Η μελέτη δείχνει πώς ένας πυρήνας πήρε γυμνός και το καλαμπόκι έγινε βασιλιάς

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Genetics έχει ρίξει φως στην εξελικτική ιστορία του αραβοσίτου ή του καλαμποκιού και πώς έγινε η κυρίαρχη καλλιέργεια που είναι σήμερα. Η μελέτη, με επικεφαλής τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison, χρησιμοποίησε γενετική ανάλυση για να εντοπίσει την προέλευση του αραβοσίτου πίσω σε ένα άγριο γρασίδι που ονομάζεται Teosinte που υπήρχε στο Μεξικό περίπου πριν από 9.000 χρόνια.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια ενιαία γενετική μετάλλαξη στο Teosinte οδήγησε στην ανάπτυξη ενός γυμνού πυρήνα, η οποία επέτρεψε στους σπόρους να συλλέγονται και να επεξεργάζονται πιο εύκολα. Αυτή η μετάλλαξη, σε συνδυασμό με άλλες γενετικές αλλαγές που βελτίωσαν την απόδοση και τη διατροφική αξία του φυτού, έκαναν τον αραβόσιτο μια πιο ελκυστική καλλιέργεια για τους αγρότες και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αμερική.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι ο αραβόσιτος υποβλήθηκε σε μια περίοδο ταχείας γενετικής διαφοροποίησης μετά την εξημερωμένη της, όπως οι αγρότες που επιλέχθηκαν για φυτά με διαφορετικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν καλύτερα στο τοπικό τους περιβάλλον. Αυτή η διαφοροποίηση οδήγησε στην ανάπτυξη των πολλών διαφορετικών ποικιλιών αραβοσίτου που υπάρχουν σήμερα, το καθένα με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά.

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης παρέχουν νέες ιδέες για την εξελικτική ιστορία του αραβοσίτου και πώς έγινε η σημαντική καλλιέργεια που είναι σήμερα. Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης το ρόλο των γενετικών μεταλλάξεων στη διαμόρφωση της εξέλιξης των φυτών και των ζώων.

Ακολουθούν μερικές πρόσθετες λεπτομέρειες σχετικά με τη μελέτη:

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν γενετική ανάλυση των φυτών αραβοσίτου και Teosinte για να εντοπίσουν τη γενετική μετάλλαξη που οδήγησε στην ανάπτυξη του γυμνού πυρήνα.

Η μετάλλαξη εμφανίστηκε σε ένα γονίδιο που ονομάζεται TB1, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη του φλοιού του πυρήνα.

Η μετάλλαξη στο ΤΒ1 οδήγησε σε απώλεια λειτουργίας του γονιδίου, η οποία εμπόδισε την ανάπτυξη του φλοιού.

Αυτό επέτρεψε στους σπόρους να συλλέγονται και να επεξεργάζονται πιο εύκολα, καθιστώντας τον αραβόσιτο μια πιο ελκυστική καλλιέργεια για τους αγρότες.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι ο αραβόσιτος υποβλήθηκε σε μια περίοδο ταχείας γενετικής διαφοροποίησης μετά την εξημερωμένη της, όπως οι αγρότες που επιλέχθηκαν για φυτά με διαφορετικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν καλύτερα στο τοπικό τους περιβάλλον.

Αυτή η διαφοροποίηση οδήγησε στην ανάπτυξη των πολλών διαφορετικών ποικιλιών αραβοσίτου που υπάρχουν σήμερα, το καθένα με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά.