Πιο συγκεκριμένα πυρηνικά των ΗΠΑ θα μπορούσαν να αυξήσουν τις εντάσεις με τη Ρωσία
Οι σχεδιαστές όπλων των ΗΠΑ μπορεί να αξίζουν ένα χτύπημα στην πλάτη για την απόλυτη εξυπνάδα ενός βελτιωμένου συστήματος στόχευσης που μετατρέπει τις παλιές πυρηνικές κεφαλές σε χειρουργικά ακριβή όπλα. Αλλά μια νέα ανάλυση προειδοποιεί για επικίνδυνες συνέπειες. Η επιδιόρθωση, η οποία έχει αναπτυχθεί αθόρυβα για 2 δεκαετίες και τώρα αναπτύσσεται σε βαλλιστικούς πυραύλους που εκτοξεύονται από υποβρύχια των ΗΠΑ, κάνει μια μικρή προσαρμογή στο ύψος στο οποίο εκρήγνυται μια κεφαλή. Το αποτέλεσμα είναι μια δραματική βελτίωση των πιθανοτήτων ότι η έκρηξη θα καταστρέψει τον στόχο της.
Στη Ρωσία, της οποίας τα αμυντικά ραντάρ παρέχουν πολύ σύντομη προειδοποίηση για επίθεση βαλλιστικού πυραύλου, η διόρθωση θα μπορούσε να δημιουργήσει φόβους ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να εξαπολύσουν ένα πρώτο χτύπημα που θα έσκαγε τους πυρηνικούς πυραύλους της Ρωσίας που βασίζονται σε σιλό προτού εκτοξευθούν. Αυτό υπονομεύει την πυρηνική αποτροπή και δημιουργεί "μια βαθιά αποσταθεροποιητική και επικίνδυνη στρατηγική πυρηνική κατάσταση", σύμφωνα με την έκθεση στο τεύχος της 1ης Μαρτίου του Bulletin of the Atomic Scientists (BAS ).
Η προσαρμογή στην πυροδότηση πυρηνικού όπλου, ή ο έλεγχος της έκρηξης, θα μπορούσε να προσθέσει εντάσεις που αυξάνονται σε πολλά μέτωπα. Νωρίτερα αυτό το μήνα, αμερικανοί αξιωματούχοι επιβεβαίωσαν ότι η Ρωσία ανέπτυξε έναν νέο πύραυλο κατά παράβαση της Συνθήκης για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (INF), μια συμφωνία του 1987 που επηρεάζει την Ευρώπη. Ταυτόχρονα, η Ρωσία διέρρευσε πληροφορίες σχετικά με τα σχέδιά της για μια νέα ρομποτική βόμβα θαλάσσης που έχει σχεδιαστεί για να πλήξει τα λιμάνια των ΗΠΑ. Και τον Δεκέμβριο του 2016, το Επιστημονικό Συμβούλιο Άμυνας του Πενταγώνου συνέστησε την αναβίωση μικρών πυρηνικών όπλων χαμηλής απόδοσης του είδους που εξαλείφθηκαν από το οπλοστάσιο των ΗΠΑ (αλλά όχι από τη Ρωσία) ξεκινώντας το 1991, επειδή μπορεί να μειώσουν το όριο για πυρηνικό πόλεμο. Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έγραψε στο Twitter τον Δεκέμβριο του 2016 ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει «να ενισχύσουν και να επεκτείνουν σημαντικά την πυρηνική τους ικανότητα». Ο προτεινόμενος προϋπολογισμός του Τραμπ για το 2018 θα ενισχύσει τη χρηματοδότηση για εργασίες που σχετίζονται με τα όπλα στην Εθνική Διοίκηση Πυρηνικής Ασφάλειας κατά 11%, στα 14,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η αλλαγή στόχευσης αποτελεί μέρος του σχεδίου διαχείρισης του πυρηνικού αποθέματος που ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία και στοχεύει στη διατήρηση του πυρηνικού αποτρεπτικού δυναμικού των ΗΠΑ χωρίς την ανάγκη ανάπτυξης και δοκιμής νέων όπλων. Πολλές λεπτομέρειες της επιδιόρθωσης είναι μυστικές. Αλλά το BAS Το άρθρο εξηγεί πώς λειτουργεί το νέο "superfuze".
