Κόστος διασποράς σε νέο βιότοπο:Πληροφορίες από ένα πείραμα μετατόπισης σε πληθυσμό άγριων πτηνών

Οι συνεχιζόμενες μεγάλης κλίμακας και δραματικές περιβαλλοντικές αλλαγές που προκαλούνται από τον άνθρωπο στο κλίμα και τη χρήση γης προκαλούν μεγάλες προκλήσεις στη μακροπρόθεσμη επιβίωση των πληθυσμών της άγριας ζωής. Ένας τρόπος για να ξεφύγουν αποτελεσματικά τα άτομα από τις δυσμενείς τοπικές συνθήκες είναι να διασκορπιστούν σε ένα νέο βιότοπο. Επομένως, για να προβλέψουμε καλύτερα πώς τα είδη θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις τρέχουσες περιβαλλοντικές αλλαγές, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τις αιτίες και τις συνέπειες των ατομικών αποφάσεων διασποράς.

Ωστόσο, οι συνέπειες της διασποράς όσον αφορά την αναπαραγωγή και την επιβίωση, ιδίως, παραμένουν ελάχιστα κατανοητές, εν μέρει επειδή εξαρτώνται από την ισορροπία μεταξύ πολλαπλών δαπανών και οφελών, και τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις τους. Αν και η διασπορά μπορεί πράγματι να είναι επωφελής, επιτρέποντας στα άτομα να ξεφύγουν από τις εξευτελιστικές τοπικές συνθήκες, συνήθως θεωρείται ότι είναι δαπανηρή. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι επικίνδυνο όσον αφορά την επιβίωση κατά τη φάση του ταξιδιού. Θα μπορούσε επίσης να συνεπάγεται κόστος κατά την εγκατάσταση στο νέο βιότοπο, επειδή οι διασκορπιστές δεν έχουν προηγούμενη γνώση του νέου οικοτόπου και ενδέχεται να υπόκεινται σε αυξημένο κόστος αναζήτησης για μια κατάλληλη περιοχή, αυξημένο κίνδυνο θήρευσης ή/και αυξημένο ανταγωνισμό με τοπικά άτομα. Η έλλειψη προηγούμενης γνώσης του νέου οικοτόπου μπορεί επίσης να οδηγήσει σε χαμηλότερη αποτελεσματικότητα αναζήτησης τροφής ή κακή προσαρμογή στις τοπικές συνθήκες.

Λίγα από αυτά τα κόστη λαμβάνονται υπόψη σε μελέτες που διερευνούν τις συνέπειες της διασποράς, παρόλο που θα μπορούσαν, φυσικά, να είναι κεντρικής σημασίας, ιδίως σε προγράμματα μετατόπισης που στοχεύουν στην προστασία των απειλούμενων ειδών. Σε ένα πλαίσιο διατήρησης, η μετατόπιση ατόμων σε νέους οικοτόπους χρησιμοποιείται συχνά σε μια προσπάθεια δημιουργίας νέων πληθυσμών, αποκατάστασης εξαφανισμένων πληθυσμών ή/και αύξησης του μεγέθους μικρών και φθίνων πληθυσμών απειλούμενων ειδών και μπορεί να είναι πολλά υποσχόμενη για την υπερθέρμανση του πλανήτη. πλαίσιο.

Για να διερευνήσουμε το πιθανό κόστος της διασποράς από την άποψη της εγκατάστασης και της επακόλουθης αναπαραγωγής μετά την άφιξη σε ένα νέο βιότοπο, πραγματοποιήσαμε ένα πείραμα αναγκαστικής διασποράς σε έναν άγριο πληθυσμό ενός μικρού πουλιού που φωλιάζει τρύπες, το κολάρο flycatcher, Ficedula albicollis . Μιμηθήκαμε τις κινήσεις διασποράς μετατοπίζοντας άτομα ανάμεσα σε δασικές εκτάσεις στην περιοχή μελέτης μας. Σε αυτό το είδος, τα αρσενικά επιλέγουν και υπερασπίζονται μια τοποθεσία αναπαραγωγής (εδώ, κουτιά φωλιών που παρέχονται στην περιοχή μελέτης) για να προσελκύσουν ένα θηλυκό.

