Γιατί ονομάζεται η καμήλα το "πλοίο της ερήμου"
Μεταξύ των ζώων, οι καμήλες είναι οι πιο ανθεκτικές. Μια καμήλα, που μεταφέρει 200 κιλά αγαθών, μπορεί να περπατήσει 40 χιλιόμετρα την ημέρα και μπορεί να περπατήσει στην έρημο για 3 συνεχόμενες ημέρες. Όταν είναι άδειο, μπορεί να τρέξει 15 χιλιόμετρα την ώρα, ασταμάτητα για 8 ώρες. Ως εκ τούτου, αξίζει να επαινεθεί ως το «πλοίο της ερήμου».
Ταξιδεύοντας στην έρημο, συναντά κανείς συχνά τρομερές καταστάσεις με ισχυρούς ανέμους, φουσκωμένη κίτρινη άμμο και σκοτάδι. Εκείνη την ώρα, η καμήλα ξάπλωσε ήρεμα, έκλεισε τα μάτια της και οι πυκνές μακριές βλεφαρίδες της ήταν σαν μια χοντρή κουρτίνα, που έφραζε τον άνεμο και την άμμο και προστάτευε τα μάτια. Όταν πέρασε ο μεγάλος άνεμος και η άμμος, σηκώθηκε ξανά, τίναξε την άμμο από το σώμα του και συνέχισε να προχωρά αθόρυβα...
Το καλοκαίρι, ο ήλιος είναι καυτός και η θερμοκρασία στην έρημο είναι πάνω από 50 Τ. Το περπάτημα στην έρημο είναι σαν να περπατάς σε μια ζεστή κατσαρόλα, καθιστώντας δύσκολη την κίνηση μιας ίντσας. Ωστόσο, η καμήλα δεν την ένοιαζε καθόλου. Οι φαρδιές οπλές του περπατούν στην έρημο, σαν να περπατούν σε επίπεδο έδαφος, είναι σταθερές και δεν μπορούν να βυθιστούν, και υπάρχει ένα παχύ στρώμα από κερατοειδή μαξιλαράκια στα πέλματα των ποδιών, σαν μια ειδική «μπότα», που δεν φοβάται να είναι ζεστό καθόλου.
Η μεγαλύτερη ικανότητα μιας καμήλας είναι ότι μπορεί να περπατήσει στην έρημο χωρίς να πιει νερό για δέκα και μισό μήνες. Αποδεικνύεται ότι οι καμήλες έχουν ειδικές φυσιολογικές λειτουργίες για την πρόληψη της απώλειας νερού υπό συνθήκες ξηρασίας.
Το τεράστιο ρύγχος της καμήλας είναι βασικό μέρος της κατακράτησης νερού. Το εσωτερικό στρώμα της μύτης της καμήλας είναι στρογγυλό, γεγονός που αυξάνει την περιοχή από την οποία διέρχεται ο εκπνεόμενος αέρας. Τη νύχτα, η επένδυση της μύτης ανακυκλώνει το νερό από τον εκπνεόμενο αέρα ενώ το ψύχει στους 8,3 Τ κάτω από τη θερμοκρασία του σώματος. Έχει υπολογιστεί ότι αυτές οι ειδικές ικανότητες της καμήλας της επιτρέπουν να εξοικονομεί το 70% του νερού που εκπνέει ο άνθρωπος.
Οι καμήλες συνήθως αρχίζουν να ιδρώνουν αφού η θερμοκρασία του σώματός τους ανέβει στους 40,5 Τ. Τη νύχτα, οι καμήλες τείνουν να μειώνουν τη θερμοκρασία του σώματός τους κάτω από τους 34 Τ εκ των προτέρων, η οποία είναι χαμηλότερη από την κανονική θερμοκρασία σώματος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να ανέβει η θερμοκρασία του σώματος στο σημείο θερμοκρασίας της εφίδρωσης την επόμενη μέρα. Με αυτόν τον τρόπο, η καμήλα σπάνια ιδρώνει και σπάνια ουρεί, γεγονός που εξοικονομεί την κατανάλωση νερού στον οργανισμό.
Οι άνθρωποι που πέθαιναν από δίψα στην έρημο πέθαναν ως επί το πλείστον λόγω της απώλειας νερού στο αίμα, γεγονός που έκανε το αίμα πιο πηχτό και δυσκόλευε τη διάχυση της θερμότητας του σώματος, με αποτέλεσμα μια απότομη αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Οι καμήλες, από την άλλη, μπορούν να διατηρήσουν τον όγκο του αίματος ακόμα και όταν είναι αφυδατωμένες. Οι καμήλες χάνουν νερό στο αίμα τους αφού σχεδόν κάθε όργανο έχει χάσει νερό.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι η Camel όχι μόνο μπορεί να «μειώσει τις δαπάνες», αλλά και να δώσει προσοχή στο «ανοιχτό κώδικα». Το στομάχι του χωρίζεται σε τρεις θαλάμους, και οι δύο πρώτοι θάλαμοι συνδέονται με πολυάριθμους «σάκους νερού», που έχουν ως αποτέλεσμα την αποθήκευση νερού και την πρόληψη της ξηρασίας. Ως εκ τούτου, μόλις συναντήσει νερό, θα πιει απελπισμένα νερό. Εκτός από την αποθήκευση νερού στον "σάκο νερού", μπορεί επίσης να στείλει γρήγορα νερό στο αίμα για αποθήκευση και να το καταναλώσει αργά.
Οι καμήλες ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις στην έρημο και χρειάζονται αρκετή ενέργεια. Το λίπος που αποθηκεύεται στην καμπούρα είναι ισοδύναμο με το 〗/5 του σωματικού βάρους. Όταν δεν βρίσκει τίποτα να φάει, βασίζεται στο λίπος σε αυτά τα δύο εξογκώματα κρέατος για να διατηρήσει τη ζωή του. Ταυτόχρονα, το λίπος μπορεί επίσης να παράγει νερό κατά τη διαδικασία οξείδωσης, το οποίο βοηθά στη διατήρηση του νερού που απαιτείται για τις δραστηριότητες της ζωής. Επομένως, η καμπούρα είναι και «αποθήκη τροφίμων» και «δεξαμενή».
