Τα μη θανατηφόρα παράσιτα μειώνουν πόσο τρώνε οι άγριοι ξενιστές τους, οδηγώντας σε εφέ οικοσυστήματος

Οι μη θανατηφόρες επιδράσεις των παρασίτων μπορούν να μεταβάλλουν τη συμπεριφορά των ξενιστών της άγριας πανίδας. Για παράδειγμα, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η μόλυνση με παράσιτα όπως τα ακανθοκεφαλάνα ή τα trematodes μειώνει πόσο τρώνε οι άγριοι ξενιστές τους. Αυτό μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες για το οικοσύστημα στο σύνολό του επειδή οι μολυσμένοι ξενιστές συχνά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των πληθυσμών άλλων οργανισμών.

Για παράδειγμα, οι μελέτες των sticklebacks που έχουν μολυνθεί με το schistocephalus solidus του ταινίας έχουν δείξει ότι τα μολυσμένα ψάρια τρώνε λιγότερο και αναπτύσσονται πιο αργά από τα μη μολυσμένα ψάρια. Αυτό μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στον πληθυσμό stickleback, επειδή τα μολυσμένα ψάρια είναι λιγότερο πιθανό να επιβιώσουν στην ενηλικίωση και να αναπαραχθούν. Επιπλέον, τα μολυσμένα ψάρια είναι πιο ευάλωτα σε θήρευση, η οποία μπορεί να μειώσει περαιτέρω τον πληθυσμό stickleback.

Η μείωση της κατανάλωσης τροφίμων από μολυσμένους ξενιστές μπορεί επίσης να έχει αρνητικό αντίκτυπο στους άλλους οργανισμούς που βασίζονται σε αυτούς για φαγητό. Για παράδειγμα, εάν τα μολυσμένα κολλητικά είναι μια σημαντική πηγή τροφής για τα πουλιά, τότε η μείωση του πληθυσμού stickleback θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στον πληθυσμό των πτηνών επίσης.

Επομένως, τα μη θανατηφόρα αποτελέσματα των παρασίτων μπορούν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο οικοσύστημα στο σύνολό του. Με τη μείωση της ποσότητας που τρώνε οι ξενιστές τους, τα παράσιτα μπορούν να μεταβάλουν την ισορροπία μεταξύ διαφορετικών ειδών και να αλλάξουν τη ροή ενέργειας μέσω του οικοσυστήματος.