Οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν πλανήτη που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί
Η ανακάλυψη ενός γιγάντιου πλανήτη σε τροχιά γύρω από το άστρο του σε απόσταση 650 φορές μεγαλύτερη από τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου προκάλεσε αμηχανία στους ερευνητές. Μέχρι στιγμής, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσουν πώς δημιουργήθηκε ένα τόσο παράξενο σύστημα.
Επικεφαλής της διεθνούς ομάδας αστρονόμων ήταν ένας μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Αυτός είναι ο πιο μακρινός πλανήτης που έχει βρεθεί ποτέ σε τροχιά γύρω από ένα μοναδικό αστέρι που μοιάζει με ήλιο. Ως σημείωμα, είναι επίσης ο πρώτος εξωπλανήτης που ανακαλύφθηκε στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Ο πλανήτης στην περίπτωση (HD 106906) έχει μάζα 11 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία και απέχει 650 φορές πιο μακριά από το αστέρι του από ό,τι η Γη από τον Ήλιο. Κανένας επί του παρόντος γνωστός μηχανισμός δεν μπορεί να εξηγήσει πώς ή γιατί συμβαίνει αυτό.
Υπάρχουν δύο κύριοι μηχανισμοί σχηματισμού πλανητών που είναι επί του παρόντος αποδεκτοί από τους αστρονόμους. Πλανήτες που σχηματίζονται κοντά στα αστέρια τους από μικρά σώματα που μοιάζουν με αστεροειδείς που γεννιούνται στον αρχέγονο δίσκο σκόνης και αερίου που περιβάλλει ένα αστέρι που σχηματίζεται. Δεδομένου ότι αυτή η διαδικασία είναι αρκετά αργή, τα γιγάντια φυτά δεν μπορούν να σχηματιστούν με αυτόν τον τρόπο, μόνο αστέρια συγκρίσιμα σε μέγεθος με τη Γη. Ο άλλος προτείνει ότι γιγάντιοι πλανήτες μπορούν να σχηματιστούν από μια γρήγορη, άμεση κατάρρευση υλικού δίσκου. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα και με αυτό:οι αρχέγονοι δίσκοι σπάνια περιέχουν αρκετή μάζα στην εξωτερική τους επιφάνεια για να επιτρέψουν να σχηματιστεί ένας πλανήτης όπως ο HD 106906 b. Έτσι ο Bailey άρχισε να σκέφτεται τις περισσότερες εξωτικές λύσεις.
Αλλά αυτό το μοντέλο επίσης δεν εξηγεί τα πράγματα, επειδή η αναλογία μάζας των δύο αστεριών σε ένα δυαδικό σύστημα δεν είναι συνήθως μεγαλύτερη από 10 προς 1.
Η κατανόηση πολύπλοκων, ασυνήθιστων συστημάτων όπως αυτό είναι πολύ σημαντική – αυτές είναι οι μελέτες που ωθούν τα όρια της γνώσης μας όλο και περισσότερο.
