Γιατί οι αρχέγονοι αστεροειδείς που απέφυγαν μαζικές συγκρούσεις φαίνεται να έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος

Ο σχηματισμός των πλανητών (οι πρόδρομοι προς τους πλανήτες) στο πρώιμο ηλιακό σύστημα ήταν μια πολύπλοκη και χαοτική διαδικασία. Αυτή η διαδικασία διέπεται από ένα συνδυασμό βαρυτικών δυνάμεων, συγκρούσεων και τήξης. Οι πλανήτες που τελικά μεγάλωσαν σε πλανήτες υποβλήθηκαν σε σημαντικές μετασχηματισμούς λόγω αυτών των διαδικασιών. Μικρότερα πλανήτες, που συχνά ονομάζονται αρχέγονοι αστεροειδείς, υποβλήθηκαν σε συχνές συγκρούσεις μεταξύ τους.

Η μοίρα των αρχέγονοι αστεροειδείς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το μέγεθός τους και την ενέργεια των συγκρούσεων που βίωσαν. Οι μεγαλύτερες πλανήτες, με μεγαλύτερες βαρυτικές δυνάμεις, είχαν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν συγκρούσεις χωρίς σημαντική κατακερματισμό ή συγχώνευση. Οι μικρότεροι πλανήτες, από την άλλη πλευρά, ήταν πιο ευαίσθητα στο να σπάσουν σε θραύσματα ή να συγχωνεύονται με άλλα σώματα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επιβίωση ενός ορισμένου μεγέθους εύρους πρωταρχικών αστεροειδών που είχαν επαρκή δύναμη και σταθερότητα για να αντισταθούν στη διάλυση.

Η ομοιότητα του μεγέθους μεταξύ των επιζώντων αρχέγονων αστεροειδών μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες. Πρώτον, η διαδικασία της βαρυτικής κατάρρευσης κατά τα πρώτα στάδια του πλανητικού σχηματισμού ευνοούσε το σχηματισμό των σωμάτων σε ένα συγκεκριμένο εύρος μεγέθους. Δεύτερον, η ενέργεια που μεταδίδεται από συχνές συγκρούσεις μεταξύ των πλανήτες επέβαλε ένα ανώτατο όριο στο μέγεθός τους. Μεγάλα πλανήτες που συγκρούστηκαν με υπερβολική δύναμη θα μπορούσαν να σπάσουν ή ακόμη και να διαταραχθούν πλήρως. Τρίτον, οι μικρότεροι πλανήτες είχαν μεγαλύτερη τάση να συγχωνευθούν ή να συγκεντρωθούν από μεγαλύτερα σώματα, εξαντλώντας περαιτέρω τους αριθμούς τους.

Καθώς το ηλιακό σύστημα συνέχισε να εξελίσσεται, οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των πλανήτων παρόμοιου μεγέθους, μαζί με άλλες πολύπλοκες δυναμικές διεργασίες, οδήγησαν σε περαιτέρω διαλογή και συγχώνευση, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό πλανητών και μεγαλύτερων σωμάτων. Τα υπολείμματα αυτών των αρχέγονων αστεροειδών μπορούν να παρατηρηθούν σήμερα με τη μορφή αστεροειδών και κομητών. Μελετώντας αυτά τα αντικείμενα, οι αστρονόμοι αποκτούν πολύτιμες γνώσεις στα αρχικά στάδια του πλανητικού μας συστήματος και στις περίπλοκες διαδικασίες που διαμόρφωσαν τον σχηματισμό του.