bj
    >> Φυσικές Επιστήμες >  >> η φυσικη

Πόσο ψηλά μπορούν να πάνε τα τακούνια; Οι φυσικοί και οι εμπειρογνώμονες κινήσεων εξετάζουν προσεκτικά

Τα ψηλά τακούνια έχουν γοητεύσει τους λάτρεις της μόδας εδώ και αιώνες, αλλά έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο ψηλά μπορούν να πάνε πριν γίνουν μη πρακτικοί ή ακόμα και επικίνδυνες;

Για να εμβαθύνουμε σε αυτό το ερώτημα, θα διερευνήσουμε τη βιομηχανική, τη φυσική και τους παράγοντες σχεδιασμού που επηρεάζουν το μέγιστο ύψος των τακουνιών και τους φυσικούς περιορισμούς που επιβάλλουν στους χρήστες.

Βιομηχανική και σταθερότητα:

Το ανθρώπινο πόδι είναι μια πολύπλοκη δομή σχεδιασμένη για τη σταθερότητα και την κατανομή βάρους. Το ύψος του φυσικού φτέρνα είναι περίπου 0,5 έως 1 ίντσα (1,25 - 2,54 cm). Τα ψηλά τακούνια ανυψώνουν τη φτέρνα πέρα ​​από αυτό το φυσικό επίπεδο, αλλάζοντας τη βιομηχανική του ποδιού.

Καθώς το ύψος της φτέρνας αυξάνεται, το κέντρο βάρους του σώματος μετατοπίζεται προς τα εμπρός, τοποθετώντας μεγαλύτερη πίεση στην μπάλα του ποδιού και των ποδιών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσφορία, πόνο και μειωμένη ικανότητα διατήρησης της ισορροπίας. Τα τακούνια υψηλότερα από 2 ίντσες (5 cm) μπορούν να μεταβάλλουν σημαντικά το βάδισμα του φορέα και να αυξήσουν τον κίνδυνο να σκοντάφτουν, να πέφτουν και να διαστρέψουν.

Φυσική και κατανομή βάρους:

Η φυσική των ψηλών τακουνιών μπαίνει επίσης στο παιχνίδι όταν εξετάζουν τους περιορισμούς ύψους τους. Όσο υψηλότερη είναι η φτέρνα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βραχίονας της στιγμής που ενεργεί στην άρθρωση του αστραγάλου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια αυξημένη τάση για το πόδι να κυλήσει προς τα έξω, βάζοντας πίεση στους συνδέσμους και τους μυς.

Επιπλέον, η κατανομή βάρους στο πόδι αλλάζει με το ύψος της φτέρνας. Με τα υψηλότερα τακούνια, το βάρος μετατοπίζεται περισσότερο προς το μπροστινό μέρος του ποδιού, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει δυσφορία και να οδηγήσει σε προβλήματα όπως η μεταταρταλγία, το νευρώμα του Morton και ο πόνος των τακουνιών.

Παράγοντες σχεδιασμού και δομική ακεραιότητα:

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή υψηλών τακουνιών διαδραματίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό του μέγιστου ύψους τους. Παράγοντες όπως το σχήμα της φτέρνας, οι ιδιότητες των υλικών και η δομική υποστήριξη επηρεάζουν πόσο ψηλά τα τακούνια μπορούν να πάνε χωρίς να διακυβεύονται η ασφάλεια.

Τα τακούνια Stiletto, με το λεπτό σχήμα τους, που μοιάζουν με βελόνα, είναι πιο επιρρεπείς στην κάμψη και την αστάθεια. Τα τακούνια Wedge ή Block, τα οποία παρέχουν μια ευρύτερη βάση, προσφέρουν καλύτερη υποστήριξη και σταθερότητα, επιτρέποντας δυνητικά υψηλότερα ύψη. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στη φτέρνα και η μοναδική κατασκευή επηρεάζουν επίσης τη συνολική δομική ακεραιότητα και, ως εκ τούτου, το μέγιστο εφικτό ύψος της φτέρνας.

Πρακτικές εκτιμήσεις και τάσεις:

Ενώ η φυσική και η βιομηχανική έθεσαν ορισμένους περιορισμούς στο ύψος της φτέρνας, οι κοινωνικές τάσεις και οι πολιτιστικές προτιμήσεις παίζουν επίσης ρόλο. Με τα χρόνια, υπήρξαν περιόδους όπου τα εξαιρετικά ψηλά τακούνια ήταν στη μόδα, ωθώντας τα όρια της πρακτικότητας. Ωστόσο, για την καθημερινή φθορά, την άνεση και την ασφάλεια, τα τακούνια παραμένουν γενικά σε ένα λογικό εύρος.

Συμπέρασμα:

Το μέγιστο ύψος των τακουνιών καθορίζεται από ένα συνδυασμό βιομηχανικών, φυσικών και σχεδιαστικών παραγόντων. Ενώ δεν υπάρχει απόλυτο όριο, η φυσική βιομηχανική του ανθρώπινου ποδιού και η ανάγκη για σταθερότητα και ασφάλεια καθορίζουν πρακτικά όρια. Συνήθως, τα τακούνια υψηλότερα από 2-3 ίντσες (5-7,62 cm) μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τη βιομηχανική των ποδιών και να δημιουργήσουν κίνδυνο δυσφορίας και τραυματισμών. Ωστόσο, οι καινοτομίες σχεδιασμού και οι προσωπικές προτιμήσεις μπορούν να επηρεάσουν τα ύψη των τακουνιών μέσα σε αυτές τις παραμέτρους.

Θα είχε επιζήσει ο Τιτανικός RMS αν συγκρούστηκε μετωπικά με το παγόβουνο;

Θα είχε επιζήσει ο Τιτανικός RMS αν συγκρούστηκε μετωπικά με το παγόβουνο;

Όχι. Η ιδέα ότι το πλοίο θα έπρεπε να είχε διατηρήσει την πορεία του και να είχε μπει στο παγόβουνο κατά μέτωπο για να ελαχιστοποιήσει τις ζημιές δεν είναι καθόλου εύλογη και είναι επίσης επιστημονικά ανακριβής. Τη μοιραία ημέρα της 14ης Απριλίου 1912, το RMS Titanic, ένα πολυτελές επιβατηγό πλοί

The Ends of Time, στην Τέχνη και την Επιστήμη

The Ends of Time, στην Τέχνη και την Επιστήμη

Στη Γκαλερί 919, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, υπάρχει ένα τεράστιο αναπνευστικό μηχάνημα. Ο δημιουργός του, William Kentridge, τον αποκαλεί «ο ελέφαντας», μετά την περιγραφή του Charles Dickens για τις εργοστασιακές μηχανές που κινούνται «μονότονα πάνω-κάτω, σαν το κεφάλι ενός ε

Ανακαλύπτοντας το Αναμενόμενο

Ανακαλύπτοντας το Αναμενόμενο

Επιτρέψτε μου να σας πω την ιστορία δύο βραβείων Νόμπελ—καλά, σχεδόν. Το πρώτο Βραβείο για το οποίο θέλω να σας πω απονεμήθηκε στον Wilhelm Röntgen το 1901 για την ανακάλυψη των ακτίνων Χ. Οι λεπτομέρειες αυτής της ανακάλυψης είναι από μόνες τους συναρπαστικές, αλλά το κύριο σημείο για εμάς είναι ότ