Ο Γάλλος συγγραφέας που ξεκίνησε το κίνημα του ρεαλισμού

Ο Γάλλος συγγραφέας που ξεκίνησε το κίνημα του ρεαλισμού είναι ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος του 19ου αιώνα, γνωστός για το ότι έγραψε για μια αφιλτράριστη άποψη της κοινωνίας και ιδρυτής του κινήματος του ρεαλισμού.

Τι είναι όμως ο ρεαλισμός στη λογοτεχνία και πώς βοήθησε ο Μπαλζάκ στην έναρξη του; Σε αυτό το άρθρο, θα απαντήσουμε σε βάθος σε αυτές τις δύο αλληλένδετες ερωτήσεις.

Ρεαλισμός στη λογοτεχνία

Ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσουμε να κατανοούμε τον ρεαλισμό στη λογοτεχνία είναι να ορίσουμε τον όρο ρεαλισμός. Ως πιο απλό και ευρύ, ο ρεαλισμός είναι μια αναπαράσταση της πραγματικότητας.

Πριν από τον 19ο αιώνα, οι συγγραφείς δεν ενδιαφέρονταν να αναπαραστήσουν την καθημερινή ζωή στα έργα τους. Είναι σημαντικό να σημειωθεί, προτού προχωρήσουμε περαιτέρω ότι, ο ρεαλισμός δεν είναι το ίδιο με την αληθοφάνεια. Ο ρεαλισμός είναι η αναπαράσταση των καθημερινών εμπειριών και δραστηριοτήτων των χαρακτήρων, ενώ η αληθοφάνεια σημαίνει ότι δημιουργείται μια πλοκή που έχει εσωτερική συνοχή.

Έτσι, όταν λέμε ότι πριν από το 1800 οι συγγραφείς δεν απεικόνιζαν την καθημερινή ζωή στο έργο τους, δεν σημαίνει ότι όλα όσα είχαν παραχθεί πριν από τότε ήταν στη σφαίρα της φαντασίας. Απλώς, οι συγγραφείς δεν έγραψαν συχνά για απλούς ανθρώπους που ζούσαν συνηθισμένες ζωές, τουλάχιστον όχι στο επίπεδο της λεπτομέρειας όπως έκαναν ορισμένοι από τον 19ο αιώνα.

Αλλά η απεικόνιση της καθημερινής ζωής δεν είναι αρκετή για ρεαλισμό, αυτή η απεικόνιση δεν πρέπει να έχει ρομαντικό χαρακτήρα.

Αν και ο ρεαλισμός ξεκίνησε στη ζωγραφική και τη λογοτεχνία (πεζογραφία και θεατρικά έργα) και στη συνέχεια, τον εικοστό αιώνα, στον κινηματογράφο.

Το ρεαλιστικό κίνημα στην τέχνη ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα, επηρεασμένο από τη φιλοσοφία εκείνης της εποχής. Στην πραγματικότητα, η φιλοσοφική προέλευση ή, μάλλον, η φιλοσοφική φύση του κινήματος μπορεί να εντοπιστεί στις αρχές του 19ου αιώνα ως αντίδραση στον Ρομαντισμό.

Μερικά από τα κύρια παραδείγματα ρεαλιστών μυθιστοριογράφων είναι τα ακόλουθα:

• Ονορέ ντε Μπαλζάκ (Γαλλία, 1799-1850)
• Τζορτζ Έλιοτ (Αγγλία, 1819-1880)
• Henry James (Αμερική, 1843-1916)
• Gustave Flaubert (Γαλλία, 1821-1880)
• William Dean Howells (Αμερική, 1837-1920)
• Στίβεν Κρέιν (Αμερική, 1871-1900)
• Φρανκ Νόρις (Αμερική, 1870-1902)
• Edith Wharton (Αμερική, 1862-1937)
• Theodore Dreiser (Αμερική, 1871-1845)
• Τζον Στάινμπεκ (Αμερική, 1902-1968)
• Thomas Hardy (Αγγλία 1840-1928)
• Theodor Fontane (Αμερική, 1819-1898)
• José Maria de Eça de Queirós (Πορτογαλία, 1845-1900)
• Benito Pérez Galdós (τα Κανάρια Νησιά, 1843-1920)

Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Ο Honoré de Balzac γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1799 στο Tours, Indre-et-Loire, Γαλλία και πέθανε στο Παρίσι της Γαλλίας στις 18 Αυγούστου 1850.

Εκτός από συγγραφέας (μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας), ήταν επίσης κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος και τυπογράφος.

Θεωρείται ένας από τους ιδρυτές του ρεαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη.

Μερικές από τις παιδικές του εμπειρίες στο σχολείο, όπου συχνά τιμωρούνταν αυστηρά λόγω των κακών ακαδημαϊκών του επιδόσεων και των προβλημάτων συμπεριφοράς του ενημέρωσαν τη μετέπειτα δουλειά του. Ήταν οξυδερκής παρατηρητής της περιβάλλουσας πραγματικότητας από την παιδική του ηλικία.

