Το πλανητικό μέγεθος και ο σχετικός ρυθμός ψύξης μπορεί να εξηγήσουν γιατί ο Άρης πέθανε ενώ η Γη επιβίωσε
1. Αναλογία επιφάνειας προς όγκο: Ο Άρης είναι σημαντικά μικρότερος από τη Γη, με μια επιφάνεια που είναι περίπου το ένα τρίτο της Γης. Αυτή η διαφορά στο μέγεθος επηρεάζει τον ρυθμό με τον οποίο χάνεται η θερμότητα από το εσωτερικό του πλανήτη. Οι μικρότεροι πλανήτες έχουν υψηλότερη αναλογία επιφάνειας προς όγκο, πράγμα που σημαίνει ότι χάνουν θερμότητα ταχύτερα.
2. Ραδιενεργή θέρμανση: Τόσο η Γη όσο και ο Άρης παράγουν θερμότητα μέσω της ραδιενεργού αποσύνθεσης στοιχείων όπως το ουράνιο, το θόριο και το κάλιο στους εσωτερικούς χώρους τους. Ωστόσο, λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους της, η Γη έχει μεγαλύτερη μάζα και μια πιο σημαντική ποσότητα ραδιενεργού υλικού. Αυτό σημαίνει ότι η Γη παράγει περισσότερη εσωτερική θερμότητα από τον Άρη, γεγονός που βοηθά στη διατήρηση του θερμότερου πυρήνα της και διατηρεί τη γεωλογική δραστηριότητα.
3. Επίδραση μόνωσης: Η παρουσία μιας παχιάς ατμόσφαιρας μπορεί να δρα ως μονωτική κουβέρτα, επιβραδύνοντας τον ρυθμό απώλειας θερμότητας από την επιφάνεια ενός πλανήτη. Η ατμόσφαιρα της Γης είναι πολύ παχύτερη από τον Άρη, κυρίως λόγω της παρουσίας αερίων του θερμοκηπίου όπως το διοξείδιο του άνθρακα και οι υδρατμοί. Αυτό το μονωτικό αποτέλεσμα βοηθά στην παγίδα της θερμότητας και στη διατήρηση μιας πιο σταθερής θερμοκρασίας επιφάνειας στη γη.
4. Υδρολογικός κύκλος: Η παρουσία υγρού νερού στην επιφάνεια είναι απαραίτητη για διάφορες γεωλογικές διεργασίες και την ποδηλασία των θρεπτικών ουσιών. Η Γη έχει σημαντικές δεξαμενές νερού στους ωκεανούς, τα ποτάμια, τις λίμνες και τα υπόγεια ύδατα. Η παρουσία υγρού νερού στη γη επιτρέπει την αποτελεσματική μεταφορά θερμότητας μέσω του υδρολογικού κύκλου, η οποία βοηθά στη ρύθμιση των επιφανειακών θερμοκρασιών. Ο Άρης, από την άλλη πλευρά, έχει περιορισμένους υδάτινους πόρους και βιώνει ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας λόγω της απουσίας ενός ενεργού υδρολογικού κύκλου.
5. Μαγνητικό πεδίο: Η Γη διαθέτει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο που παράγεται από την κίνηση του τετηγμένου σιδήρου στον πυρήνα της. Αυτό το μαγνητικό πεδίο βοηθά στην προστασία του πλανήτη από επιβλαβή ηλιακή ακτινοβολία και φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπονται από τον ήλιο. Το μαγνητικό πεδίο του Άρη είναι πολύ πιο αδύναμο και έχει βιώσει σημαντικές διακυμάνσεις με την πάροδο του χρόνου, αφήνοντας τον πλανήτη πιο ευαίσθητο σε ηλιακή ακτινοβολία και την απώλεια της ατμόσφαιρας του.
Συνοπτικά, το μικρότερο μέγεθος του Άρη, η χαμηλότερη εσωτερική παραγωγή θερμότητας, η έλλειψη ουσιαστικής ατμοσφαιρικής μόνωσης, οι περιορισμένοι υδάτινοι πόροι και το ασθενέστερο μαγνητικό πεδίο συνέβαλαν στην ταχεία ψύξη του πλανήτη και στην τελική απώλεια των κατοικήσιμων συνθηκών του. Αυτοί οι παράγοντες, αντίθετα, ήταν πιο ευνοϊκοί για τη Γη, επιτρέποντάς του να διατηρήσει ένα σταθερό περιβάλλον που να ευνοεί την εξέλιξη και την επιμονή της ζωής.
