bj
    >> Φυσικές Επιστήμες >  >> η φυσικη

Τα πειράματα δείχνουν ότι οι άκρες δεν χρειάζονται για να πραγματοποιήσουν ένα ασυνήθιστο κβαντικό αποτέλεσμα

Το κλασματικό φαινόμενο της κβαντικής αίθουσας (FQHE) είναι ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο που εμφανίζεται σε δισδιάστατα συστήματα ηλεκτρονίων που υποβάλλονται σε ισχυρά μαγνητικά πεδία και χαμηλές θερμοκρασίες. Στο FQHE, η ηλεκτρική αγωγιμότητα του συστήματος παρουσιάζει οροπέδια σε συγκεκριμένες κλασματικές τιμές της αναλογίας μεταξύ της αντίστασης της αίθουσας και της αντίστασης. Αυτά τα οροπέδια συνδέονται με το σχηματισμό quasiparticles γνωστών ως οιονεί, τα οποία συμπεριφέρονται ως σωματίδια με κλασματικά ηλεκτρικά φορτία.

Παραδοσιακά, η παρατήρηση του FQHE απαιτούσε την παρουσία φυσικών άκρων στο δισδιάστατο σύστημα ηλεκτρονίων. Αυτές οι άκρες είναι απαραίτητες για να περιορίσουν τις οιονεί οπές και να τους εμποδίσουν να ανασυνδυαστούν με ηλεκτρόνια, τα οποία θα καταστρέψουν το κλασματικό φορτίο. Ωστόσο, πρόσφατα πειράματα έχουν αποδείξει ότι το FQHE μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί σε συστήματα χωρίς φυσικές άκρες.

Σε αυτά τα πειράματα, οι οιονεί όλιες περιορίζονται από ένα περιοδικό δυναμικό που δημιουργείται από μια σειρά μεταλλικών πύλων στην επιφάνεια του δισδιάστατου συστήματος ηλεκτρονίων. Οι πύλες δημιουργούν ένα μοτίβο πιθανών λόφων και κοιλάδων που παγιδεύουν τις οιονεί και τους εμποδίζουν να κινούνται ελεύθερα. Αυτός ο μηχανισμός περιορισμού επιτρέπει να παρατηρηθεί η FQHE ακόμη και ελλείψει φυσικών άκρων.

Η πραγματοποίηση του FQHE χωρίς άκρα είναι μια σημαντική ανακάλυψη που ανοίγει νέες δυνατότητες για τη μελέτη αυτού του συναρπαστικού κβαντικού φαινομένου. Με την εξάλειψη της ανάγκης για φυσικές άκρες, οι ερευνητές μπορούν τώρα να διερευνήσουν το FQHE σε συστήματα με διαφορετικές γεωμετρίες και οριακές συνθήκες. Αυτό θα επιτρέψει μια βαθύτερη κατανόηση της υποκείμενης φυσικής της FQHE και μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη νέων και εξωτικών κβαντικών καταστάσεων.

Η νοσταλγία μόλις έγινε νόμος της φύσης

Η νοσταλγία μόλις έγινε νόμος της φύσης

Ο Τζον Ράσκιν το ονόμασε αξιολύπητη πλάνη:να βλέπεις τις καταιγίδες ως παθιασμένες, τις ψιλόβροχες ως λυπηρές και τα ρυάκια που λιώνουν ως αθώα. Εξάλλου, πήγε η διαίσθηση, η φύση δεν έχει ανθρώπινα πάθη. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη του Ράσκιν όταν έμαθε ότι τα μαθηματικά της αντίληψης, της γνώση

Πώς το Σύμπαν θυμάται τις πληροφορίες

Πώς το Σύμπαν θυμάται τις πληροφορίες

Ήταν μια από τις μεγάλες χαμένες συνδέσεις της φυσικής. Το 1965 ένας θεωρητικός των σωματιδίων εξήγαγε έναν τύπο για τη σύγκρουση στοιχειωδών σωματιδίων. Είκοσι χρόνια αργότερα, δύο θεωρητικοί της βαρύτητας, χρησιμοποιώντας εντελώς διαφορετικές τεχνικές, έβγαλαν έναν τύπο για τη σύγκρουση άστρων ή μ

Θα είχε επιζήσει ο Τιτανικός RMS αν συγκρούστηκε μετωπικά με το παγόβουνο;

Θα είχε επιζήσει ο Τιτανικός RMS αν συγκρούστηκε μετωπικά με το παγόβουνο;

Όχι. Η ιδέα ότι το πλοίο θα έπρεπε να είχε διατηρήσει την πορεία του και να είχε μπει στο παγόβουνο κατά μέτωπο για να ελαχιστοποιήσει τις ζημιές δεν είναι καθόλου εύλογη και είναι επίσης επιστημονικά ανακριβής. Τη μοιραία ημέρα της 14ης Απριλίου 1912, το RMS Titanic, ένα πολυτελές επιβατηγό πλοί