Κυνηγώντας το Κολίμπρι του Τζέιμς Μποντ

Πάω στη χώρα να παρακολουθήσω
το zunzuncito αναρρίχηση
μέσω του αέρα και του αέρα
οι κακοτυχίες του χθες?
τόσο πολύ πέταγμα και επιστροφή
μέσα από το παραληρηματικό πράσινο,
ελεύθερος, τρέμοντας για μια στιγμή,
στην άκρη ενός καλαμιού.

- Blas de Otero «El Zunzuncito» (1966)
Μετάφραση από το πρωτότυπο Ισπανικό από τον Pedro Gutiérrez Revuelta

Για να βρείτε το κολιμπρί της Κούβας - το μικρότερο είδος πτηνών που υπάρχει, αυτό του οποίου το ιριδίζον φτέρωμα, σε πράσινο χρώμα κλειδί, κόκκινο κραγιόν και μπλε ζαφείρι, ταιριάζει με τις παλέτες των κλασικών αυτοκινήτων στο Malecón της Αβάνας - είναι καλύτερο να εντοπίσετε το διάσημο πουλί οδηγός El Chino Zapata.

Έτσι, στα τέλη Μαΐου, κανόνισα να ρίξει ένας επισκευαστής ονόματι Domingo έναν φάκελο με πέσο σε ένα ξενοδοχείο της Αβάνας (οι πιστωτικές και χρεωστικές μου κάρτες δεν λειτουργούσαν στο νησί) και ξεκίνησα από την Αβάνα στον Κόλπο των Χοίρων, όπου ο Ελ. Ο Τσίνο κατοικεί.

Αυτό είναι που πρέπει να κάνετε για να φτάσετε εκεί:χαίρετε ένα ταξί στην Παλιά Αβάνα με την θρυμματισμένη ζωντάνια της Crayola—η μπογιά αφαιρείται από το γύψο, η μελάγχρωση εξασθενεί κάτω από την επίθεση ενός ανελέητου ήλιου. Ομορφιά στην εγκατάλειψη, τελεία. Κάντε σμίκρυνση της πόλης, περνώντας από κόκκινο χώμα béisbol χωράφια, στροφές κατά μήκος του Autopista Nacional παρελθόν fincas και από την πάντα συναρπαστική Boca Laguna del Tesoro. Πάρτε τον περίεργο οσφρητικό συνδυασμό ζαχαροκάλαμου και κοπριάς. Λίγες ώρες αργότερα, όταν φτάσετε στο Zapata Swamp pueblito που ονομάζεται Batey Caleton - γεμάτη με προπαγανδιστικές αφίσες - κάντε τον οδηγό του ταξί σας να επιβραδύνει. Κατεβάστε το παράθυρό σας και σύμφωνα με τις οδηγίες του οδηγού πουλιών, ζητήστε "El Chino".

«Cuál Chino;» θα είναι η απάντηση από τον άνδρα που πλένει το αυτοκίνητό του στο δρόμο του.

«El Chino Zapata», θα πείτε.

Αυτό θα προκαλέσει την ακόλουθη παλάμη με μέτωπο επιφανειακή:«Ω, ρε φίλε — πήγαινε ευθεία και κάνε αριστερά».

Ο El Chino Zapata (γνωστός και ως Orestes Martínez García) εξιστορεί τους φτερωτούς θησαυρούς της Κούβας, συμπεριλαμβανομένου του zunzuncito, όπως είναι γνωστό τοπικά το pipsqueak πουλί, για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 50 ετών στον βάλτο Zapata. Όμως, ο 57χρονος, που του λείπει ο αριστερός δείκτης του (περιστατικό κροκόδειλου) και ανά πάσα στιγμή φοράει δύο ζευγάρια κιάλια πάνω από τα ρούχα του, προετοιμάζεται για αύξηση των τουριστών που αναζητούν αυτό το πλάσμα σε μέγεθος δαχτυλήθρας.

