Γιατί μπορεί ένας δεσμός υδρογόνου να διαλύεται στο νερό;

Ένας δεσμός υδρογόνου δεν είναι ένας τύπος μορίου που μπορεί να διαλυθεί σε νερό. Η δέσμευση υδρογόνου είναι ένας τύπος διαμοριακής δύναμης που συμβαίνει μεταξύ των μορίων που έχουν ένα άτομο υδρογόνου συνδεδεμένο με ένα πολύ ηλεκτροαρνητικό άτομο, όπως οξυγόνο, άζωτο ή φθορίνη. Όταν αυτά τα μόρια βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, το θετικό άτομο υδρογόνου ενός μορίου μπορεί να σχηματίσει έναν δεσμό με το αρνητικό ηλεκτροαρνητικό άτομο ενός άλλου μορίου. Οι δεσμοί υδρογόνου είναι σχετικά αδύναμες διαμοριακές δυνάμεις, αλλά μπορούν να έχουν σημαντική επίδραση στις ιδιότητες μιας ουσίας, όπως το σημείο βρασμού και το σημείο τήξης.

Η διάλυση αναφέρεται στη διαδικασία μιας στερεής, υγρής ή διαλυμένης ουσίας διαλύματος που διαλύεται σε υγρό διαλύτη για να σχηματίσει ένα ομοιογενές μίγμα που ονομάζεται διάλυμα. Η ικανότητα μιας ουσίας να διαλύεται σε έναν διαλύτη εξαρτάται από τις χημικές και φυσικές ιδιότητες τόσο της διαλελυμένης ουσίας όσο και του διαλύτη. Το νερό είναι ένας πολικός διαλύτης, που σημαίνει ότι έχει ένα μερικό θετικό φορτίο στο ένα άκρο του μορίου και ένα μερικό αρνητικό φορτίο στο άλλο άκρο. Αυτό επιτρέπει στα μόρια του νερού να σχηματίζουν δεσμούς υδρογόνου με άλλα πολικά μόρια ή μόρια που έχουν άτομα υδρογόνου που συνδέονται με ηλεκτροαρνητικά άτομα. Οι ουσίες που μπορούν να σχηματίσουν δεσμούς υδρογόνου με νερό είναι γενικά διαλυτές στο νερό.