Vegaviidae, μια ομάδα σύγχρονων πτηνών που επέζησαν από την εξαφάνιση δεινοσαύρων

Τα αρχεία των σύγχρονων πουλιών (Neornithes) από την Εποχή των Δεινοσαύρων ή τη Μεσοζωική Εποχή, είναι πολύ σπάνια και αποσπασματικά. Τα περισσότερα δείγματα αντιπροσωπεύονται από μεμονωμένα οστά ή έντονα ατελείς σκελετούς. Αυτή η αντίθεση με τα οδοντωτά πουλιά, τα οποία αντιπροσωπεύονται ευρέως και γνωστά από άφθονους σκελετούς. Ωστόσο, μια πρόσφατη αναφορά ενός σχεδόν πλήρους σκελετού ενός σύγχρονου πουλιού σε κρεβάτι 70 εκατομμυρίων ετών από την Ανταρκτική έχει θολώσει αυτό το πανόραμα.

Το δείγμα ανήκει στο Vegavis iaai , μια απολιθωμένη πάπια, που είναι το πιο γνωστό σύγχρονο πουλί από τη Μεσοζωική Εποχή, και αποτελεί την πιο κατατοπιστική πηγή για σύγκριση με ταξινομήσεις που είναι γνωστές από πιο αποσπασματικά δείγματα. Με βάση τέτοιες συγκρίσεις, οι επιστήμονες μπόρεσαν να αναγνωρίσουν ότι το Vegavis ήταν στενά συγγενής με άλλα απολιθωμένα πτηνά του Νοτίου Ημισφαιρίου, συγκεκριμένα το Κρητιδικό Neogaeornis wetzeli από τη Νότια Αμερική και το Polarornis gregorii από την Ανταρκτική, καθώς και το Australornis lovei από τη Νέα Ζηλανδία.

Αυτή η ομάδα βαφτίστηκε ως Vegaviidae και αποτελεί την πρώτη ομάδα σύγχρονων πτηνών από το Μεσοζωικό. Τα Vegaviids ήταν καταδυτικά πουλιά με μυτερό ράμφος και αδύναμη πτήση που κατοικούσαν στην ακτή, περιτριγυρισμένα από δασώδη εδάφη και διάφορα είδη δεινοσαύρων, που κατοικούσαν στην Ανταρκτική εκείνη την εποχή.

Ωστόσο, τα vegaviids δεν περιορίζονταν στην Εποχή των Δεινοσαύρων. Στην πραγματικότητα, Australornis βρέθηκε σε κρεβάτια ηλικίας αμέσως μετά τη μαζική εξαφάνιση που εξαφάνισε μεγάλους δεινόσαυρους και θαλάσσια ερπετά. Αυτή είναι η πρώτη τεκμηριωμένη περίπτωση μιας ομάδας πουλιών που επιβίωσαν από τέτοια εξαφάνιση.

Αυτό ανοίγει ένα νέο ερώτημα:γιατί οι vegaviids επέζησαν από τέτοιο καταστροφικό γεγονός; Ποια ήταν τα πλεονεκτήματα που είχαν τα vegaviids έναντι άλλων πτηνών; Η απάντηση είναι μάλλον μέσα στα κόκαλα. Παλαιοϊστολογική ανάλυση των vegaviids Polarornis και Vegavis επέτρεψε στους παλαιοντολόγους να αναγνωρίσουν ότι είχαν πολύ υψηλό μεταβολισμό και ότι μεγάλωσαν γρήγορα και ενηλικιώθηκαν σε λιγότερο από ένα χρόνο, μια κατάσταση μοναδική στα σύγχρονα πουλιά.

Η ανάλυση των πιο πρωτόγονων οδοντωτών πτηνών δείχνει ότι τα περισσότερα από αυτά αναπτύχθηκαν αργά και πιθανώς σε παλμούς, με κάποια διαστήματα στα οποία ο μεταβολισμός ξεκουραζόταν (όπως συμβαίνει στα σύγχρονα ερπετά). Έτσι, φαίνεται βέβαιο ότι ο υψηλός μεταβολισμός και η ταχεία ανάπτυξη του Vegavis και οι συγγενείς του πιθανότατα τους επέτρεψαν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της ζωής σε ένα περιβάλλον τόσο κρύο όσο η Ανταρκτική, όντας ανθεκτικό στο εχθρικό κλίμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο ότι τα vegaviids, ως σύγχρονα πουλιά, είχαν προσαρμοστεί εκ των προτέρων για να επιβιώσουν από τον «πυρηνικό χειμώνα» που ακολούθησε τη μετεωριτική πρόσκρουση που τελείωσε με την Εποχή των Δεινοσαύρων.

Αναφορές

1. Agnolín, F.L., Brissón-Egli, F, Chatterjee, S., García Marsà J.A., Novas F.E. 2017. Vegaviidae, μια νέα κατηγορία πτηνών κατάδυσης του νότου που επέζησαν του ορίου K/T. Naturwissenschaften,  104(11-12):87.
2. Clarke, J.A., Chatterjee, S., Li, Z., Riede, T., Agnolin, F., Goller, F., Isasi, M.P., Martinioni, D.R., Mussel, F.J., Novas, F.E. 2016. Fossil στοιχεία του φωνητικού οργάνου των πτηνών από το Μεσοζωικό. Nature 538:502–505.
3. García Marsà, J., Agnolin, F.L., Novas, F.E. 2017. Οστική μικροδομή του Vegavis iaai (Aves, Anseriformes) από το Ανώτερο Κρητιδικό του νησιού Vega, στη χερσόνησο της Ανταρκτικής. Ιστορική Βιολογία, https://www.tandfonline.com/action/cookieAbsent.

Η μελέτη, Vegaviidae, μια νέα κλάση νότιων καταδυτικών πουλιών που επέζησαν από το όριο K/T δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό The Science of Nature . Αυτό το έργο διευθύνθηκε από τον Federico Agnolin από το Universidad Maimónides.