Ανακαλύφθηκε νέα κατηγορία υπερ-γαιών με αστέρια

Οι αστροφυσικοί ανακάλυψαν μια νέα κατηγορία εξωπλανητών των οποίων οι ατμόσφαιρες και τα πτητικά στοιχεία έχουν ανατιναχθεί από το αστέρι που περιφέρονται. Τα ευρήματά τους βοηθούν στην κάλυψη ενός αχαρτογράφητου κενού στους πλανητικούς πληθυσμούς και προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για τον εντοπισμό νέων κόσμων προς αποικισμό.

Υπάρχει ένα παλιό λατινικό ρητό σύμφωνα με το «η δόση κάνει το δηλητήριο», και αυτό ισχύει ακόμη και σε τεράστιες κλίμακες. Οι πλανήτες δέχονται μια τεράστια ποσότητα ενέργειας που εκπέμπεται από το άστρο υποδοχής τους ως θερμότητα, ακτινοβολία και φορτισμένα σωματίδια — κοινώς γνωστά ως ηλιακοί άνεμοι. Η Γη κάθεται άνετα στη ζώνη Goldilocks, αρκετά κοντά στον ήλιο, ώστε να μην παγώνει, αλλά όχι πολύ κοντά, ώστε να μην ψηθεί και καεί. Είναι επίσης αρκετά μακριά από τον ήλιο για να επιτρέψει στο μαγνητικό του πεδίο να απωθεί αποτελεσματικά πολλά από αυτά τα σωματίδια και την ακτινοβολία. Αλλά δεν είναι όλοι οι πλανήτες που μοιάζουν με τη γη τόσο τυχεροί.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, αστροφυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ ανακάλυψαν μια νέα κατηγορία «απογυμνωμένων» βραχωδών πλανητών. Αυτοί οι πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη περιφέρονται πολύ κοντά στα αστέρια τους και υπόκεινται σε έναν χείμαρρο ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας και ακραίες θερμοκρασίες. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η θερμότητα αναγκάζει τις πτητικές ουσίες στα πετρώματα να διαφύγουν στην ατμόσφαιρα. Η ακτινοβολία, με τη σειρά της, απογυμνώνει το εξωτερικό αέριο στρώμα, αφήνοντας εκτεθειμένο μόνο έναν συρρικνωμένο βραχώδη πυρήνα.

Η ομάδα χρησιμοποίησε την αστεροσεισμολογία για να χαρακτηρίσει τα αστέρια και τους πλανήτες τους που ερευνούσαν με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ. Η αστεροσεισμολογία χρησιμοποιεί τους φυσικούς συντονισμούς των άστρων για να αποκαλύψει τις ιδιότητες και τις εσωτερικές τους δομές.

Τα ευρήματα είναι σημαντικά για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πώς εξελίσσονται τα αστρικά συστήματα με την πάροδο του χρόνου. Υπογραμμίζει επίσης τον κρίσιμο ρόλο που παίζει το άστρο υποδοχής στη διαμόρφωση των πλανητών που περιφέρονται γύρω του.

Η πλήρης δημοσίευση, με τίτλο «Hot super-Earths striped by their host stars» δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στο περιοδικό Nature Communications και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.