Το οποίο είναι ανησυχητικό. Τα τελευταία 100 χρόνια και οι αλλαγές ήταν σκληρές για το zunzuncito, του οποίου ο πληθυσμός έχει μειωθεί αρκετά ώστε να το τοποθετήσει στην Κόκκινη Λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων (IUCN) ως σχεδόν απειλούμενο είδος. Η κύρια αλλαγή ξεκίνησε όταν η αποψίλωση των δασών με πράσινο φωτισμό γεωργικής επέκτασης σε ανοιχτές περιοχές και φυτείες ζαχαροκάλαμου φύτρωσαν, λέει ο Nils Navarro, συγγραφέας του πρόσφατα δημοσιευμένου Endemic Birds of Cuba:A Comprehensive Field Guide . Εκτός από τη ζάχαρη, η ανάπτυξη των βιομηχανιών κακάο, καφέ και καπνού —μαζί με την εξόρυξη στα βουνά Sierra Maestra στο ανατολικό τμήμα του νησιού— ώθησε τους αριθμούς των zunzuncito. Λέγεται ότι το πουλί έχει εξαλειφθεί από το Isla de la Juventud στα ανοιχτά της νότιας ακτής της Κούβας και υπάρχει κυρίως στα περίχωρα της Αβάνας, στη χερσόνησο Guanahacabibes, στον βάλτο Zapata και στην ακτή κοντά στο Γκουαντάναμο. Δεν υπάρχουν ακριβείς μετρήσεις πληθυσμού, αλλά μια μελέτη του 2007 δείχνει ότι ο πληθυσμός του έχει μειωθεί κατά 20 τοις εκατό τα τελευταία 40 χρόνια.

Τώρα το άνοιγμα των κουβανικών συνόρων για τους Αμερικανούς ταξιδιώτες θα τονώσει τόσο την ανάπτυξη που απειλεί τον βιότοπο του zunzuncito όσο και τον αριθμό των επισκεπτών που έρχονται για να το πάρουν μια γεύση. Ο El Chino, ο οποίος έχει φιλοξενήσει ιστορικά 50 Αμερικανούς ετησίως που αναζητούν το πουλί, βρίσκεται σε καλό δρόμο να διπλασιαστεί τουλάχιστον φέτος. Η Nature Conservancy, ένας αμερικανικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός, αναπτύσσει ένα «Σχέδιο Διατήρησης και Ανάπτυξης» για να επιτύχει βιώσιμη ανάπτυξη εν μέσω της αναμενόμενης πλημμύρας Αμερικανών τουριστών, όπως αναμενόταν. Αλλά στην αναζήτησή μου για αυτόν τον μικρό αέρα, βρήκα κάτι λιγότερο αναμενόμενο:οι Κουβανοί πολίτες ενεργούν οι ίδιοι ως διαχειριστές της άγριας ζωής του νησιού, όλα προς το συμφέρον του κεφαλαίου.

Καθώς ανεβαίνω στη φωλιά του El Chino, ένα λιτό γυψομάρμαρο δύο επιπέδων βαμμένο σε πορτοκαλί, γαλαζοπράσινο και ροζ χρώμα, πιάνω τον εαυτό μου να διοχετεύει τόσο τον ορνιθολόγο όσο και τον πράκτορα της MI6. Ο Τζέιμς Μποντ, ο πραγματικός ορνιθολόγος του οποίου το όνομα ενέπνευσε τον χαρακτήρα Ίαν Φλέμινγκ (ο Φλέμινγκ ήταν άπληστος πουλί), παρατήρησε το κολιμπρί της Κούβας κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε στην Κούβα μεταξύ 1915 και 1927 αναζητώντας νέα είδη πουλιών. Καταγράφει τα ευρήματά του στο βιβλίο του το 1936, Birds of the West Indies . Στην πραγματικότητα, στην ταινία του 007 "Die Another Day", ο Pierce Brosnan ξεφυλλίζει αυτό το θεμελιώδες έργο κατά τη διάρκεια μιας σκηνής στην Αβάνα και παρουσιάζεται αρχικά στον Jinx (Halle Berry) ως ορνιθολόγος.

Ο Ελ Σίνο φοράει γαλότσες με υψηλά νερά και σκαρφαλώνει στην πλάτη του τους δύο γιους του, 2 και 10 ετών, τους οποίους η 27χρονη κόρη του αφήνει ελεύθερους για να μπορεί ο Ελ Σίνο να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή του (η γυναίκα του ζει στην Ισπανία). Διεξάγει συχνά τις αποστολές του με τον αδελφό του Άγγελο. σκύβοντας στο δάσος, είναι όλοι κοτσαδόροι σε μια μάζα εξοπλισμού πουλιών. Ο El Chino (που απέκτησε το παρατσούκλι του ως παιδί) μιλά αυθεντικά κουβανέζικα ισπανικά. Τα R του γίνονται L, έτσι ώστε το "mejor" αλλάζει σε "mejol", "amor" "amol". Θα ήταν επίσης μια αποκάλυψη για αυτόν ότι το γράμμα S υπάρχει στο τέλος πολλών λέξεων.