Ο Μπαλζάκ φημίζεται για το επίπεδο λεπτομέρειας που περιλαμβάνει το έργο του.

Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του καριέρα γράφοντας το λιμπρέτο για το Le Corsaire, μια κωμική όπερα εμπνευσμένη από το The Corsair του Λόρδου Byron. Ο Μπαλζάκ, ωστόσο, δεν ολοκλήρωσε ποτέ αυτό το έργο επειδή δεν βρήκε συνθέτη να γράψει τη μουσική για αυτό.

Το πρώτο του έργο που ολοκληρώθηκε με επιτυχία είναι το έργο Κρόμγουελ, το οποίο είναι μια τραγωδία σε πέντε πράξεις. Δεν έχει την ίδια φήμη με το πιο αναγνωρισμένο μεταγενέστερο έργο του, αν και ορισμένοι κριτικοί θεωρούν ότι έχει τα δικά του πλεονεκτήματα.

Στη συνέχεια ξεκίνησε τρία μυθιστορήματα που δεν τελείωσε ποτέ:Sténie, Corsino και Falthurne.

Στη συνέχεια στράφηκε στη συγγραφή μεγάλων μυθιστορημάτων και αργότερα θεατρικών έργων και μικρότερης μυθοπλασίας.

Εδώ είναι η μερική του βιβλιογραφία.

Μυθιστορήματα:

• Les Chouans (1829)
• La Maison du chat-qui-pelote (1829)
• La Vendetta (1830)
• La Peau de chagrin (1831)
• Les Proscrits (1831)
• Louis Lambert (1832)
• Eugénie Grandet (1833)
• Le Médecin de Campagne (1833)
• Ferragus, chef des Dévorants (1833)
• La Duchesse de Langeais (1834)
• La Recherche de l’absolu (1834)
• Séraphîta (1834)
• Le Père Goriot (1835)
• Le Lys dans la vallée (1835)
• Le Contrat de mariage (1835)
• Albert Savarus (1836)
• La Vielle Fille (1836)
• César Birotteau (1837)
• Le Cabinet des Antiques (1838)
• Béatrix (1839)
• Le Curé de village (1839)
• La Femme de trente ans (1829-1842)
• La Rabouilleuse (1842)
• Un épisode sous la Terreur (1842)
• Ursule Mirouët (1842)
• Mémoires deux jeunes mariées (1842)
• Un début dans la vie (1842)
• Illusions perdues (τόμος I, 1837 · τόμος II, 1839 · τόμος III, 1843)
• La Fausse Maîtresse (1843)
• Honorine (1843)
• Modeste Mignon (1844)
• La Cousine Bette (1846)
• Le Cousin Pons (1847)
• Splendeurs et misères des courtisanes (1847)

Έγραψε επίσης πολλά μυθιστορήματα με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Horace de Saint-Aubin και αρκετά ανώνυμα έργα.

Με το όνομά του δημοσίευσε πολλά θεατρικά έργα και πολλά διηγήματα.

Συλλογικά, τα έργα του είναι συλλογικά γνωστά ως Comédie Humaine ή Human Comedy, λόγω του βάθους και του εύρους της απεικόνισής τους όχι μόνο της συνηθισμένης ζωής στη Γαλλία του 19ου αιώνα αλλά, ευρύτερα, της ανθρώπινης κατάστασης.

Οι κριτικοί έχουν παρατηρήσει ότι ο κυνισμός και η απαισιοδοξία των προηγούμενων έργων του μειώθηκαν στη μεταγενέστερη μυθοπλασία του. Τούτου λεχθέντος, ο Μπαλζάκ ενδιαφέρθηκε να γράψει για τη σκοτεινή πλευρά των χαρακτήρων του. Αν είχε μια αποστολή ως συγγραφέα που ήταν να παρατηρεί την καθημερινή ζωή και πώς συμπεριφέρονται συνήθως οι άνθρωποι και στη συνέχεια να τα απεικονίζει όλα αυτά στο μυθιστόρημα, τις νουβέλες, τα διηγήματα και τα θεατρικά του έργα. Για να το κάνει αυτό, έκανε έρευνα περπατώντας στους δρόμους του Παρισιού και βυθιζόταν στα πλήθη. Παρά την αυξανόμενη φήμη του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ήταν ακόμα σε θέση να κάνει αυτό το incognito.

Λόγω της διαρκούς λογοτεχνικής του κληρονομιάς και της δημοτικότητας των έργων του, έχει παρομοιαστεί με τον Άγγλο συγγραφέα Τσαρλς Ντίκενς. Η επιρροή του Μπαλζάκ μπορεί να φανεί κυρίως σε μεταγενέστερους Γάλλους συγγραφείς όπως ο Γκουστάβ Φλωμπέρ και ο Μαρσέλ Προυστ αλλά και στον Αμερικανό μυθιστοριογράφο Henry James.