Υποστήριξη επικονιαστών στην κλίμακα τοπίου
Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά τον ρόλο που παίζουν οι μέλισσες στην επικονίαση των καλλιεργειών και η πτώση των μελισσών είναι ένα εξέχον θέμα στα μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, η πλειονότητα αυτών των ανθρώπων έχει στο μυαλό του μόνο τις μέλισσες και αν τους λέγατε ότι υπάρχουν χιλιάδες άγρια είδη μελισσών τριγύρω, θα ήταν κάτι παραπάνω από μια μικρή έκπληξη.
Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι διαχειριζόμενοι επικονιαστές, όπως οι μέλισσες ή οι βόμβοι, λαμβάνονται κυρίως υπόψη από τους αγρότες και τους μελισσοκόμους όταν σκέφτονται τη διαχείριση των γεωργικών τοπίων. Ωστόσο, οι άγριες μέλισσες, παρόλο που δεν είναι τόσο άφθονες όσο οι κοινωνικές μέλισσες, διαδραματίζουν επίσης κρίσιμο ρόλο στην επικονίαση των καλλιεργειών, αλλά η προστασία τους και ο ρυθμός μείωσης σπάνια μπαίνουν στα κύρια μέσα ενημέρωσης.
Για την προστασία των υπηρεσιών επικονίασης τόσο από διαχειριζόμενους όσο και από άγριους επικονιαστές, τα γεωργικά τοπία πρέπει να παρέχουν επαρκείς πόρους φωλεοποίησης και αναζήτησης τροφής. Για τους διαχειριζόμενους επικονιαστές, οι τοποθεσίες φωλιάς παρέχονται από εμάς – για τις κοινωνικές μέλισσες και βομβίλους, εγκαθιστούμε κυψέλες ή κουτιά φωλιών που επιτρέπουν την ανάπτυξη ισχυρών αποικιών. Εξασφαλίζουμε επίσης άφθονους πόρους αναζήτησης τροφής τοποθετώντας τις αποικίες κοντά σε καλλιέργειες μαζικής ανθοφορίας. Αυτό όχι μόνο υποστηρίζει τις αποικίες αλλά διασφαλίζει επίσης την επικονίαση των καλλιεργειών.
Η εικόνα εμφανίζεται αρκετά διαφορετική για τους άγριους επικονιαστές, που αποτελούνται από εκατοντάδες διαφορετικά είδη στην ίδια περιοχή με ποικίλες απαιτήσεις σχετικά με τους πόρους γύρης και νέκταρ, καθώς και διαφορετικές στρατηγικές φωλιάσματος (για παράδειγμα, γυμνό έδαφος ή κοιλότητες φωλιάς).
Σε ετερογενή τοπία με ένα μωσαϊκό διαφορετικών ημιφυσικών και φυσικών ενδιαιτημάτων και ποικιλία καλλιεργειών, αυτοί οι πόροι μπορεί να είναι διαθέσιμοι και γεωργοπεριβαλλοντικά προγράμματα, όπως η σπορά λουριών ανθοφορίας ή η φύτευση φράχτων, μπορούν να υποστηρίξουν περαιτέρω τη διαθεσιμότητα πόρων. Ωστόσο, σε ομοιογενή τοπία που συχνά κυριαρχούνται από λίγες καλλιέργειες μαζικής ανθοφορίας, η χορτονομή μπορεί να είναι διαθέσιμη μόνο για μικρό χρονικό διάστημα και οι πόροι φωλιάσματος μπορεί να λείπουν εάν δεν υπάρχουν διαθέσιμα φυσικά ή ημιφυσικά ενδιαιτήματα (θραύσματα δασών, φράκτες ή λιβάδια). .
Η δυσκολία στην υποστήριξη άγριων και διαχειριζόμενων επικονιαστών σε γεωργικά τοπία δεν έγκειται μόνο στην παροχή επαρκών πόρων και για τα δύο, αλλά στην πραγματικότητα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο πρέπει να παρέχουμε αυτούς τους πόρους στο χώρο και στο χρόνο. Αυτό απαιτεί την κατανόηση της ιστορίας της ζωής των διαφορετικών taxa, συμπεριλαμβανομένων των χρόνων αναζήτησης τροφής, των πόρων των λουλουδιών, των απαιτήσεων φωλιάς, των αποστάσεων πτήσης και της κοινωνικότητάς τους. Στη συνέχεια, πρέπει να εφαρμόσουμε αυτή τη γνώση για να σχεδιάσουμε γεωργικά τοπία που είναι ελκυστικά για διαχειριζόμενους καθώς και για άγριους επικονιαστές, ενώ ταυτόχρονα ικανοποιούν την αυξανόμενη ανάγκη για καλλιέργειες υψηλής παραγωγικότητας.
Οι μέλισσες είναι κινητοί οργανισμοί και, ανάλογα με το είδος, μπορεί να διανύσουν αποστάσεις από μερικές εκατοντάδες μέτρα έως αρκετά χιλιόμετρα για να αναζητήσουν τροφή. Οι κοινωνικές μέλισσες είναι συνήθως ενεργές για ολόκληρη την περίοδο βλάστησης, επομένως απαιτούν ανθικούς πόρους για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ διαφορετικά είδη άγριων μελισσών δραστηριοποιούνται σε διαφορετικές εποχές του χρόνου και ορισμένα είδη ειδικεύονται σε λίγα μόνο είδη φυτών.
Η έρευνα για τις υπηρεσίες επικονίασης σε γεωργικά τοπία έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, καλύπτοντας την αποτελεσματικότητα της επικονίασης διαφορετικών ειδών μελισσών, τις επιπτώσεις της ετερογένειας του τοπίου στην επικονίαση των καλλιεργειών ή τις αλλαγές στην επικονίαση των καλλιεργειών μαζικής ανθοφορίας σε διαφορετικά περιβάλλοντα τοπίου. Ωστόσο, η έρευνά μας επικεντρώνεται κυρίως σε συγκεκριμένες καλλιέργειες, τοπία ή αποστάσεις μεταξύ των στοιχείων του οικοτόπου, ενώ οι επικονιάζουσες μέλισσες χρησιμοποιούν ολόκληρο το τοπίο σε διαφορετικούς βαθμούς και γνωρίζουμε λίγα για το πώς κινούνται στο τοπίο και χρησιμοποιούν διαφορετικούς πόρους σε ποικίλες χωρικές και χρονικές κλίμακες .
Σε μια πρόσφατη ανασκόπηση για την επικονίαση των καλλιεργειών σε κλίμακα τοπίου, προτείνουμε να συνδυαστούν όλες αυτές οι διαφορετικές πτυχές της έρευνας με μεθόδους όπως η ποσοτικοποίηση με βάση την τηλεπισκόπηση του χωροχρονικού πόρου άνθους και η δυναμική της αμειψισποράς και οι μακροπρόθεσμες πειραματικές μελέτες για τον προσδιορισμό του τρόπου γεωργικό τοπίο, όλα τα διαφορετικά στοιχεία μπορεί είτε να συνεργάζονται είτε να είναι διατεταγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχουν τους απαραίτητους πόρους φωλιάς και ανθοφορίας για μεγάλη ποικιλία επικονιαστών.
Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Υπηρεσίες επικονίασης καλλιεργειών σε κλίμακα τοπίου, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Current Opinion in Insect Science. Αυτή η εργασία διεξήχθη από τους Gesine Pufal και Alexandra-Maria Klein από το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και τον Ingolf Steffan-Dewenter από το Πανεπιστήμιο του Würzburg.