Πηδάω στη θέση του συνοδηγού του νοικιασμένου λευκού χάτσμπακ Geely Emgrand για να κατευθυνθώ στον βάλτο αναζητώντας το διάσημο zunzuncito. Καθώς οδηγεί, ο Ελ Τσίνο μιλά πυρετωδώς για τη ζωντάνια του πουλιού. Στο Birds of the West Indies , ο Μποντ το περιέγραψε ως εξής:«Το αρσενικό έχει το πτερύγιο και το λαιμό του φλογερό κόκκινο, το ιριδίζον φαράγγι με τα επιμήκη πλευρικά λοφία. Το υπόλοιπο επάνω μέρος είναι μπλε. το υπόλοιπο κάτω μέρος κυρίως γκριζωπό λευκό. Το θηλυκό είναι πράσινο από πάνω, υπόλευκο κάτω, με λευκές άκρες στα εξωτερικά φτερά της ουράς.» Ο Μποντ ήταν παρομοίως συγκινημένος από το εφηβικό του μέγεθος:«Το αρσενικό είναι το μικρότερο από τα πουλιά. το θηλυκό αλλά λίγο μεγαλύτερο. Πιο πιθανό να με παρεξηγήσουν με μέλισσα παρά με πουλί». Η κηλίδα που αναβοσβήνει ζυγίζει μόλις 0,06 ουγγιές και είναι λιλιπούτειος 2 ίντσες από την ουρά μέχρι το ράμφος. Η εμφάνιση των ειδών νάνων είναι ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο των μικρών νησιών και η Κούβα διαθέτει πολλά τέτοια πλάσματα—το Monte Iberia eleuth (ο μικρότερος βάτραχος στο βόρειο ημισφαίριο), ο μικροσκοπικός σκορπιός Microtityius fundorai , και η κουβανέζικη νυχτερίδα με αυτιά (με βάρος και 3 γραμμάρια). Η απομόνωση της νησιωτικής ζωής και ο ανταγωνισμός μεταξύ στενά συγγενικών ειδών χωρίς περιθώρια επέκτασης έχει ασκήσει εξελικτική πίεση σε αυτά τα είδη ώστε να είναι τόσο μικρή.

Ο El Chino γνωρίζει πού βρίσκονται οι μικρές φωλιές του zunzuncito, και παρόλο που ο χρόνος ταΐσματος είναι περισσότερο μια δραστηριότητα αργά το πρωί για τις μητέρες που φροντίζουν τα κοτόπουλα τους, είναι ανυπόμονος για την ικανότητά μας να κάνουμε κάποια δράση γύρω στις 2 μ.μ. καθώς φτάνουμε. Αφήνει την πόρτα του αυτοκινήτου να κλείσει απαλά και προχωρά σε ένα πυκνό κομμάτι δάσους που βρίθει από κουνούπια.

Έχει μια μηχανή κλήσης πουλιών για να προσελκύει το είδος. Αυτό δεν σημαίνει ότι το χρειάζεται ο El Chino. μπορεί μέσα από τα σφιγμένα χείλη να μιμηθεί τον υπέρτατο ήχο που εκπέμπει το κολιμπρί από τα φτερά του, αυτό το θρυμμάτιο καθώς χτυπά τον αέρα (πράγματι, το όνομα zunzuncito, είναι μια ονοματοποιητική απόδοση του βουητού του). Για να κάνετε το σφύριγμα σαν zzz , ο El Chino φυτεύει τη γλώσσα του στην οροφή του στόματός του και σπρώχνει αέρα μέσα. Φυσικά η ίδια η τρίλιζα του πουλιού προσθέτει ένα άλλο στοιχείο - ένα κελάηδισμα με παιχνίδι σκύλου, το οποίο ο Μποντ αποκαλεί «παρατεταμένο τρίξιμο». Αλλά ο El Chino δεν έχει τύχη με αυτόν τον τρόπο, οπότε πηγαίνει για τη μηχανή του. Μερικές προσπάθειες με αυτό, και ακόμα χωρίς ζάρια. Είναι απογοητευμένος και δεν θέλει να του αφαιρέσουν την κάρτα Chino μπροστά σε έναν επισκέπτη.

