Κοτόπουλο ή το αυγό; Αποκωδικοποίηση του Διλήμματος με την Εξελικτική Επιστήμη

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι το κοτόπουλο ήρθε πρώτο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κοτόπουλα προέρχονται από τα πτηνά της ζούγκλας μετά την αναπαραγωγή των κόκκινων και γκρίζων πτηνών. Το κοτόπουλο είναι Gallus gallus domesticus, ένα υποείδος του Gallus gallus, του κόκκινου πτηνού της ζούγκλας. Λόγω του γονιδίου του κίτρινου δέρματος του κοτόπουλου και μερικών άλλων γενετικών δεικτών, υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι το κόκκινο πτηνό της ζούγκλας υβριδοποιήθηκε με το γκρίζο πτηνό της ζούγκλας (Gallus sonneratii), το οποίο σταδιακά οδήγησε σε αυτό που ονομάζουμε «κοτόπουλο».

Τι ήρθε πρώτο, το κοτόπουλο ή το αυγό; Αυτό είναι ένα κλασικό αίνιγμα που ακούμε από την παιδική ηλικία. Πριν από το έργο του Δαρβίνου, του Μέντελ και άλλων, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προερχόταν κυρίως από θρησκευτικά κείμενα. Αυτά τα ιερά κείμενα κυρίως κηρύττουν ότι κάθε ζώο δημιουργήθηκε στην αρχή του κόσμου, δηλαδή το κοτόπουλο δεν προήλθε από το αυγό, αλλά από το τίποτα. Ωστόσο, ισχύει αυτή η υπόθεση από επιστημονική άποψη; Λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να βρούμε μια απάντηση σε αυτό το κλασικό δίλημμα χρησιμοποιώντας έννοιες από την εξελικτική βιολογία.

Πρώτη αιτία

Για τους κυνικούς της εξέλιξης, αυτό το αίνιγμα χρησιμοποιείται για να απεικονίσει τη δύσκολη θέση της πρώτης αιτίας . Εάν κάθε ζώο έχει εξελιχθεί από ένα προγενέστερο ζώο, πώς ξεκίνησε η όλη διαδικασία; Η απάντηση σε αυτό βρίσκεται στην αβιογένεση, η οποία αμφισβητεί τον ίδιο τον ορισμό της ίδιας της ζωής.

Για να ορίσουμε τη ζωή, προς το παρόν προχωράμε στην περιγραφή της ως μια αυτοσυντηρούμενη, αυτόνομη ομαδοποίηση ενός ή περισσότερων κυττάρων – τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούνται από άλλα, προγενέστερα κύτταρα. Από τα πιο μικροσκοπικά βακτήρια μέχρι τη μεγαλύτερη φάλαινα, όλη η ζωή έχει κύτταρα, του ενός ή του άλλου τύπου.

Ιδέα της εξέλιξης

Η βασική ιδέα είναι ότι όλα τα κελιά έχουν προηγούμενα κελιά, τα οποία συνεχίζουν να δημιουργούν νεότερα κελιά. Τα κύτταρα συνήθως διαιρούνται σε (σχεδόν) πανομοιότυπα αντίγραφα με στόχο είτε να επισκευάσουν/αντικαταστήσουν τα κατεστραμμένα κύτταρα είτε να αυξήσουν τον συνολικό αριθμό των κυττάρων, δηλαδή να προωθήσουν την ανάπτυξη του οργανισμού στον οποίο αποτελούν μέρος.

Ωστόσο, περιστασιακά, δύο πολύ ειδικά κύτταρα ενώνονται για να σχηματίσουν έναν θεμελιωδώς διαφορετικό οργανισμό που μπορεί να πάει στο περιβάλλον και στην περίπτωση του κοτόπουλου να σκοτώσει μικροσκοπικές σαύρες. Αυτή είναι η ουσία της σεξουαλικής αναπαραγωγής, όπου τα κύτταρα συγχωνεύουν το γενετικό υλικό για να δημιουργήσουν μια νέα μορφή, ενώ ταυτόχρονα αποκρούουν αυτούς τους ιούς πειρατείας κυττάρων και όλους τους άλλους άσχημους οργανισμούς που μπορούν να εκμεταλλευτούν τον τρόπο λειτουργίας των κυττάρων μας.

Επαναλάβετε αυτόν τον μηχανισμό αναπαραγωγής δισεκατομμύρια φορές κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών και θα αντιμετωπίσετε διαφορετικά λάθη αντιγραφής, τυχαίες αλλοιώσεις, παροδικές κοσμικές ακτίνες, που όλα οδηγούν στο σχηματισμό νέων οργανισμών μέσω μιας αργής σταδιακής διαδικασίας εξέλιξης.

Η κύρια πρόκληση είναι να προσδιορίσετε πότε ένα πλάσμα σταματάει είναι δεινόσαυρος και αρχίζει να είναι, για παράδειγμα, πουλί. Οι εξελικτικοί επιστήμονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημέρα είδος X εξαφανίζεται και είδος Υ αναλαμβάνει. Χωρίς ερύθημα Homo erectus ξαφνικά γέννησε λιγότερο τριχωτό και πιο έξυπνο Homo sapiens . Όλες αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν με την πάροδο του χρόνου—εξαιρετικά μεγάλες χρονικές περιόδους.

Στους άπιστους της εξέλιξης αρέσει να χρησιμοποιούν το παράδειγμα του κοτόπουλου και του αυγού γιατί αυτό το επιπλέον βήμα -δηλαδή, τα πουλιά «γεννιούνται» μια μέρα και «εκκολάπτονται» μια διαφορετική μέρα– προσθέτει χώρο για εικασίες και συζητήσεις. Εάν ένα πρωτόκοτο γεννήσει ένα αυγό που εκκολάπτεται σε ένα κοτόπουλο, αυτό ήταν αυγό πρωτοκότοπου ή ήταν αυγό κότας;

Μερικοί από αυτούς τους επικριτές επιβεβαιώνουν επίσης ότι ο εσωτερικός μηχανισμός που απαιτείται για την κατασκευή ενός αυγού είναι πολύ περίπλοκος, οπότε πώς θα μπορούσε ένα «πράγμα που δεν ήταν κοτόπουλο» να περιλαμβάνει ενδεχομένως τον «σωστό» μηχανισμό μέσα του για να φτιάξει ένα αυγό κοτόπουλου ?

Εδώ μπαίνουν οι εξελικτικοί επιστήμονες και προσπαθούν να εξηγήσουν ότι το πουλί που ονομάζουμε «κοτόπουλο» δεν έσκασε ξαφνικά από ένα αυγό δεινοσαύρου. Έχει έναν πρόγονο πτηνού που έχει ήδη γεννήσει αυγά. Πριν από αυτό, τα αυγά χρησιμοποιούνταν από δεινόσαυρους, φυσικά, και ακόμη νωρίτερα από αμφίβια!

Σε απάντηση, οι κριτικοί σημειώνουν ότι δεν αμφιβάλλουν αν οι πρόγονοι του κοτόπουλου γεννούσαν αυγά. Αντίθετα, ρωτούν πώς ένα ζώο που πρέπει να αναπτυχθεί σε αυγό θα μπορούσε ποτέ να προέρχεται από ένα ζώο που δεν ήταν το ίδιο είδος.

Μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά για να απαντήσετε σε αυτό, είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως "κοτόπουλο". Σημασιολογικά, υπάρχουν κοτόπουλα, φυσικά, αλλά με μια βαθιά βιολογική έννοια, η ιδέα της οργάνωσης των ζώων σε ξεχωριστά είδη και του λεγόμενου "αυτό το ζώο είναι ένας κίτρινος μπαμπουίνος και αυτό είναι ένα γεράκι με κόκκινη ουρά" είναι μια πολύ ανθρώπινη εμμονή. Η φύση δεν του δίνει τόση σημασία.

Είναι όλα στα γονίδιά μας

Μιλώντας από μια εξελικτική σκοπιά, αυτό που είναι ο καθένας μας σήμερα οφείλεται στην αρχιτεκτονική του συγκεκριμένου συνόλου γονιδίων μας. Σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, τα γονίδιά μας είναι αυτά που ελέγχουν το πώς μοιάζουμε (αν και ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν τις λεπτές λεπτομέρειες).

Είναι στα γονίδιά μας…

Εάν παρατηρήσετε προσεκτικά τα γονίδια με την πάροδο του χρόνου, δεν είναι ακριβώς εύκολο να πείτε πού ένα είδος έδωσε τη θέση του σε ένα άλλο. Θα χρειαστούν χιλιάδες γενιές για ένα πλάσμα που μοιάζει με άλογο να παρουσιάσει αργή απώλεια ενός συγκεκριμένου συνόλου γονιδίων, ενώ μια μετάλλαξη αλλού θα γίνει σιγά σιγά κυρίαρχη, με αποτέλεσμα το πλάσμα που μοιάζει με άλογο να αναπτύσσει οπλές, για παράδειγμα.

Για να παρακολουθήσετε αυτόν τον αργό μηχανισμό, θα χρειαστείτε πιθανώς μια χρονομηχανή με πολλαπλές ακινητοποιήσεις, ίσως κάθε μερικές εκατοντάδες χρόνια, ώστε να μπορείτε να φωτογραφίσετε εκατοντάδες πόδια αλόγου και στη συνέχεια να τα τακτοποιήσετε χρονολογικά. Μόνο τότε θα παρατηρήσετε την αργή και σταδιακή αλλαγή από τα μαλακά δάχτυλα των ποδιών σε μια ενιαία, σκληρυμένη οπλή.

Και η απάντηση είναι…

Τώρα που έχετε μια γενική αντίληψη της εξέλιξης, ας επιστρέψουμε στα «κοτόπουλα». Από το πρόγονο πουλί μέχρι το κοτόπουλο, μια μακρά αδιάσπαστη γενεαλογία πουλιών συνέχιζε να γεννά αυγά. Κάθε νεοσσός ήταν ελάχιστα διαφορετικός από τους γονείς του και κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, αυτές οι αποχρώσεις δημιουργήθηκαν σε σημείο που το πουλί έμοιαζε τώρα με αυτό που λέμε κοτόπουλο.

Αυτό ισχύει για το πώς εξελίσσονται τα ζώα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση του ΚΟΤΟΠΟΥ και του ΑΥΓΟΥ, δεν έχουμε προχωρήσει στην εξέλιξη για να απαντήσουμε σε αυτό το αίνιγμα. Όπως αποδεικνύεται, η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν είναι τόσο δύσκολη. Για να απαντήσω απλά, μια μέρα υπήρχε ένα πουλί που δεν ήταν κοτόπουλο, και γέννησε ένα αυγό, και αυτό το αυγό εκκολάφθηκε σε ένα κοτόπουλο. Βασικά, σε κάποιο σημείο, ένα πλάσμα σχεδόν κότας παρήγαγε ένα αυγό που περιείχε ένα πουλί του οποίου η γενετική σύνθεση (εξαιτίας χιλιάδων συσσωρευμένων μικρών γενετικών μεταλλάξεων) ήταν εντελώς κοτόπουλο.

Πως ξέρουμε? Επειδή ήμασταν εκεί και —πολύ πιθανό— το κάναμε. Σωστά. Τα κοτόπουλα προέρχονται από τα πτηνά της ζούγκλας μετά την αναπαραγωγή κόκκινων και γκρίζων πτηνών.

Το κοτόπουλο είναι Gallus gallus domesticus , ένα υποείδος του Gallus gallus, του κόκκινου πτηνού της ζούγκλας. Λόγω του γονιδίου του κίτρινου δέρματος του κοτόπουλου και μερικών άλλων γενετικών δεικτών, υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι το κόκκινο πτηνό της ζούγκλας υβριδοποιήθηκε με το γκρίζο πτηνό της ζούγκλας (Gallus sonneratii ), που σταδιακά οδήγησε σε αυτό που λέμε «κοτόπουλο». Αυτό το πρώτο «πραγματικό» κοτόπουλο προήλθε από ένα αυγό γονέων που ήταν «πολύ κοντά» με κοτόπουλα, αλλά όχι γενετικά «πλήρη».