Για να επιλέξουμε έναν τόπο αναπαραγωγής, τα αρσενικά και τα θηλυκά επισκέπτονται συχνά άδεια κουτιά φωλιών, επιτρέποντάς μας να τα πιάσουμε πριν από την εγκατάσταση και την έναρξη της κατασκευής φωλιάς. Περισσότερα από 600 πουλιά πιάστηκαν με αυτόν τον τρόπο σε διάστημα τεσσάρων ετών και είτε μετατοπίστηκαν και απελευθερώθηκαν σε ένα νέο έμπλαστρο σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων (μιμούμενοι τις φυσικές αποστάσεις διασποράς σε αυτόν τον πληθυσμό) είτε απελευθερώθηκαν στο ίδιο δάσος για να χρησιμεύσουν ως πειραματικοί έλεγχοι. Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε την αναπαραγωγή του πληθυσμού σε κουτιά φωλιών. Καταγράψαμε τις αποφάσεις εγκατάστασης για να προσδιορίσουμε εάν τα πειραματικά πουλιά εγκαταστάθηκαν με επιτυχία για να αναπαραχθούν στην περιοχή μελέτης και, για τα μετατοπισμένα πουλιά, αν δέχτηκαν να αναπαραχθούν στο έμπλαστρο μετατόπισης ή επέστρεψαν στο τμήμα σύλληψης. Στη συνέχεια καταγράψαμε την αναπαραγωγική απόδοση όσον αφορά την ημερομηνία τοποθέτησης, το μέγεθος του συμπλέκτη, τον αριθμό και την κατάσταση των νεαρών.

Διαπιστώσαμε ότι τα μετατοπισμένα πουλιά ήταν λιγότερο πιθανό να εγκατασταθούν και να αναπαραχθούν στην περιοχή μελέτης από τα πτηνά ελέγχου που δεν είχαν εκτοπιστεί, γεγονός που μπορεί να αντικατοπτρίζει ένα κόστος από την άποψη της μη εξοικείωσης με το τοπικό περιβάλλον στο στάδιο της εγκατάστασης. Η έλλειψη προηγούμενης γνώσης, για παράδειγμα, σχετικά με τις τοπικές πηγές τροφής ή τον κίνδυνο θήρευσης μπορεί να επηρεάσει τις πιθανότητες απόκτησης ενός τόπου αναπαραγωγής και/ή ζευγαρώματος υψηλής ποιότητας. Αυτό μπορεί τελικά να οδηγήσει σε μη αναπαραγωγή και μπορεί επίσης να μειώσει την αποτελεσματικότητα της αναζήτησης τροφής και στη συνέχεια την παροχή φωλεοποίησης μόλις εγκατασταθεί, και έτσι να οδηγήσει σε αποτυχία πρώιμης αναπαραγωγής. Επειδή τα άτομα πιάνονται στη φωλιά τους κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής, αυτό θα αυξήσει την πιθανότητα τα μετατοπισμένα πουλιά να παραμείνουν άγνωστα ως εκτροφείς.

Εδώ, η μετατόπιση μπορεί επομένως να έχει προκαλέσει αποτυχία μη αναπαραγωγής ή πρόωρης αναπαραγωγής, κάτι που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει ένα κόστος της αναγκαστικής μετακίνησης σε έναν άγνωστο βιότοπο. Μεταξύ των μετατοπισμένων πτηνών, τα άτομα ήταν πιο πιθανό να επιστρέψουν στο έμπλαστρο όπου είχαν αιχμαλωτιστεί πριν από τη μετατόπιση όταν είχαν συσσωρεύσει περισσότερες προηγούμενες τοπικές γνώσεις σχετικά με αυτό το έμπλαστρο, δηλαδή όταν αναπαράγονταν ή γεννήθηκαν στο έμπλαστρο τα προηγούμενα χρόνια, επειδή επωφελήθηκαν σημαντικά από τέτοια τοπική εξοικείωση.