Μαζεύουμε μισοθρεμμένοι και αρχίζουμε να οδηγούμε προς μια άλλη τοποθεσία, προσπερνώντας διαφημιστικές πινακίδες προπαγάνδας που έγραφαν «Aquí se libró un combate por la victoria» (Εδώ έγινε μάχη για τη νίκη) και «Hasta aquí llegaron los mercenarios» (μέχρι εδώ έφτασαν οι μισθοφόροι). Η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων συνέβη ακριβώς εδώ στην ίδια τη La Bahía de Cochinos το 1961 όταν ο El Chino ήταν 4 ετών. Σήμερα ο βάλτος Zapata είναι αυτό το γαλήνιο, φυλλοβόλο καταφύγιο όπου ο El Chino ζει αλώβητος τη ζωή του που έχει εμμονή με τα πουλιά, και ο αγώνας της ημέρας είναι να βρει ένα συγκεκριμένο ιριδίζον πουλί. Ο οδηγός μου στο βάλτο επιμένει ότι δεν θα νικηθεί. Κι εγώ έχω χρωματική λαγνεία, μια παρόρμηση να θαμπώσω τα μάτια μου με αυτό το χρωματικό θέαμα σε μέγεθος πίντας που μαγνητίζει εδώ και καιρό το νησί.

Το 1844, ο Juan Cristóbal Gundlach ανακάλυψε το zunzuncito και το αφιέρωσε στην Helena, σύζυγο του φίλου του Charles Booth. Στο Las aves de la isla de Cuba (1850), ο Juan Lembeye αντιμετωπίζει τα ευρήματα του Gundlach και στρέφεται προς το ιστορικό στην περιγραφή του πουλιού που μόλις εντοπίστηκε, το οποίο τοποθετεί στην κορυφή του πάνθεον της κουβανικής ζωής των πτηνών:

Μέχρι τώρα, η ομορφιά του κουβανέζικου σμαραγδιού και του [ρουμπινιού] κολιμπρί δεν γνώριζε αντίπαλο στην ορνιθολογία. Για να συλλογιστούμε αυτά τα ελάχιστα όντα τόσο λαμπρά όσο το πιο δυναμικό αστέρι στους αστερισμούς μας, γρήγορες στις κινήσεις τους σαν μια φευγαλέα ανάσα που διασχίζει το στερέωμα, για να τα δεις, επαναλαμβάνω, τόσο ωραία και ευγενικά, μετά βίας θα ήταν δυνατό να συλλάβουμε ένα σύνολο μεγαλύτερη ομορφιά. Στο βερνίκι του ιριδίζοντος λαιμού τους, όλη η γοητεία της φύσης έμοιαζε να έχει εξαντληθεί. αλλά ακριβώς όταν πιστέψαμε ότι βρήκαμε σε αυτά τον πιο όμορφο τύπο κουβανέζικου όντος, εμφανίζεται στη μέση του αιώνιου κήπου μας αυτό το νέο είδος, που μας φανερώνει με τις ελάχιστες αναλογίες και την απαράμιλλη ζωντάνια του, ότι υπάρχει πάντα ένα ακόμα πέρα ​​από το θαυμάσια έργα δημιουργίας.

Η ζωντάνια που επαινεί ο Lembeye ανήκει κυρίως στα αρσενικά. Μέρος της στρατηγικής επιβίωσης του zunzuncito είναι ο σεξουαλικός διμορφισμός, με υπέροχα πολύχρωμα αρσενικά και πιο θαμπά θηλυκά. Το αρσενικό προσελκύει έναν σύντροφο με τα φλογερά του χρώματα, τον λαιμό του και την εξέδρα του το κόκκινο του φορέματος ενός χορευτή μπουρλέσκ του Tropicana Club. Αυτή η επιτελεστική ουσία μπορεί να έχει δώσει στο πουλί ένα από τα τοπικά του ονόματα, ή όχι, trovador (τροβαδούρος). Η λίστα με τα τοπικά ονόματα του Τζέιμς Μποντ περιλαμβάνει επίσης zumbete (buzzer) και pájaro mosca (πετάω πουλί). Έχοντας κερδίσει την αγαπημένη του, το αρσενικό σπανίζει κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης, επειδή η λάμψη του θα μπορούσε να σηματοδοτήσει στα αρπακτικά πού βρίσκονται οι φωλιές.

