Οι επιστήμονες αναπτύσσουν τεχνητή νοημοσύνη για να εντοπίσουν τρύπες στο στέμμα του Ήλιου
Εάν έχετε δει ποτέ εικόνες του Ήλιου, μπορεί να έχετε παρατηρήσει κάποια σκοτεινά σημάδια στην επιφάνεια του στέμματος, την αύρα του πλάσματος που περιβάλλει τον Ήλιο και άλλα αστέρια. Αυτά τα σκοτεινά σημεία είναι τεράστιες περιοχές που είναι πιο κρύες από το γύρω στέμμα - ακόμα πολύ ζεστό, προσέξτε, απλώς όχι τόσο ζεστό όσο το υπόλοιπο στέμμα. Τώρα, οι αστρονόμοι έχουν έναν νέο τρόπο να τους αναγνωρίζουν.
Συνήθως, οι αστρονόμοι παρατηρούν και εντοπίζουν στεφανιαίες τρύπες χρησιμοποιώντας ανιχνευτές φωτός Extreme Ultraviolet (EUV) και ακτίνων Χ. Ωστόσο, είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν τα σκοτεινά χαρακτηριστικά που είναι οι τρύπες από άλλα σκοτεινά σημεία, όπως τα νήματα. Είναι εύκολο να πούμε ότι υπάρχει μια σκοτεινή περιοχή στο ηλιακό στέμμα, αλλά το να καταλάβεις ποιο είναι αυτό το σκοτεινό σημείο δεν είναι τόσο εύκολο.
Τώρα, μια ομάδα επιστημόνων ανέπτυξε ένα τεχνητό νευρωνικό δίκτυο που ονομάζεται CHRONNOS (Coronal Hole Recnition Neural Network Over multi-Spectral-data) για να αναγνωρίσει τις στεφανιαίες οπές. Χρησιμοποίησαν δεδομένα που συλλέχθηκαν από τον δορυφόρο SDO (Solar Dynamics Observatory) της NASA, από τον Νοέμβριο του 2010 έως τον Δεκέμβριο του 2016, για να εκπαιδεύσουν και να δοκιμάσουν το μοντέλο.
Η μαγεία του μοντέλου έγκειται στο να δίνει δεδομένα με αυξανόμενη ανάλυση εικόνας. Ξεκινώντας για παράδειγμα, με 8×8 pixel, μετά 64×64 pixel και τέλος 512×512 pixel. Αυτό γίνεται για να δοθούν όσες περισσότερες πληροφορίες στο AI και για ταχύτερη απόδοση, τα δεδομένα χαμηλότερης ανάλυσης είναι πιο εύκολο να αναλυθούν από το δίκτυο.
Όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο, η ομάδα χρησιμοποίησε το timelapse των τελευταίων δύο μηνών κάθε έτους από το 2010 έως το 2019. Τα κόκκινα περιγράμματα δείχνουν τις τρύπες κατά τη διάρκεια των ημερών με μια εκπληκτικά ομαλή μεταβατική παραλλαγή.
Η νέα μέθοδος ήταν επιτυχής στον εντοπισμό 261 στεφανιαίων οπών εντός αυτής της χρονικής περιόδου με το 98,1% των σωστών ανιχνεύσεων. Η ομάδα συνέκρινε επίσης τη σχέση μεταξύ των οπών που εντοπίστηκαν με τις ηλιακές κηλίδες. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μοντέλο τους είναι ανεξάρτητο από την ηλιακή δραστηριότητα, είτε είναι στο μέγιστο είτε στο ελάχιστο.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Astronomy &Astrophysics.
