Τι μπορεί να αλλάξει η διαλυτότητα ενός στερεού σε υγρό;
- Θερμοκρασία:Γενικά, η διαλυτότητα των περισσότερων στερεών αυξάνεται με τη θερμοκρασία. Καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία, η κινητική ενέργεια των μορίων του διαλύτη αυξάνεται, επιτρέποντάς τους να σπάσουν περισσότερα σωματίδια διαλυμένης ουσίας και να τα διαλύουν. Ωστόσο, ορισμένες ουσίες παρουσιάζουν οπισθοδρομική διαλυτότητα, όπου η διαλυτότητα τους μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας.
- Πίεση:Για στερεά που διαλύονται με το σχηματισμό αερίων (π.χ. διττανθρακικό νάτριο στο νερό), η αύξηση της πίεσης μπορεί να αυξήσει τη διαλυτότητα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αυξημένη πίεση ευνοεί τη διάλυση των αερίων.
- Σύνθεση διαλύτη:Η φύση και η σύνθεση του διαλύτη μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη διαλυτότητα ενός στερεού. Για παράδειγμα, η προσθήκη αλατιού (χλωριούχο νάτριο) στο νερό αυξάνει τη διαλυτότητα των πολικών διαλυμάτων όπως η ζάχαρη, αλλά μειώνει τη διαλυτότητα των μη πολικών διαλυμάτων όπως το πετρέλαιο.
- PH:Για όξινα ή βασικά στερεά, το ρΗ του διαλύτη μπορεί να επηρεάσει τη διαλυτότητα. Οι μεταβολές στο ρΗ μπορούν να μεταβάλουν την κατάσταση ιονισμού της διαλελυμένης ουσίας, αλλάζοντας τη διαλυτότητα του.
- Σχηματισμός συμπλόκου:Η παρουσία συντελεστών συμπλοκοποίησης (προσδέματα) στον διαλύτη μπορεί να σχηματίσει σύμπλοκα με τη διαλυμένη ουσία, μεταβάλλοντας τη διαλυτότητα του. Για παράδειγμα, η αμμωνία μπορεί να αυξήσει τη διαλυτότητα των μεταλλικών υδροξειδίων σχηματίζοντας διαλυτά σύμπλοκα.
- Προσθήκη άλλων διαλυμάτων:Η προσθήκη μιας άλλης διαλυμένης ουσίας στον διαλύτη μπορεί να ανταγωνιστεί το στερεό για διαλυτοποίηση, είτε αυξάνοντας είτε μειώνοντας τη διαλυτότητα του. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως το κοινό αποτέλεσμα ιόντων.