Ως εκ τούτου, μετά το ζευγάρωμα, το πιο χλιαρό γαλαζοπράσινο-χρυσό θηλυκό zunzuncito - τρέφεται με sarsaparilla, έρποντα κρίνους και ορχιδέες - ξοδεύει 10 ημέρες χρησιμοποιώντας μαλλί από ένα δέντρο ceiba ή το στριφτό φυτό (el curujey ) για να χτίσετε ένα άνετο σπίτι σε δέντρα καλαμπό, ανακαρδιοειδείς δέντρα, gregorywoods και Santa Marías. Τα φτερά της αναμειγνύονται με το φιλόξενο περιβάλλον της και σχηματίζουν μια μεταμφίεση. Όταν γεννιούνται, οι νεοσσοί δεν έχουν φτερά και έχουν σκούρο κόκκινο χρώμα, αλλά σύντομα αποκτούν χρυσό ιριδισμό και αναπτύσσουν βελούδινα φτερά που είναι θαμπά με νότες πρωσικού μπλε. Τα μικρά pichones άδεια μετά από 18 ημέρες. Η περίοδος ζευγαρώματος, μετά την οποία το αρσενικό ρίχνει τα πιο εντυπωσιακά του χρώματα, τελειώνει τον Ιούνιο, που είναι κοντά στο ημερολόγιο. Νιώθω τον πάτημα του χρόνου. Θέλω να δω την «απαράμιλλη ζωντάνια» του zunzuncito. Θέλω να το δω τώρα.

Ο El Chino και εγώ οδηγούμε μέχρι τη δεύτερη τοποθεσία μας πίσω από τον οικισμό Batey Caleton. Ένα καβούρι περνάει καθώς ο Ελ Τσίνο βγαίνει από το Geely του, και στη συνέχεια ένα μεγάλο λαμπρό πουλί προσπερνάει—κόκκινο, λευκό και μπλε όπως η σημαία της Κούβας. Είναι το διάσημο κουβανέζικο τρογκόν (el tocoloro ), και ο El Chino λάμπει τον πράσινο δείκτη του σε ένα μακρινό δέντρο για να πείσει το πουλί να απογειωθεί σε μια ορμητική πτήση.

Ο El Chino συγκρατείται και παίρνει μια αίσθηση του δάσους όπως ένας αρωματολόγος θα μπορούσε να κάνει ένα νέο eau du toilette . Χρησιμοποιεί τη μηχανή του για να κάνει το zunzuncito thrum και να τηλεφωνήσει, μετά περιμένει υπομονετικά. Κίτρινες πεταλούδες φτερουγίζουν περασμένα. Το El Chino εκπέμπει αυτό το zzz από τα χείλη του. Όχι 30 δευτερόλεπτα αργότερα, μια γαλαζωπή όψη εμφανίζεται στην όρασή μας και προσγειώνεται στο κλαδί ενός gumbo-limbo 10 γιάρδες μπροστά μας. Είναι θηλυκό zunzuncito. Ο El Chino και εγώ παίζουμε ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι παγώματος - χωρίς να θέλουμε να ενοχλήσουμε το πουλί. Ξεκουράζεται 5 δευτερόλεπτα. κρατάω την αναπνοή μου. Δέκα δευτερόλεπτα. Αποφεύγω να σκουπίσω τον ιδρώτα στο μέτωπό μου. Δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Έφυγε—πυροβολήθηκε πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να επεξεργαστεί το μυαλό, όπως μια λακκούβα Aerogaviota που πηδά από την Αβάνα στο Νασάου.

