Περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι ο Άρης ήταν υγρός
Αρκετές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία δεκαετία έδειξαν ότι ο Άρης ήταν πιο ζεστός και υγρός, αλλά οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη καταλάβει ακριβώς γιατί βλέπουμε αυτές τις ενδείξεις και πώς έμοιαζε ο κόκκινος γείτονάς μας πριν από πολλά χρόνια. Τώρα, μια νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Άρης ήταν πολύ, πολύ πιο υγρός από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως και ότι η ατμόσφαιρά του ήταν επίσης σημαντικά πιο παχιά.
Η ατμόσφαιρα του πρώιμου Άρη ήταν περίπου 20 φορές παχύτερη από ό,τι είναι τώρα, τουλάχιστον σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή Τεχνολογίας της Τζόρτζια, Josef Dufek. Επί του παρόντος, η ατμόσφαιρα στον Άρη είναι περίπου 1 τοις εκατό τόσο πυκνή όσο αυτή στη Γη και το υγρό νερό δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ (αν καθόλου) στην επιφάνεια. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι υπάρχει πάγος, και ίσως ακόμη και υγρό νερό κάτω από την επιφάνεια.
Ο Dufek ανέλυσε αρχαίες ηφαιστειακές εκρήξεις και επιφανειακές παρατηρήσεις από το ρόβερ του Άρη Spirit και δημοσίευσε τα ευρήματά του στο Geophysical Research Letters.
Το πρώτο του εργαλείο έρευνας ήταν ένα θραύσμα βράχου που πυροβολήθηκε στην ατμόσφαιρα του Άρη κατά τη διάρκεια μιας ηφαιστειακής έκρηξης πριν από περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο βράχος προσγειώθηκε στο ηφαιστειακό ίζημα, δημιουργώντας αυτό που ονομάζεται διάσπαση (ή βόμβα), στερεοποιώντας τελικά στην ίδια περιοχή. Το επόμενο εργαλείο του ήταν φυσικά το ρόβερ του Άρη Spirit. Το 2007, το Spirit προσγειώθηκε σε αυτό το σημείο, γνωστό ως Home Plate, και κοίταξε πιο προσεκτικά το ενσωματωμένο θραύσμα. Ο Dufek και οι συνεργάτες του έλαβαν αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν το σχήμα, το μέγεθος και το βάθος της πτώσης της βόμβας, επιτρέποντάς τους να μάθουν αρκετά για να κάνουν τις δικές τους βόμβες – κάτι που έκαναν.
Χτύπησαν στο εργαστήριο και δημιούργησαν στρώματα άμμου χρησιμοποιώντας το ίδιο μέγεθος κόκκου με αυτό που παρατήρησε ο Rover σε αυτό το σημείο. Στη συνέχεια, η ομάδα προώθησε διάφορα υλικά (γυαλί, διάφορους βράχους, ακόμη και χάλυβα) με διαφορετικές ταχύτητες σε ξηρές, κορεσμένες και υγρές κλίνες άμμου, συγκρίνοντας τις προκύπτουσες διαιρέσεις με αυτές που παρατηρήθηκαν στον Άρη. Μεταβάλλοντας τις ταχύτητες, ανακάλυψαν ότι ο βράχος χτύπησε την άμμο με ταχύτητα λίγο κάτω από 40 μέτρα το δευτερόλεπτο, και για να κινηθεί ένας βράχος όπως αυτός στην ατμόσφαιρα με αυτή τη μέγιστη ταχύτητα, η ατμόσφαιρα θα έπρεπε να είναι περίπου 20 φορές πιο παχύ από ό,τι είναι σήμερα.
Αλλά ίσως ακόμη πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι ανεξάρτητα από τον τύπο του σωματιδίου, οι μόνες φορές που η βόμβα του εργαστηρίου έμοιαζε με την πραγματική ήταν όταν η άμμος ήταν κορεσμένη με νερό.
