Ewine van Dishoeck, ο Ολλανδός που εντόπισε την προέλευση του νερού
«Κάποιος από την Ολλανδία συνδέεται αναπόφευκτα με το νερό», είπε η αστροφημίστρια Ewine van Dishoeck, η οποία είναι ιθαγενής της χαμηλής γειτονιάς, μεγάλο μέρος της οποίας έχει διεκδικηθεί από τη θάλασσα μέσω της κατασκευής πόλντερ, αναχωμάτων, αναχωμάτων και του Αρχιμήδη. βίδες.
Το νερό γυρίζει στη γη κάτω από τα πόδια της, περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του σώματός της και την απορροφά. Η Van Dishoeck, 63 ετών, η νικήτρια του φετινού βραβείου Kavli 1 εκατομμυρίου δολαρίων στην Αστροφυσική, μπορεί να βρεθεί πολλά Σαββατοκύριακα στην παραλία Noordwijk, το ίδιο τμήμα της ακτής κοντά στην γενέτειρά της, το Leiden, που συχνάζει από τότε που ήταν παιδί. «Απλώς καθαρίζει το μυαλό να είσαι εκεί και να είσαι μέσα στο νερό», είπε. Μπορεί να ήταν στο Noordwijk που άρχισε για πρώτη φορά να αναρωτιέται από πού προέρχεται όλο το νερό.
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο van Dishoeck έχει εντοπίσει το νερό στην κοσμική του προέλευση. H2 Τα μόρια O είναι παλαιότερα, δείχνουν τα ευρήματά της, από τον ήλιο. Μέσω ενός συνδυασμού θεωρητικής χημείας, τηλεσκοπικών παρατηρήσεων και εργαστηριακών πειραμάτων στο Πανεπιστήμιο του Leiden, η van Dishoeck και οι συνεργάτες και οι συνάδελφοί της έχουν αποδείξει ότι το νερό προήλθε από το διαστρικό νέφος αερίου και σκόνης που, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, κατέρρευσε βαρυτικά για να σχηματίσει το ηλιακό μας σύστημα . Σε αυτό το αρχαίο σύννεφο, ο πάγος συσσωρεύτηκε στις επιφάνειες των κόκκων σκόνης καθώς προσέκρουαν σε άτομα υδρογόνου και οξυγόνου που βρέθηκαν μεταξύ τους και συνδέθηκαν στο περιβάλλον αέριο.
«Όλο το νερό που βλέπουμε εδώ στη Γη, όλα τα μόρια [νερού] που έχουμε στο σώμα μας», είπε ο van Dishoeck, «έχουν ήδη σχηματιστεί στις επιφάνειες των κόκκων στο σύννεφο από το οποίο κατέρρευσε το ηλιακό μας σύστημα. ”
Το περπάτημα στην άμμο στην παραλία Noordwijk την κάνει να σκεφτεί τους διαστρικούς κόκκους σκόνης και τον ρόλο του νερού στο σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος. Το σημαντικό είναι ότι οι επικαλύψεις πάγου έκαναν τους κόκκους της σκόνης να κολλάνε. Αυτό σήμαινε ότι αφού το διαστρικό νέφος κατέρρευσε εσωτερικά, σχηματίζοντας τον πρωτοήλιο, οι παγωμένοι κόκκοι που έμειναν να σφυρίζουν γύρω στην τροχιά του κόλλησαν μεταξύ τους όταν συγκρούστηκαν. Οι κόκκοι έγιναν βότσαλα, μετά ογκόλιθοι, μετά πλανηταίοι και, τελικά, μετά από πολλές επικές συγκρούσεις, πλήρεις πλανήτες.
Με άλλα λόγια, όχι μόνο το νερό είναι απαραίτητο για τη ζωή σε έναν πλανήτη, αλλά βοηθά τους πλανήτες να αναπτυχθούν αρχικά. Η Van Dishoeck και οι συνάδελφοί της έχουν παρατηρήσει υπογραφές άφθονο πάγου σε μακρινά διαστρικά σύννεφα, υποδηλώνοντας ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όλο τον κόσμο. Οι υδαρείς κόσμοι μπορεί να μην είναι σπάνιοι.
Εκτός από τις τακτικές επισκέψεις στην παραλία, η van Dishoeck και ο σύζυγός της, ο οποίος είναι αστρονόμος, απολαμβάνουν την πεζοπορία και το κάμπινγκ, όπως κάνουν πολλοί φυσικοί επιστήμονες. «Πηγαίνει και στις δύο κατευθύνσεις, αυτή η έμπνευση», είπε. "Έχετε ήδη μια ιδέα πάνω στην οποία εργάζεστε και ξαφνικά λέτε:"Ε, εδώ είναι που το βλέπω και στη φύση." Και το αντίστροφο:Η φύση φέρνει άλλες ιδέες σε εσάς."
Το ζευγάρι περνά δύο εβδομάδες κάθε καλοκαίρι στην αμερικανική Δύση, με κλειστούς φορητούς υπολογιστές και τηλέφωνα. Φέτος, κατασκήνωσαν στην Καλιφόρνια ανάμεσα στα χιονισμένα ηφαίστεια της Ανατολικής Σιέρα Νεβάδα - ένα τοπίο που έχει αποδειχθεί εμπνευσμένο για τον van Dishoeck στο παρελθόν. Η γραμμή χιονιού που σηματοδοτεί το υψόμετρο όπου το νερό μεταβαίνει από αέριο σε στερεό της άφησε να εννοηθεί ότι το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει στα διαστρικά σύννεφα και στα πλανητικά συστήματα που παράγουν. Μακριά από ένα αστέρι, πέρα από τη γραμμή χιονιού του, οι επικαλύψεις πάγου σε κόκκους σκόνης παραμένουν παγωμένοι, γεγονός που τους κάνει πιο κολλώδεις, βοηθώντας τους πλανήτες να μεγαλώσουν. Ο Δίας, ο μεγαλύτερος γείτονάς μας, μόλις πέρασε τη γραμμή χιονιού του ηλιακού συστήματος.
«Μερικές από τις καλύτερες ιδέες που είχα ήταν σίγουρα όταν βρέθηκα στη μέση της φύσης», είπε ο van Dishoeck — «κάπου με νερό, χιόνι, πάγο».
Η Γη μπορεί να είχε καταλήξει βρεγμένη λόγω των πρόσφατων σταδίων συγκρούσεων από τεράστιες παγωμένες πλανητάρχες που αιωρούνταν από τα περίχωρα του ηλιακού συστήματος. Γιατί όμως η Γη ήταν πνιγμένη ενώ η γειτονική Αφροδίτη και ο Άρης όχι; Μια πιθανότητα, είπε ο van Dishoeck, είναι «ότι όλα σχηματίστηκαν με την ίδια σχετική ποσότητα νερού, αλλά απλώς η Αφροδίτη έχασε περισσότερα επειδή είναι πιο ζεστή και ότι στην περίπτωση του Άρη, επειδή είναι λιγότερο μαζική, πολλά το νερό ξέφυγε.»
Ο Van Dishoeck έχει δείξει ότι η διαδικασία σχηματισμού άστρων και πλανητών είναι στενά συνδεδεμένη με τη μοριακή σύνθεση των διαστρικών νεφών που καλύπτουν τους γαλαξίες. Το νερό είναι αναμφισβήτητα ένας βασικός παράγοντας — στην Ολλανδία και στον κόσμο γενικότερα.