Η χαρά μου είναι χρωματισμένη από απογοήτευση. Τώρα που πήρα μια γεύση από αυτό το θαύμα —πιάνοντας στα φτερά του το φως του ήλιου καθώς χυνόταν μέσα από το μποσκάτζ—θέλω κι άλλα. Φυσικά, θέλω να δω και το αρσενικό—el macho —του οποίου τα χρώματα σκάνε πιο λαμπρά. Είμαι ελαφρώς ανακουφισμένος αλλά νιώθω και λιγοστός. Ένα zunzuncito ήταν ένα πείραγμα — μου άνοιξε την όρεξη, δεν μου έτρεψε. Αλλά η περίοδος διατροφής για τις μητέρες που ταΐζουν τους νεοσσούς έχει τελειώσει για την ημέρα και θα είναι δύσκολο να πιάσουμε άλλη μια ματιά του πουλιού στο δάσος. Αποστρατεύουμε στο σπίτι του El Chino, όπου τον χαιρετίζω, τον ευχαριστώ για τη βοήθειά του και καλώ ένα ταξί για να με φέρει πίσω στην Αβάνα.

Ο οδηγός μου, φυσικά, συστήνεται ως Φιντέλ:«Φιντέλ Μόντες ντε Όκα, όχι Κάστρο». Με μια μικρή κουβέντα στο δρόμο, αναφέρω ότι κατάφερα να βρω έναν zunzuncito πίσω από τον Batey Caleton, και αυτός ξεχειλίζει. Γνωρίζει μια γυναίκα, με το bye, της οποίας το σπίτι στο κοντινό Palpite έχει γίνει κανονικό σημείο τροφοδοσίας για τα πουλιά. Έχω δει ένα πουλί και θεωρώ τον εαυτό μου κάπως τυχερό. Το ταξίδι μου δεν ήταν εντελώς χαμένο. Σπρώχνω την τύχη μου; Κατά το ήμισυ περιμένω να περπατήσω για να δω περισσότερα πουλιά για να επιστρέψω και να βρω τις αποσκευές μου να έχουν αφαιρεθεί ευγενικά από το πορτ μπαγκάζ του γαλαζοπράσινου Ford του Φιντέλ, που δεν θα τις βρω ποτέ. Αλλά η αλήθεια είναι ότι θέλω να βρω περισσότερα zunzuncitos, να δω ξανά την παροδική αστρική έκρηξη. Οπότε ρίχνω προσοχή στον άνεμο και λέω τι στο καλό.

Η πιθανότητα να δει κανείς πολλά zunzuncitos σε μια μέρα ενισχύεται από τα προγράμματα βιωσιμότητας που έχει θέσει σε εφαρμογή η Κούβα:Το 1994, ο Φιντέλ και ο Ραούλ Κάστρο βοήθησαν στη δημιουργία του Υπουργείου Επιστήμης, Τεχνολογίας και Περιβάλλοντος και έκτοτε η Κούβα έχει καθορίσει 211 προστατευόμενες περιοχές που καλύπτουν περίπου το 20 τοις εκατό της χώρας. Οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί έχουν βοηθήσει επίσης:ο Raimundo Espinoza, ο οποίος ηγείται των πρωτοβουλιών της Κούβας για το The Nature Conservancy, περιγράφει την Κούβα ως ένα είδος «τυχαίας Εδέμ». Είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στην περιοχή.

Αλλά το zunzuncito χρειάζεται κάποια επιπλέον προσοχή. Στο βάλτο Zapata, ο Ernesto Reyes Mouriño, φωτογράφος άγριας φύσης και οικολόγος, έχει μια πρωτοβουλία στην κοινότητα του Los Hondones με στόχο να δώσει τη δυνατότητα στους κατοίκους της περιοχής να φυτέψουν ελκυστική για τα πουλιά χλωρίδα. Για αρχή, η ομάδα του και αυτός εργάζονται με τρία τοπικά σπίτια, συν άλλα τέσσερα σπίτια που ανήκουν σε αυτόν και στους άλλους βιολόγους. Οι προσπάθειές του αντικατοπτρίζονται από άλλους τοπικούς οικολόγους, οι οποίοι έχουν ενθαρρύνει τη διατήρηση των οικοτόπων μέσω της εκπαίδευσης των κατοίκων. Σε αυτήν την αποστολή, ίσως τίποτα δεν είναι τόσο χρήσιμο όσο το casa specific , η απάντηση της Κούβας στην Airbnb.