Τέλος, διαπιστώσαμε ότι τα μετατοπισμένα πουλιά που παρέμειναν στο έμπλαστρο όπου είχαν απελευθερωθεί (δηλαδή αποδέχθηκαν τη μετατόπιση) για να αναπαραχθούν μεγάλωσαν νεαρά σε κακή κατάσταση σε σύγκριση με αυτά που επέστρεψαν στο έμπλαστρο σύλληψης και στους ελέγχους. Άλλες μεταβλητές αναπαραγωγής, όπως η ημερομηνία ωοτοκίας, το μέγεθος του συμπλέκτη ή ο αριθμός των νεοσσών, δεν διέφεραν μεταξύ των θεραπειών. Και πάλι, η χαμηλότερη κατάσταση των νεαρών που ανατρέφονται από αυτούς τους «αναγκασμένους διασκορπιστές», που μειώνει τις μελλοντικές πιθανότητες επιβίωσής τους μετά την φυγή, θα μπορούσε να οφείλεται στο κόστος αναπαραγωγής σε ένα άγνωστο περιβάλλον, μέσω, για παράδειγμα, χαμηλότερης αποτελεσματικότητας αναζήτησης τροφής και/ή χαμηλότερης ποιότητας περιοχής . Εναλλακτικά, θα μπορούσε να οφείλεται σε χαμηλότερη φαινοτυπική ποιότητα για τους "αναγκαστικούς διασκορπιστές" σε σύγκριση με τους ελέγχους και τα άτομα που επέστρεψαν στο έμπλαστρο σύλληψης.

Αυτές οι εναλλακτικές εξηγήσεις δεν είναι εύκολο να διαχωριστούν, υποδεικνύοντας τη δυσκολία κατά τη διερεύνηση των αιτιών και των συνεπειών συμπεριφορών όπως η διασπορά σε φυσικούς πληθυσμούς, επειδή πολλοί παράγοντες είναι πιθανό να επηρεάσουν το κίνητρο για διασπορά και συνεπώς τις συνέπειες της διασποράς σε φυσικές συνθήκες. Ωστόσο, τα πειραματικά μας αποτελέσματα δείχνουν ότι η μεταφορά ατόμων σε ένα νέο περιβάλλον μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες τόσο στις επακόλουθες αποφάσεις διευθέτησης όσο και στην απόδοση αναπαραγωγής. Αυτά τα κόστη θα πρέπει να αναγνωρίζονται σε μελλοντικές μελέτες για να βοηθήσουν στην κατανόηση των αλλαγών στη χωρική κατανομή των πληθυσμών, αλλά και στην πρόβλεψη της επιτυχίας των μετατοπίσεων σε ένα πλαίσιο διατήρησης, προσπαθώντας παράλληλα να ελαχιστοποιηθούν αυτά τα κόστη.

Απαιτείται η παρακολούθηση των λεπτομερών κινήσεων των ατόμων μετά την εκτόπιση για τη λήψη πληροφοριών για άτομα που απέτυχαν να έχουν πρόσβαση σε πόρους για αναπαραγωγή και/ή μετακινήθηκαν εκτός της περιοχής μελέτης για την πλήρη κατανόηση των συνεπειών των αναγκαστικών μετακινήσεων. Ωστόσο, η μελέτη μας παρέχει σαφείς πληροφορίες σχετικά με το πιθανό κόστος που σχετίζεται με την εγκατάσταση σε ένα νέο βιότοπο.

Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται σε ένα άρθρο με τίτλο Lower οικισμός μετά από ένα πείραμα αναγκαστικής μετατόπισης:μη αναπαραγωγή ως κόστος διασποράς σε ένα άγριο πτηνό;, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Animal Behaviour . Αυτή η εργασία διεξήχθη από τη Marion Germain από το Université de Lyon και Uppsala University, Tomas Pärt από το Σουηδικό Πανεπιστήμιο Γεωργικών Επιστημών και Blandine Doligez από το Université de Lyon 1.