Η επίδραση του κατακερματισμού του οικοτόπου στο τραγούδι των πουλιών του Oscine Passerine

Τα περισσότερα είδη πτηνών σε όλο τον κόσμο παράγουν κάποιο είδος «τραγουδιού» που παρέχει πληροφορίες σημαντικές για την έλξη, την εδαφικότητα, την αναζήτηση τροφής και την αποφυγή των αρπακτικών. Συχνά, τα άτομα που τραγουδούν καλύτερα (έχουν τα πιο περίπλοκα τραγούδια με τη μεγαλύτερη ποικιλία συλλαβών) είναι επίσης τα πιο επιτυχημένα στο να κατέχουν περιοχές, να προσελκύουν τα περισσότερα θηλυκά και έτσι έχουν μεγαλύτερη αναπαραγωγική επιτυχία από τους λιγότερο καταξιωμένους γείτονές τους. /P>

Για τις περισσότερες παραγγελίες πτηνών, τα τραγούδια μεταβιβάζονται κυρίως από τους γονείς στους απογόνους γενετικά. Ωστόσο, για τους οσκινέζους, μια ομάδα που περιλαμβάνει σχεδόν τα μισά είδη πουλιών παγκοσμίως, το τραγούδι αποκτάται μέσω της κοινωνικής μάθησης από γονείς και γείτονες, όπως η ανθρώπινη γλώσσα. Τι συμβαίνει όμως με το τραγούδι των πουλιών καθώς ο βιότοπός τους κατακερματίζεται ολοένα και περισσότερο και οι πληθυσμοί τους μειώνονται; Σύμφωνα με την υπόθεση της πολιτιστικής διάβρωσης, ο μειούμενος αριθμός δασκάλων στους οποίους εκτίθενται οι ανήλικοι που μαθαίνουν τραγούδι μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των μαθημένων φωνητικών στοιχείων ή «μιμίδια» σε έναν πληθυσμό και σε λιγότερο περίπλοκο τραγούδι, το οποίο μπορεί να έχει περαιτέρω αρνητικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς των πτηνών.

Το εργαστήριό μας στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Hilo διεξήγαγε δύο πρόσφατες μελέτες που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Animal Behaviour για την αντιμετώπιση αυτών των ιδεών. Στο Αλλαγές στο φωνητικό ρεπερτόριο του Χαβανέζικου Crow, Corvus hawaiiensis, από παλαιότερους άγριους σε σημερινούς αιχμαλωτισμένους πληθυσμούς , η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ann Tanimoto εξέτασε πόσο η σοβαρή μείωση του πληθυσμού και η εξαφάνιση στη φύση μπορεί να έχουν επηρεάσει το φωνητικό ρεπερτόριο του ‘alalā, ή αυτόχθονα της Χαβάης.

Εκατοντάδες ώρες παλιών κασετών από τα τελευταία άγρια ​​άτομα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ψηφιοποιήθηκαν, μεταφορτώθηκαν σε λογισμικό ανάλυσης ήχου και συγκρίθηκαν με σύγχρονες ηχογραφήσεις των λίγων εναπομεινάντων 'alalā, όλες σε αιχμαλωσία στο Keauhou Bird Conservation Center, υπό τη διαχείριση ο ζωολογικός κήπος του Σαν Ντιέγκο στο νησί της Χαβάης. Όλες οι φωνές των τελευταίων άγριων ατόμων χωρίστηκαν σε πέντε κατηγορίες με βάση τους τύπους κοινωνικής συμπεριφοράς που είχαν τα άτομα, συμπεριλαμβανομένου του συναγερμού, της εδαφικής μετάδοσης, της επιθετικότητας, της υποταγής και της ερωτοτροπίας. Πάνω από 52 διαφορετικοί τύποι φωνητικών ηχογραφήσεων Ηχογραφήθηκαν διαφορετικοί τύποι φωνητικών.

