Η πιθανότητα προέρχεται από την κβαντική φυσική;

Η πιθανότητα δεν προέρχεται από την κβαντική φυσική, ούτε είναι μοναδική για την κβαντική φυσική. Η θεωρία των πιθανοτήτων, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, πρώτα επισημοποιήθηκε τον 17ο αιώνα από μαθηματικούς και φιλόσοφους όπως ο Pierre-Simon Laplace, ο Thomas Bayes και ο Blaise Pascal. Η θεωρία πιθανοτήτων βρίσκει εφαρμογές σε διάφορους τομείς όπως στατιστικά στοιχεία, μαθηματικά, ανάλυση κινδύνου, θεωρία αποφάσεων και πολλά άλλα πριν από την ανάπτυξη της κβαντικής φυσικής.

Η κλασσική πιθανότητα, όπως αναφέρεται μερικές φορές, λειτουργεί με βάση τους νόμους της πιθανότητας και δεν απαιτεί την υποκείμενη θεωρία της κβαντικής φυσικής για να εξηγήσει τους κανόνες και τις αρχές της.

Αντίθετα, η κβαντική φυσική, η οποία προέκυψε πολύ αργότερα, εισάγει εγγενή πιθανοτική συμπεριφορά σε υποατομικό επίπεδο. Στην κβαντική μηχανική, η πιθανότητα διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην περιγραφή της συμπεριφοράς και των ιδιοτήτων των σωματιδίων και των συστημάτων σε πολύ μικρές κλίμακες. Η συνάρτηση κύματος των κβαντικών σωματιδίων, για παράδειγμα, αντιπροσωπεύει την κατανομή πιθανοτήτων τους σε μια συγκεκριμένη χωρική περιοχή.

Στην κβαντική μηχανική, η λειτουργία κύματος, η οποία είναι η μαθηματική περιγραφή μιας κβαντικής κατάστασης, εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου σύμφωνα με την εξίσωση Schrödinger. Η λειτουργία κύματος παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις πιθανότητες των πιθανών αποτελεσμάτων των μετρήσεων.

Ενώ η κβαντική θεωρία συμβάλλει σημαντικά στην κατανόηση της πιθανότητας σε κβαντικό επίπεδο και παρέχει μια πιθανοτική περιγραφή των κβαντικών φαινομένων, δεν αποτελεί την προέλευση της πιθανότητας. Η θεωρία των πιθανοτήτων έχει τις ρίζες της στην κλασσική πιθανότητα, η οποία έχει την προέλευσή της στους τομείς των μαθηματικών και της φιλοσοφίας πολύ πριν από την έλευση της κβαντικής φυσικής.