Οι επιστήμονες παρουσιάζουν μοριακή βάση για τα μυρμήγκια που λειτουργούν ως φυτοφόρος «σωματοφύλακες»
Τώρα, οι επιστήμονες έχουν βυθιστεί βαθύτερα στη μοριακή βάση αυτής της ενδιαφέρουσας σχέσης, ρίχνοντας φως στους μηχανισμούς που αποτελούν τη βάση της προστατευτικής συμπεριφοράς των μυρμηγκιών προς τα φυτά. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύονται στο περιοδικό "Science", παρέχουν πολύτιμες γνώσεις για τις χημικές επικοινωνίες και τις οικολογικές αλληλεπιδράσεις που διαμορφώνουν αυτή τη μοναδική συμβίωση.
Στο επίκεντρο αυτής της εταιρικής σχέσης βρίσκεται μια εξειδικευμένη δομή που ονομάζεται Domatium, η οποία είναι μια τροποποιημένη φυτική δομή που χρησιμεύει ως σπίτι για τα μυρμήγκια. Η Domatia μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, όπως κοίλα μίσχους, πρησμένα αγκάθια ή τροποποιημένα φύλλα, δημιουργώντας ένα ασφαλές και κατάλληλο βιότοπο για τα μυρμήγκια.
Οι ερευνητές διερεύνησαν τα χημικά σήματα που τα φυτά εκπέμπουν για να προσελκύσουν και να διατηρήσουν τους σωματοφύλακες των μυρμηγκιών τους. Μέσω μιας σειράς πειραμάτων, εντόπισαν συγκεκριμένα πτητικά, οργανικές ενώσεις που εξατμίζονται εύκολα, που απελευθερώνονται από τα φυτά. Αυτά τα πτητικά δρουν ως χημικά σημεία, δελεάζοντας τα μυρμήγκια στο εργοστάσιο και ενθαρρύνοντάς τα να καθιερώσουν τις αποικίες τους μέσα στην Domatia.
Τα μυρμήγκια, σε αντάλλαγμα, παρέχουν έναν κρίσιμο αμυντικό μηχανισμό για τα φυτά. Προστατεύουν έντονα την επικράτειά τους και το εργοστάσιο που τους φιλοξενεί, επιτίθεται και αποτρέποντας τα φυτοφάγα έντομα και άλλες πιθανές απειλές. Αυτή η προστατευτική συμπεριφορά μειώνει σημαντικά τη φυτοφάρμακα και τον ανταγωνισμό για το εργοστάσιο, επιτρέποντάς του να ευδοκιμήσει σε προκλητικά περιβάλλοντα.
Επιπλέον, η παρουσία των μυρμηγκιών μπορεί να ωφελήσει έμμεσα τα φυτά επηρεάζοντας τις συνθήκες του εδάφους γύρω τους. Τα απόβλητα και οι δραστηριότητες των μυρμηγκιών συμβάλλουν στην ποδηλασία θρεπτικών ουσιών και στον αερισμό του εδάφους, στην προώθηση της ανάπτυξης των φυτών και της συνολικής υγείας.
Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τους περίπλοκες μοριακούς μηχανισμούς που διέπουν τις αλληλεπιδράσεις των φυτών και την οικολογική σημασία της συμβιωτικής σχέσης τους. Με την κατανόηση αυτών των χημικών σημείων και των σχετικών συμπεριφορών, οι επιστήμονες μπορούν να αποκτήσουν μια βαθύτερη εκτίμηση της πολυπλοκότητας των οικολογικών κοινοτήτων και στον κρίσιμο ρόλο της συμβίωσης στη διαμόρφωση του φυσικού κόσμου.