Οι κουβανικές οικογένειες έχουν τη δυνατότητα να νοικιάζουν τα ακίνητά τους για κέρδος από το 1997, αλλά το casa specific απογειώθηκε το 2011 όταν ο κουβανικός νόμος επέτρεψε την προώθηση ιδιωτικών επιχειρήσεων. Υπάρχουν χιλιάδες καταχωρίσεις για casas specifices σε όλο το νησί, 2.000 μόνο στον ιστότοπο της Airbnb. Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια, αυτά τα σπίτια της αγροτικής κοινότητας άρχισαν να χτίζουν φυσική περίφραξη με θάμνους ζαχαρίνης και δέντρα ελκυστικά για τα zunzuncitos, σύμφωνα με το Espinoza της The Nature Conservancy. Μεμονωμένα νοικοκυριά που νοικιάζουν σε τουρίστες διατηρούν τα ζαχαρούχα φυτά που λαχταράει ο γλυκούλης zunzuncito (το γένος του, Mellisuga , είναι ένας συνδυασμός των λατινικών λέξεων για το μέλι και το πιπίλισμα), γιατί οι ιδιοκτήτες-χειριστές γνωρίζουν τους τουρίστες όπως το πουλί. Τουλάχιστον με αυτόν τον μικρό τρόπο, η προστασία των κρυμμένων θησαυρών της Κούβας, όπως το zunzuncito, γίνεται ευκολότερη από την αρμονία μεταξύ της τουριστικής ανάπτυξης και της καλλιεργητικής βοήθειας των φυσικών οικοτόπων. Ξαφνικά ο αναμενόμενος τριπλασιασμός των Αμερικανών επισκεπτών στο νησί, σε 1,5 εκατομμύριο ετησίως, παίρνει διαφορετικό φως.

Στο Palpite υπάρχουν έξι σπίτια με τα Hamelia patens δέντρο (γνωστό ως θάμνος πυρκαγιάς ή θάμνος κολιμπρί, και τοπικά ονομάζεται ponasi ) που οι zunzuncitos θεωρούν ιδιαίτερα πεντανόστιμα. Καθώς ο Φιντέλ και εγώ φτάνουμε στο σπίτι που έχει στο μυαλό του, μια ιδιαίτερη περίπτωση , παρατηρώ θάμνους ιβίσκου στο μπροστινό μέρος του ακινήτου—μια φυσική οριοθέτηση. Εκεί συναντάμε τη Juana Matos Gómez, 61 ετών, η οποία λέει ότι φτάσαμε στο "La Casa de zunzuncito". Ζει εκεί με τον σύζυγό της, Bernabé Hernández Ulloa. Γύρω από την μπροστινή αυλή της πετούν μερικά κουβανέζικα σμαράγδια (τα zunzun, δεν πρέπει να συγχέονται με τον μικρότερο ξάδερφό τους, με το μικρότερο όνομα). Η καρδιά μου πέφτει λίγο. Οι ευγενικοί οικοδεσπότες μας έχουν μπερδέψει το πουλί, νομίζω.

Αλλά μετά με στριμώχνει πίσω, ένα μέρος με ένα υπόστεγο ξενώνα και έναν θάμνο φωτιάς που σκάει με σωληνοειδή λουλούδια όλο το χρόνο. Αυτό το δέντρο είναι εκεί εδώ και χρόνια, και τα zunzuncitos το επισκέπτονται τα τελευταία τρία. Καθώς κοιτάμε το δέντρο, ο Matos Gómez ξαφνικά τρελαίνεται. «Ωω, μίρα-μίρα-μίρα», (Ωω, κοίτα-κοίτα-κοίτα), «ωω, μίρα-μίρα». Από κοντά, εμφανίζεται ένα μπλε αρσενικό, σχεδόν μεγαλύτερο από το ύπερο στα λουλούδια του δέντρου, που επιπλέει με γρήγορες κινήσεις φτερών καθώς τρέφεται. Έχει μια κοιλιά από φίλντισι και μια πλάτη μπλε κοβαλτίου.

Κάθε φρικτό δευτερόλεπτο, ο Μάτος Γκόμεζ είναι σαν «οοο, μίρα-μίρα-μίρα», παύση, «οοο, μίρα-μίρα». Τα πουλιά είναι εκεί σε αφθονία—μερικά νεογέννητα, ακόμη, που έχουν φύγει πρόσφατα από τη φωλιά και επιδεικνύουν το μεταλλικό βερνίκι τους. Τα καμπυλωτά, λεπτά φτερά τους χτυπούν τόσο γρήγορα (80 φορές το δευτερόλεπτο, 200 όταν ζευγαρώνουν), δημιουργούν μια ψευδαίσθηση flipbook, ταυτόχρονα πάνω, κάτω και στη μέση του θώρακά τους σε μια στιγμή, με τον αρνητικό χώρο να εκτοξεύεται παντού. Τα μάτια και το μυαλό δεν μπορούν να το επεξεργαστούν. το αποτέλεσμα είναι σαν ένα στροβοσκοπικό φως που προκαλεί επιληπτικές κρίσεις.

