Θα μπορούσαν τα ηφαίστεια της Νότιας Αμερικής να προκαλέσουν εξαφάνιση φάλαινων;

Οι ηφαιστειακές εκρήξεις από τις Άνδεις θα μπορούσαν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη και την εξαφάνιση των φαλαινών. Οι μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να επηρεάσουν τις συνθήκες του κλίματος και του ωκεανού, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν τους πληθυσμούς φαλαινών.

Για παράδειγμα, το όριο ολιγοκένιας-Μοκένι (περίπου 23 εκατομμύρια χρόνια πριν) χαρακτηρίστηκε από μια περίοδο έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας στις Άνδεις. Αυτή η περίοδος συνέπεσε με σημαντικό κύκλο εργασιών σε είδη φαλαινών, με την εξαφάνιση πολλών ομάδων αρχαϊκών φαλαινών και την άνοδο των σύγχρονων οικογενειών φαλαινών.

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα θα μπορούσε να προκαλέσει αλλαγές στην κυκλοφορία των ωκεανών, στα επίπεδα της θάλασσας και στη διαθεσιμότητα των τροφίμων, οι οποίες μπορεί να έχουν τονίσει τους πληθυσμούς φαλαινών και συνέβαλαν στην εξαφάνισή τους. Επιπλέον, τα ηφαιστειακά τέφρα και τα αερολύματα που απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια των εκρήξεων θα μπορούσαν να εμποδίσουν το φως του ήλιου, οδηγώντας σε ψύξη και μειωμένη πρωτογενή παραγωγικότητα στους ωκεανούς, γεγονός που θα μπορούσε να επηρεάσει περαιτέρω τους πληθυσμούς φαλαινών.

Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για την πλήρη κατανόηση της σχέσης μεταξύ της ηφαιστειακής δραστηριότητας και της εξέλιξης των φαλαινών και της εξαφάνισης. Ωστόσο, είναι σαφές ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της εξέλιξης.