Γιατί τα στοιχεία σχηματίζουν ιοντικά και ή ομοιοπολικά ομόλογα;

Τα στοιχεία σχηματίζουν ιωνικούς και ομοιοπολικούς δεσμούς λόγω των διαφορετικών ηλεκτροηλεκτρικών τους, οι οποίες καθορίζουν την έλξη ή την απόρριψη μεταξύ των ατόμων σε μια ένωση. Παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι λόγοι για τους οποίους τα στοιχεία σχηματίζουν ιονικούς και ομοιοπολικούς δεσμούς:

1. Ιωνικοί δεσμοί:

Οι ιοντικοί δεσμοί σχηματίζονται όταν υπάρχει σημαντική διαφορά στην ηλεκτροαρνικότητα μεταξύ των ατόμων, οδηγώντας στη μεταφορά ηλεκτρονίων από το ένα άτομο στο άλλο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό θετικά φορτισμένων ιόντων (κατιόντων) και αρνητικά φορτισμένα ιόντα (ανιόντες). Οι ιοντικοί δεσμοί σχηματίζονται τυπικά μεταξύ μετάλλων και μη μεταλλικών. Για παράδειγμα:

- Το νάτριο (Na) και το χλώριο (CL) σχηματίζουν έναν ιοντικό δεσμό για τη δημιουργία NaCl (χλωριούχο νάτριο), όπου η ΝΑ χάνει ένα ηλεκτρόνιο σε CL, με αποτέλεσμα τα Na+ και Cl-ions.

2. Ομοιοπολικοί δεσμοί:

Οι ομοιοπολικοί δεσμοί σχηματίζονται όταν τα άτομα έχουν παρόμοιες ηλεκτροθενωτικές και μοιράζονται ηλεκτρόνια αντί να τα μεταφέρουν εντελώς. Αυτός ο τύπος συγκόλλησης συμβαίνει όταν η διαφορά στην ηλεκτροαρνητικότητα μεταξύ των ατόμων είναι σχετικά μικρή. Οι ομοιοπολικοί δεσμοί βρίσκονται συνήθως μεταξύ μη μεταλλικών ή μεταξύ μεταλλοειδών και μη μεταλλικών. Για παράδειγμα:

- Το υδρογόνο (Η) και το υδρογόνο (Η) σχηματίζουν έναν ομοιοπολικό δεσμό για τη δημιουργία Η2 (διυδρογόνο), όπου κάθε άτομο μοιράζεται ένα ηλεκτρόνιο με το άλλο.

3. Πολικοί ομοιοπολικοί δεσμοί:

Οι πολικοί ομοιοπολικοί δεσμοί εμφανίζονται όταν η διαφορά ηλεκτροαρνητικότητας μεταξύ των ατόμων δεν είναι αρκετά σημαντική για πλήρη μεταφορά ηλεκτρονίων, αλλά εξακολουθεί να είναι επαρκής για τη δημιουργία μιας μικρής ανισορροπίας στην κατανομή ηλεκτρονίων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τις μερικές χρεώσεις στα άτομα, με το πιο ηλεκτροαρνητικό άτομο να κερδίζει ένα ελαφρύ αρνητικό φορτίο και το λιγότερο ηλεκτροαρνητικό άτομο να έχει ένα ελαφρύ θετικό φορτίο. Για παράδειγμα:

- Το υδρογόνο (Η) και το χλώριο (CL) σχηματίζουν έναν πολικό ομοιοπολικό δεσμό στο HCl (υδρογόνο χλωριούχο), όπου το CL ασκεί ισχυρότερη έλξη για τα ηλεκτρόνια, δημιουργώντας ένα μερικό αρνητικό φορτίο σε CL και μερικό θετικό φορτίο στο Η.

Συνοπτικά, τα στοιχεία σχηματίζουν ιονικούς και ομοιοπολικούς δεσμούς που βασίζονται στις ηλεκτροναυτονιές τους. Οι ιοντικοί δεσμοί περιλαμβάνουν μεταφορά ηλεκτρονίων και οδηγούν στο σχηματισμό ιόντων, ενώ οι ομοιοπολικοί δεσμοί περιλαμβάνουν την κατανομή ηλεκτρονίων μεταξύ των ατόμων. Οι πολικοί ομοιοπολικοί δεσμοί εμφανίζονται όταν υπάρχει μερική κατανομή των ηλεκτρονίων λόγω μιας μικρής διαφοράς στην ηλεκτροαρνητικότητα.