Λίγο πριν φτάσει μια κεφαλή στο στόχο του, το superfuze χρησιμοποιεί ραντάρ για να μετρήσει την απόσταση που απομένει στη βαλλιστική διαδρομή, λαμβάνοντας υπόψη τυχόν μετατόπιση από την τροχιά. Η παλιά τεχνολογία έθεσε την έκρηξη σε σταθερό ύψος στο έδαφος ή κοντά. Τα σφάλματα πορείας θα μπορούσαν να μετατοπίσουν το κέντρο της έκρηξης μακριά από τον στόχο (βλ. διάγραμμα). Αλλά το νέο σύστημα προσαρμόζει το ύψος της έκρηξης έτσι ώστε η έκρηξη να πυροδοτείται σε υψηλότερο σημείο για να διατηρείται στον λεγόμενο «θανατηφόρο όγκο» του στόχου. Μέσα σε αυτή τη ζώνη, λένε οι συγγραφείς, μια κεφαλή 100 κιλοτόνων θα καταστρέψει μια σκληρυμένη δομή με βεβαιότητα 86%. Το κοινό «έχει χάσει τελείως τον επαναστατικό αντίκτυπο [του superfuze] στις στρατιωτικές δυνατότητες», υποστηρίζουν οι συντάκτες της έκθεσης.
Για να πει την ιστορία του superfuze, ο Theodore Postol, φυσικός και ειδικός σε πυραύλους στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης στο Κέμπριτζ, συγκέντρωσε τεχνικές ενδείξεις από διπλώματα ευρεσιτεχνίας του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που εκδόθηκαν το 1976 και το 1984, όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά η ιδέα. Ο Χανς Κρίστενσεν, ο οποίος διευθύνει το Πρόγραμμα Πυρηνικών Πληροφοριών στην Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων στην Ουάσιγκτον, ανέλυσε την ιστορία των όπλων και τις δηλώσεις πολιτικής. Και ο Μάθιου ΜακΚίνζι, ένας πυρηνικός φυσικός στο Συμβούλιο Άμυνας Φυσικών Πόρων στην Ουάσιγκτον, DC, εξέτασε τα μαθηματικά.
Φονική πρόσκρουση
Η τριάδα βρήκε ελάχιστα σημάδια ότι οι ηγέτες της πολιτικής των ΗΠΑ αντιλήφθηκαν τη σημασία της επιδιόρθωσης στόχευσης. Η Kristensen επισημαίνει μια σπάνια δημόσια συζήτηση σε μια μελέτη του 1994 από τα Υπουργεία Άμυνας και Ενέργειας των ΗΠΑ. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, απενεργοποιώντας την ασφάλεια σταθερού ύψους σε μια αμερικανική κεφαλή τύπου κήπου -το W76, με έκρηξη 100 κιλοτόνων- για να χρησιμοποιήσει μια που ρυθμίζει το ύψος της έκρηξης λίγο πριν φτάσει, το σύστημα θα μπορούσε να σχεδιάσει μια χάντρα στα ρωσικά στοχεύει πιο αποτελεσματικά.
Πιο ενοχλητικό, ας πούμε το BAS Συγγραφείς, το superfuze καθιστά δυνατή τη χρήση του ενημερωμένου W76 για την καταστροφή «σκληρυμένων στόχων», όπως τα βαριά ενισχυμένα σιλό πυραύλων. Η αποστολή μόνο δύο κεφαλών W76 ενισχυμένων με υπερασπίδα ενάντια σε ένα σταθερό σιλό πυραύλων, σύμφωνα με την Postol, είναι βέβαιο ότι θα καταστρέψει τον πύραυλο. Προηγουμένως, μόνο μεγαλύτερες κεφαλές, ή μεγαλύτερος αριθμός W76, μπορούσαν να το κάνουν αξιόπιστα. Σε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, το superfuze δίνει στα πυρηνικά υποβρύχια των ΗΠΑ μεγαλύτερη καταστροφική ισχύ με λιγότερες κεφαλές και μεγαλύτερη ευελιξία - μια νέα ικανότητα. «Είναι ένα πολύ εκπληκτικό επίτευγμα», λέει η Kristensen.