Υπήρχε μικρή διαφορά στον συνολικό αριθμό των τύπων κλήσεων μεταξύ άγριων και αιχμαλώτων πτηνών, ωστόσο το ρεπερτόριο ήταν σημαντικά διαφορετικό. Για παράδειγμα, υπήρξε συνολική απώλεια εδαφικών κλήσεων εκπομπής στον πληθυσμό αιχμαλωσίας και τα άγρια ​​πτηνά είχαν διπλάσιο αριθμό συναγερμών από τα πουλιά αιχμάλωτων, δείχνοντας πώς οι κοινωνικά μαθημένες συμπεριφορές μπορεί να αλλάξουν σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα για ένα ολόκληρο είδος και παρέχει δυνητικά πολύτιμες πληροφορίες για τις συνεχείς προσπάθειες επανεισαγωγής αυτού του είδους πίσω στη φύση.

https://youtube.com/watch?v=3x2Iy7asYPs

Συλλογή κλήσεων από το παρελθόν-άγριο 'alalā που φαίνεται να έχουν χαθεί από τον τρέχοντα αιχμάλωτο πληθυσμό

Παρόμοια αποτελέσματα αλλά σε εντελώς διαφορετικό σύστημα αναφέρθηκαν στο Τα χαρακτηριστικά του τραγουδιού των πουλιών σχετίζονται με το μέγεθος θραυσμάτων σε ένα νεοτροπικό δάσος . Σε αυτή τη μελέτη, η επίδραση του κατακερματισμού του οικοτόπου και της μείωσης του μεγέθους του πληθυσμού συγκρίθηκε μεταξύ του σπουργίτιου που εκμάθησε το τραγούδι (Arremon aurantiirostris ) και το Scale Crested Pygmy Tyrant που δεν μαθαίνει τραγούδι (Lophotriccus .). Οι καταγραφές λήφθηκαν από άτομα σε δώδεκα προορεινικά υγρά θραύσματα δασών που κυμαίνονταν σε μέγεθος από περίπου 1,4 εκτάρια έως 350 εκτάρια στη νότια Κόστα Ρίκα.

Όπως προβλέφθηκε με την υπόθεση της «πολιτιστικής διάβρωσης», βρήκαμε ότι τα ακουστικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την πολυπλοκότητα του τραγουδιού, όπως ο αριθμός των συλλαβών ανά τραγούδι, το εύρος ζώνης συχνότητας κάθε τραγουδιού και η διάρκεια του τραγουδιού μειώθηκαν με τη μείωση του μεγέθους του θραύσματος για το οσκίνο αλλά όχι για το δευτερεύον -οσκινοειδές. Όπως και η μελέτη για τα κοράκια της Χαβάης, αυτή η μελέτη υποστηρίζει την ιδέα ότι ο πλούτος και η πολυπλοκότητα του τραγουδιού των πουλιών είναι ευαίσθητα στο θραύσμα και το μέγεθος του πληθυσμού. Οι μαθημένες συμπεριφορές όπως το τραγούδι είναι μια μορφή πολιτισμικής ποικιλομορφίας στα ζώα και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη μαζί με άλλες μορφές βιοποικιλότητας στη διατήρηση των ειδών κοινωνικής μάθησης.

Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Αλλαγές στο φωνητικό ρεπερτόριο του Χαβανέζικου Crow, Corvus hawaiiensis, από παλαιότερους άγριους σε σημερινούς αιχμαλωτούς πληθυσμούς, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Animal Behaviour. Αυτή η εργασία διεξήχθη από την Ann M. Tanimoto, Patrick J. Hart, Adam A. Pack και Esther Sebastián-González από το Πανεπιστήμιο του Χίλο, Richard Switzer και Lisa Komarczyk από το San Diego S.U Zoological Societ S. Geological Survey, Donna L. Ball από την Υπηρεσία Ψαριών και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ και Miyako H. Warrington από το St George's University.

Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται επίσης στο άρθρο με τίτλο Birdsong χαρακτηριστικά σχετίζονται με το μέγεθος θραύσματος σε ένα νεοτροπικό δάσος, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Animal Behaviour. Αυτή η εργασία διεξήχθη από τους Patrick J. Hart, Esther Sebastián-González, Ann Tanimoto και Tawn Speetjens από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Hilo, Alia Thompson από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Mānoa, University of Hawaii στο Mānoa, HopAkinadeel, Madolin. από Βιολογικός Σταθμός Las Cruces.