Γιατί ο πυρήνας του φεγγαριού είναι νεκρός ενώ είναι ενεργή η γη;
Ο κύριος λόγος για τη διαφορά στη δραστηριότητα των πυρήνων της Γης και των Σελήνης έγκειται στο μέγεθος και τη σύνθεσή τους. Η γη είναι πολύ μεγαλύτερη από τη Σελήνη, με διάμετρο περίπου 12.742 χλμ. Σε σύγκριση με τα 3.474 χλμ. Της Σελήνης. Αυτή η διαφορά στο μέγεθος έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη βαρυτική δύναμη στη γη, η οποία συμβάλλει στη δημιουργία θερμότητας και στη διατήρηση ενός τετηγμένου πυρήνα.
Αντίθετα, το μικρότερο μέγεθος του φεγγαριού οδηγεί σε μια ασθενέστερη βαρυτική έλξη, η οποία είναι ανεπαρκής για να δημιουργήσει την απαραίτητη θερμότητα και πίεση για να διατηρήσει τον πυρήνα του τετηγμένο. Επιπλέον, η σύνθεση του φεγγαριού είναι διαφορετική από τη Γη. Ενώ και οι δύο έχουν μεταλλικούς πυρήνες, ο πυρήνας της Γης αποτελείται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο, ενώ ο πυρήνας του φεγγαριού θεωρείται ότι αποτελείται από σίδηρο και θείο. Η παρουσία θείου μειώνει το σημείο τήξης του υλικού του πυρήνα στο φεγγάρι, καθιστώντας το πιο πιθανό να στερεοποιηθεί.
2. Ραδιενεργή αποσύνθεση:
Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στη διαφορετική βασική δραστηριότητα είναι η παρουσία ραδιενεργών στοιχείων στο εσωτερικό της Γης. Η ραδιενεργή αποσύνθεση απελευθερώνει τη θερμότητα ως υποπροϊόν και αυτή η θερμότητα βοηθά στη διατήρηση του πυρήνα της γης. Το φεγγάρι, ωστόσο, έχει λιγότερα ραδιενεργά στοιχεία, με αποτέλεσμα τη μικρότερη παραγωγή θερμότητας και μια χαμηλότερη πιθανότητα διατήρησης ενός τετηγμένου πυρήνα.
3. Ηλεκτρομαγνητικό πεδίο:
Ο περιστρεφόμενος, τετηγμένος πυρήνας του σιδήρου της Γης παράγει ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που προστατεύει τον πλανήτη μας από επιβλαβές ηλιακή ακτινοβολία. Αυτό το πεδίο εμποδίζει επίσης τη θερμότητα να διαφεύγει από το εσωτερικό της Γης, συμβάλλοντας στη διατήρηση ενός τετηγμένου πυρήνα. Από την άλλη πλευρά, το φεγγάρι στερείται ενός σημαντικού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, το οποίο επιτρέπει στη θερμότητα να χαθεί πιο εύκολα στο διάστημα. Χωρίς αυτή την προστατευτική ασπίδα, ο πυρήνας του φεγγαριού έχει στερεοποιηθεί με την πάροδο του χρόνου.
Συνοπτικά, το μεγαλύτερο μέγεθος της Γης, η διαφορετική σύνθεση, η παρουσία ραδιενεργών στοιχείων και η δημιουργία ενός ηλεκτρομαγνητικού πεδίου συμβάλλουν στη διατήρηση ενός ενεργού πυρήνα. Αντίθετα, το μικρότερο μέγεθος, η σύνθεση, η έλλειψη ραδιενεργών στοιχείων του φεγγαριού και η απουσία ενός ισχυρού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου οδήγησαν στη στερεοποίηση του πυρήνα του.
