Πώς οι ιοί ξεπερνούν το κυτταρικό ανοσοποιητικό σύστημα
Αντιγονική παραλλαγή: Μερικοί ιοί, όπως η γρίπη, υφίστανται ταχείες αλλαγές στις επιφανειακές πρωτεΐνες τους, ιδιαίτερα της αιμοσυγκολλητίνης και της νευραμινιδάσης. Αυτή η σταθερή διακύμανση των αντιγόνων επιτρέπει στον ιό να αποφύγει την προϋπάρχουσα ανοσία και την αναγνώριση από τα Τ κύτταρα μνήμης.
Μοριακή μίμηση: Ορισμένοι ιοί παράγουν πρωτεΐνες που μοιάζουν με πρωτεΐνες ξενιστή. Αυτή η ομοιότητα μπερδεύει το ανοσοποιητικό σύστημα, εμποδίζοντας το να διακρίνει τα μόρια του εαυτού και των μη αυτο-αυτο-αυτο-μορίων. Η μοριακή μίμηση μπορεί να οδηγήσει σε αυτοάνοσες αποκρίσεις και να παρεμποδίσει την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να στοχεύει αποτελεσματικά τα μολυσμένα κύτταρα.
μείωση της ρύθμισης των μορίων MHC κατηγορίας Ι: Πολλοί ιοί έχουν μηχανισμούς για να μειώσουν ή να καταστείλουν πλήρως την έκφραση των μορίων MHC κατηγορίας Ι στις επιφάνειες των μολυσμένων κυττάρων. Τα μόρια MHC κατηγορίας Ι είναι ζωτικής σημασίας για την παρουσίαση ιογενών αντιγόνων σε κυτταροτοξικά Τ κύτταρα, μειώνοντας την αναγνώριση και τη θανάτωση μολυσμένων κυττάρων από το ανοσοποιητικό σύστημα.
παρεμβολή με σηματοδότηση ιντερφερόνης: Οι ιντερφερόνες σηματοδοτούν πρωτεΐνες που απελευθερώνονται από μολυσμένα κύτταρα για να προειδοποιήσουν τα γειτονικά κύτταρα και να ξεκινήσουν αντιιικές αποκρίσεις. Μερικοί ιοί παράγουν πρωτεΐνες που παρεμβαίνουν σε οδούς σηματοδότησης ιντερφερόνης, εμποδίζοντας την επαγωγή αντιιικών άμυνων και επιτρέποντας στον ιό να εξαπλωθεί.
Αναστολή της απόπτωσης: Η απόπτωση ή ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος είναι ένας φυσικός κυτταρικός μηχανισμός για την εξάλειψη μολυσμένων ή κατεστραμμένων κυττάρων. Ορισμένοι ιοί κωδικοποιούν πρωτεΐνες που αναστέλλουν την απόπτωση, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή τους εντός των κυττάρων ξενιστή. Με την πρόληψη της αυτοκαταστροφής, ο ιός κερδίζει περισσότερο χρόνο για να αναπαράγει και να εξαπλωθεί.
Πρωτεΐνες καταστολής: Μερικοί ιοί παράγουν πρωτεΐνες που καταστέλλουν άμεσα τη λειτουργία των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως τα Τ κύτταρα και τα κύτταρα φυσικού δολοφόνου (NK). Αυτές οι ιικές πρωτεΐνες μπορούν να επηρεάσουν την κυτταρική σηματοδότηση, την παραγωγή κυτοκίνης ή τις κυτταροτοξικές οδούς, εξασθενίζοντας τη συνολική ανοσοαπόκριση.
Εκμετάλλευση ρυθμιστικών μηχανισμών: Οι ιοί μπορούν να εκμεταλλευτούν τους ρυθμιστικούς ανοσολογικούς μηχανισμούς, όπως τα ανοσοποιητικά σημεία ελέγχου, προς όφελός τους. Εκφράζουν μόρια που εμπλέκονται με υποδοχείς ανοσοποιητικού σημείου ελέγχου σε Τ κύτταρα, οδηγώντας σε εξάντληση και λειτουργική βλάβη των Τ κυττάρων, επιτρέποντας στον ιό να αποφύγει την ανοσολογική παρακολούθηση.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις στρατηγικές, οι ιοί αμφισβητούν το κυτταρικό ανοσοποιητικό σύστημα και καθιερώνουν επίμονες λοιμώξεις μέσα σε οργανισμούς ξενιστών. Η κατανόηση αυτών των μηχανισμών φοροδιαφυγής είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη αποτελεσματικών αντιιικών θεραπειών και εμβολίων που μπορούν να καταπολεμήσουν τις ιογενείς λοιμώξεις και να ενισχύσουν την ανοσοαπόκριση του ξενιστή.
