Οι ερευνητές αποκαλύπτουν γιατί συχνά αποτυγχάνουν οι μη επακόλουθοι για την παράδοση φαρμάκων
Ανεπαρκής φόρτωση φαρμάκων: Τα συστήματα χορήγησης φαρμάκων που βασίζονται σε μη παραγωγούς έχουν περιορισμένη χωρητικότητα φόρτωσης φαρμάκων σε σύγκριση με τα συστήματα που βασίζονται σε δοχεία, όπως τα λιποσώματα και τα νανοσωματίδια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή παράδοση φαρμάκων στη θέση προορισμού και να μειωθεί η θεραπευτική αποτελεσματικότητα.
Κινητική απελευθέρωση φαρμάκων: Τα συστήματα παράδοσης φαρμάκων που βασίζονται σε μη παραγωγούς συχνά δυσκολεύονται να ελέγξουν την κινητική απελευθέρωσης φαρμάκων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ταχεία απελευθέρωση φαρμάκου, με αποτέλεσμα τη μειωμένη βιοδιαθεσιμότητα ή την αργή απελευθέρωση φαρμάκου, η οποία μπορεί να καθυστερήσει ή να αποτρέψει τα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Επιδράσεις εκτός στόχου: Τα συστήματα χορήγησης φαρμάκων που βασίζονται σε μη διαμεσολαβητές μπορούν να διανέμουν φάρμακα σε όλο το σώμα, οδηγώντας σε αποτελέσματα εκτός στόχου και πιθανή τοξικότητα. Για παράδειγμα, εάν ένα φάρμακο παραδοθεί σε μη στόχο, θα μπορούσε να προκαλέσει δυσμενείς επιδράσεις σε αυτό το όργανο, περιορίζοντας το θεραπευτικό δυναμικό του φαρμάκου.
Έλλειψη βιοσυμβατότητας: Τα συστήματα παράδοσης φαρμάκων που βασίζονται σε μη παραγωγούς μπορούν να είναι ασυμβίβαστα με το βιολογικό περιβάλλον. Αυτό μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή, ανοσολογικές αντιδράσεις και άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες, περιορίζοντας τη χρήση τους σε θεραπευτικές εφαρμογές.
Με την υπέρβαση αυτών των προκλήσεων, είναι δυνατόν να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα, η ασφάλεια και η αξιοπιστία των συστημάτων χορήγησης φαρμάκων που δεν βασίζονται σε μη ορατά. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων παράδοσης φαρμάκων που αντιμετωπίζουν τις ανεκπλήρωτες ιατρικές ανάγκες.
