Boeing Starliner Astronauts:Τι έξι μήνες κολλήσει στο διάστημα μπορεί να κάνει στην αντίληψή τους για το χρόνο
διαστολή χρόνου και μικροβαρύτητας:
Στο διάστημα, οι αστροναύτες βρίσκονται σε περιβάλλον μικροβαρύτητας, πράγμα που σημαίνει ότι βιώνουν σχεδόν δυσκολία. Αυτή η ασυνήθιστη κατάσταση μπορεί να επηρεάσει την αντίληψή τους για το χρόνο, καθώς δεν υπόκεινται πλέον στις ίδιες βαρυτικές δυνάμεις που διέπουν την εμπειρία τους από το χρόνο στη Γη.
Διαταραχή του κιρκαδικού ρυθμού:
Το εσωτερικό ρολόι του ανθρώπινου σώματος, γνωστό ως κιρκαδικός ρυθμός, ρυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από την παρουσία του φωτός και του σκοταδιού. Στο διάστημα, η απουσία ενός κανονικού κύκλου ημέρας-νύχτας μπορεί να διαταράξει αυτόν τον φυσικό ρυθμό, οδηγώντας σε παρατυπίες στα πρότυπα ύπνου και απώλεια της παραδοσιακής έννοιας της "ημέρας" και της "νύχτας". Αυτή η διαταραχή μπορεί να παρεμβαίνει στην αντίληψη του χρόνου του αστροναύτη.
Απομόνωση και αισθητηριακή στέρηση:
Η απομόνωση της ύπαρξης στο διάστημα, σε συνδυασμό με την έλλειψη γνωστών περιβαλλοντικών σημείων και των αισθητήριων εισροών, μπορεί να μεταβάλει την αίσθηση του χρόνου ενός αστροναύτη. Η μονοτονία και η ρουτίνα της καθημερινής ζωής στο διάστημα μπορούν να θολώσουν τη διάκριση μεταξύ των ημερών, κάνοντας το χρόνο να φαίνεται να περάσει πιο αργά ή λιγότερο αισθητά από ό, τι στη γη.
reentry και time warp:
Όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη μετά από μια εκτεταμένη παραμονή στο διάστημα, μπορεί να βιώσουν ένα φαινόμενο γνωστό ως "Time Warp". Αυτό αναφέρεται στην αντίληψη ότι ο χρόνος περνά πιο γρήγορα όταν επιστρέφει σε ένα βαρυτικό πεδίο μετά από να βρεθεί σε περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας. Ωστόσο, αυτό το αποτέλεσμα είναι παροδικό και πιθανότατα σχετίζεται με την εμπειρία των φυσιολογικών και ψυχολογικών προσαρμογών αστροναύτες κατά τη διάρκεια του χρόνου τους στο διάστημα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ τα παρατεταμένα διαστημικά ταξίδια μπορεί να επηρεάσουν την αντίληψη του χρόνου του αστροναύτη, δεν μεταβάλλει απαραιτήτως την πραγματική ροή του χρόνου. Αντ 'αυτού, επηρεάζει την υποκειμενική εμπειρία του ατόμου και την εσωτερική του αίσθηση χρονομέτρησης, η οποία μπορεί να έχει συνέπειες για τη φυσιολογική και ψυχολογική ευημερία τους κατά τη διάρκεια και μετά την αποστολή τους.