Γιατί ο Alfred Wegener πίστευε ότι οι ηπείρους ήταν μόνο μια μεγάλη ξηρά πριν;
Ο Alfred Wegener, γερμανός μετεωρολόγος, πρότεινε την επαναστατική θεωρία της Continental Drift το 1912, πίστευε ότι οι ηπείρους της Γης είχαν κάποτε ενωθεί μαζί σε μία υπερηπειλή, την οποία ονόμασε "Pangea", πριν σταδιακά απομακρυνθεί από τις τρέχουσες θέσεις τους. Η θεωρία του Wegener αμφισβήτησε την επικρατούσα επιστημονική άποψη εκείνη την εποχή, η οποία έκρινε ότι οι ηπείρους ήταν σταθερές στη θέση τους και ήταν πάντα στις τρέχουσες τοποθεσίες τους.
Ο Wegener βασίστηκε στη θεωρία του σε διάφορες γραμμές αποδεικτικών στοιχείων, όπως:
1. Ηπείρους αντιστοίχισης: Ο Wegener παρατήρησε ότι τα σχήματα ορισμένων ηπείρων, όπως η Νότια Αμερική και η Αφρική, ταιριάζουν μαζί σαν κομμάτια ενός παζλ. Πρότεινε ότι αυτές οι ηπείρους είχαν ενωθεί στο παρελθόν, πριν σπάσουν και παρασύρονται μακριά ο ένας από τον άλλο.
2. απολιθωμένα στοιχεία: Ο Wegener βρήκε στοιχεία για απολιθώματα φυτών και ζώων που κάποτε ήταν διαδεδομένα σε διάφορες ηπείρους, αλλά τώρα βρέθηκαν μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές. Πρότεινε ότι αυτοί οι οργανισμοί πρέπει να υπήρχαν πριν από τη διαχωρισμό των ηπείρων και δεν θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν σε τεράστιους ωκεανούς.
3. σχηματισμοί ροκ και βουνών: Ο Wegener σημείωσε ότι ορισμένοι γεωλογικοί σχηματισμοί, όπως οροσειρά και βράχια, βρέθηκαν σε πολλαπλές ηπείρους και ευθυγραμμίζονται με τρόπο που πρότεινε ότι είχαν ενωθεί μαζί στο παρελθόν.
4. Στοιχεία για το κλίμα: Ο Wegener επεσήμανε ότι οι κλιματικές συνθήκες σε ορισμένες περιοχές φάνηκαν να επηρεάζονται από παράγοντες που σχετίζονται με τις προηγούμενες θέσεις των ηπείρων. Για παράδειγμα, σημείωσε ότι η παρουσία καταθέσεων άνθρακα σε περιοχές όπως η Ανταρκτική πρότεινε ένα θερμότερο κλίμα στο παρελθόν, όταν η Ανταρκτική ήταν πιο κοντά στον ισημερινό.
Παρά τα επιτακτικά στοιχεία που παρουσίασε ο Wegener, η θεωρία του αντιμετώπισε σημαντικό σκεπτικισμό και αντίσταση από την επιστημονική κοινότητα. Πολλοί επιστήμονες της εποχής υποστήριξαν ότι οι δυνάμεις που απαιτούνται για να μετακινήσουν ολόκληρες ηπείρους ήταν πολύ μεγάλες και ότι δεν υπήρχε εύλογος μηχανισμός για τέτοια μετατόπιση. Δεν ήταν μέχρι την ανάπτυξη της τεκτονικής πλάκας στη δεκαετία του 1960, η οποία παρείχε μια λεπτομερέστερη εξήγηση των υποκείμενων μηχανισμών και διαδικασιών, ότι η θεωρία της Continental Drift του Wegener απέκτησε ευρεία αποδοχή.
