Γιατί το υδροξείδιο του χαλκού είναι αδύναμη βάση;

Το υδροξείδιο του χαλκού δεν θεωρείται τυπικά βάση, αλλά μάλλον ως αμφοτερική ουσία, που σημαίνει ότι μπορεί να δράσει τόσο ως οξύ όσο και ως βάση. Στο νερό, μπορεί να υποστεί τόσο όξινες όσο και βασικές αντιδράσεις διάστασης:

1. Οξεία διάσπαση:Cu (OH) 2 (s) ⇌ Cu2 + (aq) + 2ΟΗ- (aq)

Σε αυτή την αντίδραση, το υδροξείδιο του χαλκού δίνει ιόντα Η+ σε νερό, σχηματίζοντας ιόντα Cu2+ και ιόντα υδροξειδίου. Αυτή η διάσταση έχει ως αποτέλεσμα ένα ελαφρώς όξινο διάλυμα.

2. Βασική διάσταση:Cu (OH) 2 (s) + H2O (L) ⇌ Cu (OH) 4^2- (aq) + 2H + (aq)

Σε αυτή την αντίδραση, το υδροξείδιο του χαλκού δέχεται ιόντα Η+ από το νερό, σχηματίζοντας το σύμπλοκο τετραϋδροξοκοπέρ (II), Cu (OH) 4^2- και απελευθέρωση ιόντων Η+. Αυτή η διάσταση συμβάλλει στις ασθενώς βασικές ιδιότητες του υδροξειδίου του χαλκού.

Η έκταση της όξινης και βασικής διάστασης εξαρτάται από τη συγκέντρωση του υδροξειδίου του χαλκού και του ρΗ του διαλύματος. Γενικά, το υδροξείδιο του χαλκού είναι πιο όξινο σε αραιωμένα διαλύματα και πιο βασικά σε συμπυκνωμένα διαλύματα.

Επειδή το υδροξείδιο του χαλκού μπορεί να συμμετέχει τόσο σε όξινες όσο και σε βασικές αντιδράσεις διάστασης, δεν παρουσιάζει ισχυρές βασικές ιδιότητες όπως τυπικές βάσεις όπως υδροξείδιο του νατρίου (NaOH) ή υδροξείδιο του καλίου (ΚΟΗ), τα οποία διαχωρίζονται εντελώς σε νερό, απελευθερώνοντας ιόντα υδροξειδίου.