Η τραχύτητα της επιφάνειας των 433 Eros από το NEAR Laser Rangefinder
Ο αστεροειδής Near-Earth (μη επικίνδυνος για τη Γη) 433 Eros εξερευνήθηκε από το διαστημόπλοιο NEAR-Shoemaker το 2000-2001. Αυτή η αποστολή, που κατασκευάστηκε και σχεδιάστηκε από το Johns Hopkins Applied Physics Laboratory, ήταν το πρώτο διαστημικό σκάφος που τέθηκε σε τροχιά και προσγειώθηκε σε έναν αστεροειδή. Στο διαστημόπλοιο NEAR-Shoemaker βρισκόταν το NEAR Laser Rangefinder (NLR), το οποίο χρησιμοποίησε ένα λέιζερ που αναπηδούσε από την επιφάνεια του αστεροειδούς για να μετρήσει το σχήμα και την τοπογραφία του 433 Eros.
Από την αποστολή NEAR-Shoemaker, το διαστημόπλοιο Hayabusa έχει περιφερθεί και χαρτογραφήσει τον αστεροειδή 25143 Itokawa και τώρα, το 2018, δύο αποστολές θα επισκεφθούν και θα τεθούν σε τροχιά δύο νέους αστεροειδείς. Το Hayabusa2 βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε τροχιά γύρω από το 162173 Ryugu και η αποστολή OSIRIS-REx θα φτάσει στον αστεροειδή 101955 Bennu αυτό το φθινόπωρο.
Ένα από τα σημαντικά μέρη της επίσκεψης σε πολλούς αστεροειδείς είναι η σύγκριση κάθε αστεροειδούς με άλλους αστεροειδείς που έχουμε επισκεφτεί στο παρελθόν. Αυτό μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για τη γεωλογία της επιφάνειας και την εσωτερική δομή καθενός από αυτούς τους αστεροειδείς. Καθώς πολλοί από αυτούς τους αστεροειδείς είναι διαφορετικών μεγεθών (η Itokawa είναι μόνο 0,5 x 0,2 x 0,3 km), οι επιστήμονες αναζητούν μια ποσοτική μέθοδο για να συγκρίνουν τις επιφάνειες των αστεροειδών μεταξύ τους. Μια τέτοια μέθοδος είναι η τραχύτητα της επιφάνειας, η οποία είναι απλώς η αλλαγή της τοπογραφίας σε μια δεδομένη οριζόντια κλίμακα μήκους.
Σε αυτό το έγγραφο, εμείς (Susorney και Barnouin) χρησιμοποιήσαμε τα δεδομένα τοπογραφίας και σχήματος από το NLR για να δημιουργήσουμε τους πρώτους παγκόσμιους χάρτες τραχύτητας επιφάνειας ενός αστεροειδούς. Αυτοί οι χάρτες χρησιμοποιήθηκαν για τη διερεύνηση της επιφανειακής γεωλογίας του Έρωτα και για τη σύγκριση του Έρωτα με προηγούμενες περιορισμένες μελέτες της τραχύτητας της επιφάνειας άλλων αστεροειδών και με παγκόσμιες μελέτες της Σελήνης.
Στο Eros, η τραχύτητα της επιφάνειας κυριαρχείται από τη γεωλογικά πρόσφατη πρόσκρουση του Shoemaker που παρήγαγε πολλούς ογκόλιθους που αύξησαν την τραχύτητα της επιφάνειας σε μικρότερες οριζόντιες κλίμακες. Αυτή η πρόσκρουση ταρακούνησε επίσης τους κρατήρες διαγραφής αστεροειδών με διάμετρο κάτω των 100 μέτρων, γεγονός που με τη σειρά του μειώνει την τραχύτητα της επιφάνειας σε μεγαλύτερες κλίμακες.
Η επιφάνεια του Έρωτα ανακαλύφθηκε ότι είναι πολύ φράκταλ (παρόμοια με τη Σελήνη), πράγμα που σημαίνει ότι καθώς αυξάνετε την οριζόντια κλίμακα μήκους, μετρήθηκε η τραχύτητα της επιφάνειας, η τραχύτητα της επιφάνειας αυξάνεται με συγκεκριμένο ρυθμό. Σε οριζόντιες κλίμακες κάτω από 0,5 km, η τοπογραφία της Σελήνης και του Έρωτα είναι αρκετά παρόμοια, σε αντίθεση με την επιφάνεια του 25143 Itokawa (όπου μετρήθηκε η τραχύτητα της επιφάνειας για μικρότερες περιοχές), η οποία φαίνεται εντελώς διαφορετική από τον Έρωτα.
Αυτό το παγκόσμιο σύνολο δεδομένων για το Eros θα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για σύγκριση με τα δεδομένα που επιστρέφονται από το 162173 Ryugu και το 101955 Bennu τον επόμενο χρόνο, ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε περισσότερα σχετικά με την ποικιλομορφία των αστεροειδών στο ηλιακό μας σύστημα.
Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο The global surface roughness of 433 Eros from the NEAR laser rangefinder, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Icarus. Αυτή η εργασία διεξήχθη από τη Hannah C.M. Susorney από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins και το University of British Columbia και Olivier S. Barnouin από το The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory και το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
