Οι επιπτώσεις των μικροπλαστικών και των νανοπλαστικών δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές
Οι τυπικές μεθοδολογίες για τη δειγματοληψία, την ανάλυση και τη ρύθμισή τους παραμένουν ανεπαρκείς
Λόγω της ευελιξίας τους, τα πλαστικά έχουν σχεδόν απεριόριστες εφαρμογές. Τα περισσότερα πλαστικά, ωστόσο, χρησιμοποιούνται στη συσκευασία και, ως εκ τούτου, αποστέλλονται για άμεση απόρριψη. Αυτά συσσωρεύονται στο περιβάλλον και υπολογίζεται ότι κάθε λεπτό, ένα απορριμματοφόρο πλαστικό απορρίπτεται στον ωκεανό.
Αν και τα μακρο-μεγέθη συντρίμμια αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος του πλαστικού στον ωκεανό κατά μάζα, τα μικρότερα σωματίδια, καθορισμένα και μικρο- και νανοπλαστικά, υπερβαίνουν κατά πολύ αυτά σε αριθμό και τα φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά τους αποτελούν σοβαρές απειλές για τους οργανισμούς και, ενδεχομένως, τους ανθρώπους.
Αυτά τα σωματίδια, των οποίων η παρουσία αναφέρθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970, μπορεί να εισέλθουν απευθείας στο περιβάλλον — επομένως γνωστά ως πρωτογενή μικρο- και νανοπλαστικά — και έχουν περιγραφεί πολυάριθμες πηγές, όπως:
- Καλλυντικά και προϊόντα καθαρισμού, συγκεκριμένα, οδοντόκρεμες και απολεπιστικές κρέμες και απολέπιση,
- Βιομηχανικές πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή πλαστικών ειδών,
- Πλαστικές ρητίνες που χρησιμοποιούνται στην ανατίναξη αέρα.
- Υφαντικές ίνες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια των κύκλων πλύσης και/ή στεγνώματος. και
- τρισδιάστατη εκτύπωση.
Αυτά τα σωματίδια μπορούν να ταξινομηθούν ως δευτερεύοντα μικρο- και νανοπλαστικά που σχηματίζονται λόγω της ευθραυστότητας και της διάσπασης μεγαλύτερων πλαστικών υπολειμμάτων που προκαλούνται από έκθεση, ζωική ή/και μικροβιακή δραστηριότητα.
Παρά αυτές τις αναγνωρισμένες βλάβες, και παρόλο που τα μικροπλαστικά αποτελούν αναγνωρισμένη απειλή για τη «Γαλάζια Οικονομία», εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερευνητικά κενά που πρέπει να αντιμετωπιστούν επαρκώς, όχι μόνο όσον αφορά τη δειγματοληψία τους αλλά και τον προσδιορισμό και τον χαρακτηρισμό τόσο των μικροπλαστικών όσο και των νανοπλαστικών. Οι περισσότερες από τις εν λόγω προκλήσεις προέρχονται από τις εγγενείς δυσκολίες στον προσδιορισμό και την αναγνώριση αυτών των μικρών σωματιδίων σε περιβαλλοντικά δείγματα, λόγω του μεγέθους και του ποικίλου σχήματος, του χρώματος και του βαθμού αποδόμησής τους. Ως εκ τούτου, οι προσπάθειες που αναπτύχθηκαν για την αξιολόγηση της παρουσίας αυτών των σωματιδίων έχουν οδηγήσει σε διαφορετικές μεθοδολογίες και, επί του παρόντος, δεν υπάρχουν τυποποιημένες μεθοδολογίες για τη σωστή δειγματοληψία και την αναγνώρισή τους.
Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική όχι μόνο η εφαρμογή τυποποιημένων μεθοδολογιών αλλά και η χρήση τέτοιων μεθόδων για τη ρεαλιστική αξιολόγηση της παρουσίας και των επιπτώσεων των μικρο- και νανοπλαστικών στο περιβάλλον. Η ανάγκη για μια πιο επαρκή και δυναμική άρθρωση μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων είναι προφανής και απαραίτητη για την ανάπτυξη πολιτικών βασισμένων σε στοιχεία που θα πρέπει να προκύπτουν από μια συνεχή αλληλεπίδραση μεταξύ ερευνητών και υπευθύνων χάραξης πολιτικής.
Μόνο έχοντας μια πιο οριστική γνώση των πηγών, της μοίρας και των επιπτώσεών τους, θα είναι δυνατό να δημιουργηθούν επαρκείς και αποτελεσματικοί κανονισμοί που στοχεύουν στον περιορισμό της παρουσίας και των επιπτώσεών τους.
Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Μικρο- και νανοπλαστικά στο περιβάλλον:Έρευνα και διαμόρφωση πολιτικής, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Τρέχουσα γνώμη στο Environmental Science &Health . Αυτή η εργασία διεξήχθη από τον João Pinto da Costa από το Πανεπιστήμιο του Aveiro.
Πανεπιστήμιο του Αβέιρο: Το Πανεπιστήμιο του Aveiro (UA), που δημιουργήθηκε το 1973, έγινε σύντομα ένα από τα πιο δυναμικά και καινοτόμα πανεπιστήμια της χώρας. Με περίπου 15.000 εγγεγραμμένους φοιτητές σε μεταπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα, το UA σύντομα ανέλαβε σημαντικό ρόλο στο πορτογαλικό πανεπιστημιακό τοπίο, αποτελώντας μέρος της ηγετικής ομάδας σε ό,τι αφορά την ποιότητα των υποδομών του, την ποιότητα της έρευνάς του και την αριστεία των το διδακτικό του προσωπικό.
