τη μέτρηση των ποσοστών θνησιμότητας των κοραλλιών.

Τα αποτελέσματα έδειξαν σαφή τάση:τα κοράλλια σε αποικίες υψηλής πυκνότητας εμφάνισαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά μετάδοσης της νόσου και επακόλουθη θνησιμότητα σε σύγκριση με τα κοράλλια σε αποικίες χαμηλής πυκνότητας ή σε απομονωμένα άτομα. Αυτή η ευπάθεια αποδόθηκε σε διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με πυκνές αποικίες.

Πρώτον, η συσσώρευση διευκολύνει την άμεση επαφή μεταξύ των γειτονικών κοραλλιών, επιτρέποντας την ταχεία εξάπλωση των μεταδοτικών ασθενειών. Όταν μολύνεται ένα κοράλλι, η στενή γειτνίαση των άλλων επιτρέπει στην ασθένεια να πηδάει εύκολα από το ένα άτομο στο άλλο, οδηγώντας σε ένα φαινόμενο ντόμινο μέσα στην αποικία.

Δεύτερον, οι πυκνές αποικίες δημιουργούν ένα μικροπεριβάλλον που ευνοεί την επιμονή της νόσου. Η συσσώρευση οργανικής ύλης, αποβλήτων και νεκρού κοραλλιογενούς ιστού μέσα σε πυκνοκατοικημένες αποικίες παρέχει ένα ιδανικό έδαφος αναπαραγωγής για παθογόνα, προωθώντας περαιτέρω τις εστίες ασθενειών.

Τρίτον, ο ανταγωνισμός για πόρους, όπως τα θρεπτικά συστατικά και το φως του ήλιου, μπορεί να είναι πιο έντονος σε πυκνές αποικίες. Αυτό το στρες αποδυναμώνει μεμονωμένα κοράλλια, καθιστώντας τα πιο ευαίσθητα στη λοίμωξη από την ασθένεια και λιγότερο ανθεκτική στις επιπτώσεις της.

Τα ευρήματα της μελέτης έχουν συνέπειες για τη διατήρηση και τη διαχείριση των κοραλλιογενών υφάλων. Παραδοσιακά, οι προσπάθειες για την προστασία των κοραλλιογενών υφάλων έχουν επικεντρωθεί στη διατήρηση μεγάλων, πυκνών κοραλλιογενών αποικιών, καθώς θεωρούνται σημαντικά ενδιαιτήματα για διαφορετική θαλάσσια ζωή. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδεικνύουν ότι η προώθηση των μικρότερων, λιγότερο πυκνών κοραλλιογενών αποικιών ή η αύξηση της απόστασης μεταξύ των υφιστάμενων αποικιών μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική στη μείωση της μετάδοσης της νόσου και στην ενίσχυση της συνολικής ανθεκτικότητας των οικοσυστημάτων των κοραλλιογενών υφάλων.

Συνολικά, η μελέτη προκαλεί την ιδέα ότι η ασφάλεια έγκειται σε αριθμούς για τα κοράλλια, υπογραμμίζοντας την περίπλοκη ισορροπία μεταξύ των εξαρτώμενων από την πυκνότητα παραγόντων και της δυναμικής της νόσου σε αυτά τα σημαντικά σημαντικά θαλάσσια οικοσυστήματα.