Το BAS Οι συγγραφείς υπολογίζουν ότι μέχρι το τέλος του 2016, οι εγκαταστάσεις όπλων των ΗΠΑ είχαν ήδη παραγάγει περίπου 1200 από τα σχεδιαζόμενα 1600 W76 οπλισμένα με το superfuze. Από αυτά, λένε, «περίπου 506» αναπτύσσονται τώρα σε υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων. Εκτιμούν ότι δυνητικά 272 τέτοιες κεφαλές, με δύο να αποστέλλονται εναντίον κάθε στόχου, θα μπορούσαν να εξαλείψουν «και τα 136 ρωσικά σιλό ICBM [διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους]». Αυτό θα αφήσει χίλιες περισσότερες ενημερωμένες κεφαλές - καθώς και πιο ισχυρές κεφαλές με την παλαιότερη πυρίτιδα - σε εφεδρεία, για χρήση εναντίον στόχων όπως κινητές μονάδες πυραύλων, κέντρα διοίκησης ή βαθιές αποθήκες. Πιθανώς εκατοντάδες ακόμη κεφαλές στο απόθεμα θα μπορούσαν να ενημερωθούν και στο μέλλον.
Αν και η ανάλυση αναφέρει λίγες κυβερνητικές πηγές, είναι σταθερή, λέει ο Philip E. Coyle III, πρώην διευθυντής δοκιμών όπλων του Πενταγώνου τώρα στο Κέντρο Ελέγχου Όπλων και Μη Διάδοσης στην Ουάσιγκτον, D.C. Richard Garwin, ένας φυσικός της IBM στο Yorktown Heights. Η Νέα Υόρκη, η οποία ασχολείται με το σχεδιασμό και τον έλεγχο όπλων για δεκαετίες, κρίνει επίσης την ανάλυση ως «αληθινή». Όμως, ο Thomas Karako, ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στην Ουάσιγκτον, απορρίπτει αυτό που αποκαλεί «εκθετική γλώσσα χωρίς ανάσα» και τις ανησυχίες των συγγραφέων για την εκνευρισμό της Ρωσίας. Ο Karako υποστηρίζει ότι η ρωσική κυβέρνηση παραβίασε ή αγνόησε όχι μόνο τη Συνθήκη INF, αλλά και μια σειρά από άλλες συμφωνίες ΗΠΑ-Ρωσίας που έγιναν τη δεκαετία του 1990 για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων μικρότερου βεληνεκούς. Το αποκαλεί «μοναδική νεύρωση των δυτικών ελεγκτών όπλων» να προσπαθήσουν να εμποδίσουν τη βελτίωση της δικής τους τεχνολογίας.
Οι Ρώσοι βλέπουν αυτή την τεχνολογική πρόοδο ως έναν από τους πολλούς λόγους για να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στις προθέσεις των ΗΠΑ, υποστηρίζει η Kristensen. Επικαλείται ένα διάλογο που παρέδωσε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πέρυσι σε μια ομάδα δημοσιογράφων στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, στην οποία ο Πούτιν παραπονέθηκε για επικίνδυνη επέκταση των συστημάτων πυρηνικών όπλων σε όλα τα επίπεδα. "Οι άνθρωποι σας", είπε ο Πούτιν, αναφερόμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, "δεν αισθάνονται τον επικείμενο κίνδυνο - αυτό είναι που με ανησυχεί."
Ο Ο Έλιοτ Μάρσαλ είναι επιστημονικός δημοσιογράφος στην Ουάσιγκτον, D.C.
