Τι θα συνέβαινε εάν βάζετε το ηπατικό κύτταρο σε μια υγρή λύση;

Όταν ένα ηπατικό κύτταρο τοποθετείται σε ένα υποτονικό διάλυμα, η συγκέντρωση των διαλυμένων ουσιών εκτός του κυττάρου είναι χαμηλότερη από τη συγκέντρωση των διαλυμάτων μέσα στο κύτταρο. Αυτό δημιουργεί μια κλίση συγκέντρωσης που προκαλεί το νερό να μετακινείται στο κύτταρο με όσμωση. Καθώς το νερό εισέρχεται στο κελί, το κύτταρο διογκώνεται και μπορεί τελικά να σκάσει.

Το πρήξιμο των ηπατικών κυττάρων μπορεί να προκαλέσει ορισμένα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων:

* ζημιά κυττάρων: Η διόγκωση των ηπατικών κυττάρων μπορεί να βλάψει την κυτταρική μεμβράνη και άλλα κυτταρικά συστατικά. Αυτή η ζημιά μπορεί να οδηγήσει σε κυτταρικό θάνατο.

* μειωμένη λειτουργία του ήπατος: Η διόγκωση των ηπατικών κυττάρων μπορεί να παρεμβαίνει στην ικανότητα του ήπατος να εκτελεί τις κανονικές λειτουργίες του, όπως η αποτοξίνωση των επιβλαβών ουσιών και η παραγωγή χολής.

* ηπατική ανεπάρκεια: Σε σοβαρές περιπτώσεις, η διόγκωση των ηπατικών κυττάρων μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική ανεπάρκεια. Η ηπατική ανεπάρκεια είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση που μπορεί να απαιτήσει μεταμόσχευση ήπατος.

Οι επιδράσεις της τοποθέτησης ενός ηπατικού κυττάρου σε ένα υποτονικό διάλυμα μπορούν να αντιστραφούν τοποθετώντας το κύτταρο σε ένα υπερτονικό διάλυμα. Ένα υπερτονικό διάλυμα έχει υψηλότερη συγκέντρωση διαλυμάτων εκτός του κυττάρου από ό, τι μέσα στο κελί. Αυτό δημιουργεί μια κλίση συγκέντρωσης που προκαλεί την απομάκρυνση του νερού από το κύτταρο με όσμωση. Καθώς το νερό αφήνει το κελί, το κύτταρο συρρικνώνεται και επιστρέφει στο κανονικό του μέγεθος.