Το αρσενικό zunzuncito ρουφάει από τα λουλούδια του θάμνου με εντελώς οριζόντιο τρόπο και μετά πηγαίνει από το lento στο violento , κλείσιμο με φερμουάρ.

… οοο, μίρα-μίρα-μίρα…

Το πουλί είναι απόκοσμο, τα φτερά του φαίνονται φωσφορίζοντα. Η λάμψη του ενισχύεται από ένα φαινόμενο γνωστό ως δομικός χρωματισμός. Αν λάμψατε έναν φακό στο πίσω μέρος των φτερών ενός zunzuncito, θα ήταν στην πραγματικότητα γκρίζα. Ο ιριδισμός προκαλείται από τις μικροσκοπικές δομές των φτερών του πουλιού. το φως που χτυπά το μπροστινό μέρος του φτερού διαθλάται μέσα από τα στρώματα σαν από ένα πρίσμα. Τα πετώντας, φευγαλέα πουλιά συνεχίζουν να πυροβολούν για να ρίξουν ζάχαρη στον θάμνο της φωτιάς —κυρίως ένα κάθε φορά— πριν εκτοξευθούν μακριά από το οπτικό πεδίο ή στο άκρο ενός άλλου δέντρου εκεί κοντά. Το βουητό zzz είναι διάχυτη, σαν στατική από ραδιόφωνο τρανζίστορ. Περισσότερα πουλιά συνεχίζουν να εμφανίζονται στον θάμνο της φωτιάς - μια εισβολή των μικρών λάτρεις της ταχύτητας που πίνουν νέκταρ. Ένα αρσενικό σκαρφαλώνει ψηλά στην κεραία πάνω από το σπίτι και στη συνέχεια επιδεικνύει την ταχύτητα του φτερού του ενώ επιπλέει σχεδόν ακίνητο στον ουρανό της ώρας 5 πριν κάνει καμικάζι για περισσότερη ζάχαρη. Ο Μάτος Γκόμεζ είναι ενθουσιασμένος. Σε μικρές οπτικές μπουκιές, μεθυστικές πιτσιλιές χρώματος, λαμβάνω τη λύση που χρειάζομαι.

Στην πίσω αυλή του Matos Gómez βρήκα έναν καπιταλιστή περιβαλλοντισμό πολιτών που εξυπηρετεί έναν Αμερικανό τουρίστα προστατεύοντας αυτό που ήρθε να δει, ικανοποιώντας κάθε επιθυμία zunzuncito που είχα ποτέ. Όταν επιστρέψω στη Νέα Υόρκη, ο El Chino θα μου πει ότι έχει ένα νέο έργο:να φυτεύει σπόρους στους κήπους στα γύρω casas specifices να καλλιεργήσουν νόστιμα και έντονα χρώματα για το zunzuncito. Στο Palpite, που τρέφονται με τον πυρίμαχο θάμνο, τα πουλιά με βελάκια, με την καλειδοσκοπική λάμψη τους, φαίνεται να περιμένουν περισσότερους επισκέπτες, αυτούς με απευθείας εμπορικές πτήσεις από τη Νέα Υόρκη στην Αβάνα. Πετούν θριαμβευτικά σαν να είναι πλημμυρισμένοι με λίγο γαλαξιακό υδράργυρο, που ξεχειλίζει στο φως του ήλιου.

Ο Ross Kenneth Urken είναι συγγραφέας που ζει στο Μανχάταν. Διαβάστε περισσότερα από τη δουλειά του εδώ.

Αναφορά

1. González, Η., et al. Κατανομή, ποικιλότητα και αφθονία των κοινοτήτων πουλιών σε διαφορετικούς τύπους βλάστησης του Πάρκου Alejandro of Humboldt και του Ecological Reservation Baitiquirí. Τελική έκθεση του έργου:Eastern Cuba:Saving a Unique Caribbean Wilderness (2007).