Τι κάνει ορισμένα στοιχεία ιόντα;

Τα στοιχεία γίνονται ιόντα είτε κερδίζοντας είτε χάνουν ηλεκτρόνια στο εξωτερικό κέλυφος τους, με αποτέλεσμα την αλλαγή του συνολικού ηλεκτρικού τους φορτίου.

1. Κέρδος ηλεκτρονίων (σχηματισμός ανιόντων):

- Τα μη μεταλλικά στοιχεία τείνουν να κερδίζουν ηλεκτρόνια για να ολοκληρώσουν το εξώτατο κέλυφος ηλεκτρονίων τους, επιτυγχάνοντας μια σταθερή διαμόρφωση παρόμοια με το πλησιέστερο ευγενές αέριο.

- Αυτά τα πρόσθετα ηλεκτρόνια δίνουν στο άτομο αρνητικό φορτίο και γίνεται anion .

2. Απώλεια ηλεκτρονίων (σχηματισμός κατιόντων):

- Τα μεταλλικά στοιχεία γενικά χάνουν ηλεκτρόνια από το εξώτατο κέλυφος τους για να επιτύχουν μια σταθερή διαμόρφωση ηλεκτρονίων που μοιάζει με το πλησιέστερο ευγενές αέριο.

- Αυτά τα χαμένα ηλεκτρόνια αφήνουν το άτομο με θετικό φορτίο, μετατρέποντάς το σε ένα cation .

Η διαδικασία ιονισμού εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως:

α. Ηλεκτροαρνητικότητα:

- Η ηλεκτροαρνητικότητα μετρά την έλξη ενός ατόμου για τα ηλεκτρόνια. Τα μη μεταλλικά στοιχεία έχουν υψηλή ηλεκτροαρνητικότητα, προτρέποντάς τους να κερδίσουν ηλεκτρόνια, ενώ τα μέταλλα έχουν χαμηλή ηλεκτροαρνητικότητα, ευνοώντας την απώλεια ηλεκτρονίων.

b. Ηλεκτρόνια σθένους:

- Τα στοιχεία με ένα, δύο ή τρία ηλεκτρόνια σθένους τείνουν να τα χάνουν εύκολα, σχηματίζοντας κατιόντα, ενώ εκείνα με πέντε, έξι ή επτά ηλεκτρόνια σθένους προτιμούν να κερδίζουν ηλεκτρόνια και να γίνονται ανιόντα.

c. Ενέργεια ιονισμού:

- Η ενέργεια ιονισμού είναι η ενέργεια που απαιτείται για την απομάκρυνση ενός ηλεκτρονίου από ένα άτομο. Όσο υψηλότερη είναι η ενέργεια ιονισμού, τόσο ισχυρότερη είναι η έλξη μεταξύ του ατόμου και των ηλεκτρονίων του, καθιστώντας λιγότερο πιθανό να σχηματίσει ένα ιόν.

Συνοπτικά, τα στοιχεία επιτυγχάνουν ιοντικές μορφές ανταλλάσσοντας ηλεκτρόνια για να αποκτήσουν σταθερές διαμορφώσεις ηλεκτρονίων που μοιάζουν με ευγενή αέρια, αποκτώντας έτσι είτε αρνητικές (ανιόντες) είτε θετικές (κατιόντες).