Διάσημος μετεωρίτης υποδηλώνει ότι η κατοικιμότητα του Άρη μπορεί να έχει εμφανιστεί πολύ αργότερα από ό,τι νομίζαμε
Ο μετεωρίτης NWA 7034 συγκαταλέγεται στους πιο πολύτιμους επιστημονικά βράχους στον κόσμο, αφού εκτοξεύτηκε από τον Άρη. Η ανακάλυψη ενός μόνο συγκλονισμένου κρυστάλλου μέσα στο NWA 7034 αποκάλυψε ότι ο Άρης εξακολουθούσε να υφίσταται σφοδρό βομβαρδισμό αστεροειδών αργότερα από ό,τι είχε προταθεί προηγουμένως, περιορίζοντας πιθανώς το παράθυρο στο οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει η ζωή εκεί.
Οι μετεωρίτες από τον Άρη είναι σπάνιοι σε σύγκριση με εκείνους που προήλθαν από τη ζώνη των αστεροειδών, καθώς μόνο μια μεγάλη πρόσκρουση θα μπορούσε να τους εκτοξεύσει από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη στο διάστημα. Αυτό τα καθιστά πολύτιμα και το μέγεθος του NWA 7034 στα 320 γραμμάρια (11 ουγγιές) και το χρώμα του οδήγησαν στο να ονομαστεί Black Beauty. Η επιμονή μπορεί να συλλέγει δείγματα του Άρη τη στιγμή που μιλάμε, αλλά δεν είναι προγραμματισμένο να τα λάβουμε μέχρι το 2031, επομένως οι σπάνιοι μετεωρίτες του Άρη είναι το μόνο που έχουμε προς το παρόν.
Το NWA 7034 αποτελείται από υλικό από διάφορα μέρη του Άρη που εναποτέθηκαν σε ένα σημείο και συμπιέστηκαν μαζί, παρέχοντας την ευκαιρία στους πλανητικούς επιστήμονες να αναπτύξουν μια ασυνήθιστα ευρεία εικόνα της γεωλογίας του πλανήτη. Μια νέα δημοσίευση στο Science Advances περιγράφει τη μελέτη μιας ποικιλίας κρυστάλλων της Μαύρης Ομορφιάς, γνωστά ως ζιργκόν, που χρονολογούνται από τις απαρχές του Άρη και την εύρεση ενός από αυτούς που παρουσίαζε ενδείξεις ότι βρισκόταν σε μια ιδιαίτερα ισχυρή πρόσκρουση.
Το Black Beauty περιέχει πολλά ζιργκόν που σχηματίστηκαν μεταξύ 4,48 και 4,43 δισεκατομμυρίων ετών πριν, λίγο καιρό μετά τη συμπύκνωση του Άρη από τον πρωτοπλανητικό δίσκο. Μια μελέτη του 2019 έλαβε δείγμα από ένα μέρος αυτών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κανένα δεν έδειξε σημάδια ότι είχε υποστεί σημαντική επίδραση μετά τον σχηματισμό. Αυτό ελήφθη για να υποδηλώσει ότι τα μεγάλα σώματα που έπεφταν στη Σελήνη μέχρι πριν από περίπου 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια, κατά κάποιο τρόπο δεν είχαν αντίστοιχο στον Άρη.
Ο Δρ Aaron Cavosie του Πανεπιστημίου Curtin είπε στο IFLScience ότι πίστευε ότι τα ζιργκόν στο Black Beauty ήταν «Τόσο ετερογενή χρειαζόμασταν ένα μεγαλύτερο δείγμα. Ένα από αυτά τα ζιργκόν θα μπορούσε να έχει ιστορία που δεν μοιάζει με τον γείτονά του». Μετά από σχεδόν διπλασιασμό των ζιρκονίων που μελετήθηκαν, ο Cavosie και ο επικεφαλής συγγραφέας διδακτορικός φοιτητής Morgan Cox βρήκαν έναν κόκκο που έδειξε σημάδι βλάβης από το σοκ, γνωστό ως «αδελφοποίηση» που παρατηρείται στη Γη σε κρυστάλλους που επέζησαν από τις μεγαλύτερες κρούσεις – εκείνους που ήταν ακόμη μεγαλύτεροι από αυτόν που τελείωσε την η βασιλεία των δεινοσαύρων.
«Αυτό το σιτάρι είναι πραγματικά ένα μοναδικό δώρο από τον Κόκκινο Πλανήτη», είπε η Cox σε μια δήλωση. Ο εν λόγω κρύσταλλος χρονολογήθηκε με χρήση αναλογιών ουρανίου/μόλυβδου σε ηλικία 4,45 δισεκατομμυρίων ετών, αποδεικνύοντας ότι η πρόσκρουση πρέπει να συνέβη μετά από αυτό, αλλά ο Cavosie είπε στο IFLScience ότι δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πόσο καιρό μετά.
Θεωρείται ότι οι επιπτώσεις αρκετά μεγάλες ώστε να προκαλέσουν την αδελφοποίηση μπορεί να είχαν καταστρέψει τις κατοικήσιμες συνθήκες - εάν υπήρχε ζωή στον Άρη εκ των προτέρων, μπορεί να χρειαζόταν να ξαναρχίσει από το μηδέν στη συνέχεια. Μια έκτακτη επίδραση τέτοιου μεγέθους μπορεί να μην έχει σημασία, αλλά αν είναι ενδεικτική ενός συνεχιζόμενου βομβαρδισμού παρόμοιου με αυτό της Σελήνης, οι προοπτικές για ζωή εκείνη την εποχή θα ήταν ζοφερές.
Αυτό, είπε ο Cavosie, «υπογραμμίζει την πιθανότητα ότι το παράθυρο κατοικησιμότητας μπορεί να εμφανίστηκε αργότερα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, ίσως να συμπίπτει με στοιχεία για υγρό νερό στον Άρη πριν από 3,9 έως 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια».
Ο Cavosie αναγνώρισε στο IFLScience ότι παραμένει σημαντική αβεβαιότητα στο θέμα. Υπό το φως των στοιχείων, η πρόσκρουση του Chicxulub δημιούργησε μια υδροθερμική επαρχία κάτω από τον κρατήρα που μπορεί να ήταν πιο κατάλληλη για ζωή από την επιφάνεια, τέτοιες κρούσεις θα μπορούσαν, είπε, να ήταν «Ένα δίκοπο μαχαίρι».
Ωστόσο, αυτός ο μόνος κόκκος θα αναγκάσει να επανεξετάσουμε τις προοπτικές της αρχαίας ζωής στον Άρη και τους πιθανούς λόγους για την απουσία του, αν δεν βρούμε ποτέ.
Φυσικά, ένα μεγαλύτερο δείγμα θα διεύρυνε την κατανόησή μας. Δυστυχώς, ο Cavosie είπε στο IFLScience ότι ίσως χρειαστεί να περιμένει, καθώς ο εξοπλισμός που απαιτείται για την ανίχνευση τέτοιων κραδασμών είναι επί του παρόντος πολύ μεγάλος για να τοποθετηθεί σε αρειανά ρόβερ, αφήνοντάς μας να εξαρτόμαστε από σπάνιους μετεωρίτες.
