Η πειραματική φαρμακευτική αγωγή σταματά μια θανατηφόρα μορφή καρκίνου του πνεύμονα σε ποντίκια

Μέσω ενός πειραματικού συνδυασμού δύο φαρμάκων, οι επιστήμονες μπόρεσαν να σταματήσουν αποτελεσματικά την πρόοδο του μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα –μια θανατηφόρα μορφή καρκίνου του πνεύμονα– σε δοκιμές σε ποντίκια. Τώρα, μετά από αυτά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα, προγραμματίζονται δοκιμές σε ανθρώπους.

Ένα από τα φάρμακα, η κυκλοφωσφαμίδη, δεν έχει χρησιμοποιηθεί σχετικά για τη θεραπεία του μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα από τη δεκαετία του 1980, όταν αντικαταστάθηκε με εναλλακτικές που είχαν λιγότερες παρενέργειες.

Ωστόσο, είτε χρησιμοποιείται κυκλοφωσφαμίδη είτε οι εναλλακτικές, ο καρκίνος αναπτύσσει γρήγορα αντίσταση στη θεραπεία.

Τώρα, η ομάδα πίσω από τα νέα πειράματα μπόρεσε να εντοπίσει πώς τα μικροκυτταρικά καρκινικά κύτταρα του πνεύμονα αντιστέκονται στις επιδράσεις της κυκλοφωσφαμίδης – και να κάνει κάτι γι' αυτό.

Η τεχνική που έχουν αναπτύξει ουσιαστικά μπλοκάρει τη διαδικασία επιδιόρθωσης που χρησιμοποιούν τα καρκινικά κύτταρα για να δημιουργήσουν αντίσταση στην κυκλοφωσφαμίδη.

"Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι όγκοι ανταποκρίνονται αρχικά στη θεραπεία, αλλά μετά επανέρχονται. Αυτό δεν έχει αλλάξει εδώ και 30 χρόνια", λέει η παθολόγος και ανοσολόγος Nima Mosammaparast από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις.

"Αυτοί οι όγκοι είναι απλά μαζικά ανθεκτικοί σχεδόν σε όλα."

Τα νέα ευρήματα βασίζονται σε προηγούμενη έρευνα από την ίδια ομάδα που αναγνώρισε ότι η πρωτεΐνη RNF113A εμπλέκεται στην επιδιόρθωση των καρκινικών κυττάρων – συγκεκριμένα, στην επιδιόρθωση ενός τύπου βλάβης του DNA που είναι γνωστή ως βλάβη αλκυλίωσης, του είδους που προκαλείται από την κυκλοφωσφαμίδη.

Περαιτέρω έρευνα αποκάλυψε ότι το RNF113A ρυθμίζεται από το SMYD3, μια πρωτεΐνη που εκφράζεται σε μεγάλο βαθμό στον μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα σε πιο διεισδυτικές μορφές της νόσου. Τα αυξημένα επίπεδα σχετίζονται επίσης με αυξημένη αντίσταση στα αλκυλιωτικά φάρμακα χημειοθεραπείας (η κατηγορία που περιλαμβάνει την κυκλοφωσφαμίδη) και με χειρότερη συνολική πρόγνωση.

Αντίθετα, ο υγιής πνευμονικός ιστός έχει πολύ χαμηλά επίπεδα SMYD3.

Οπλισμένοι με αυτή τη γνώση, οι ερευνητές προσπάθησαν να στοχεύσουν το SMYD3 σε ποντίκια στα οποία η ομάδα είχε εμβολιάσει όγκους ανθρώπινου πνεύμονα – ορισμένοι από τους οποίους είχαν ήδη υποβληθεί σε χημειοθεραπεία και άλλοι όχι.

Ενώ η κυκλοφωσφαμίδη λειτούργησε προσωρινά μόνη της και ένας αναστολέας SMYD3 επιβράδυνε την ανάπτυξη του όγκου σε κάποιο βαθμό, μόνο όταν συνδυάστηκαν οι δύο θεραπείες ο καρκίνος σταμάτησε να αναπτύσσεται εντελώς.

Αυτή η καταστολή όγκου διήρκεσε για όλη τη διάρκεια του πειράματος (περίπου έναν μήνα), πολύ μετά την αποτυχία άλλων μεμονωμένων θεραπειών.

"Αυτό που δείχνει αυτή η μελέτη είναι ότι μπορούμε πραγματικά να συνδυάσουμε έναν νέο στόχο με ένα παλιό φάρμακο για να μειώσουμε την αντίσταση και ενδεχομένως να κάνουμε τη θεραπεία πολύ καλύτερη και να δώσουμε σε αυτούς τους ασθενείς πολύ καλύτερες ευκαιρίες", λέει ο Mosammaparast.

Είναι ακόμη νωρίς – κυρίως επειδή αυτό έχει δοκιμαστεί μόνο σε ποντίκια – και οι επιστήμονες θέλουν να πειραματιστούν περαιτέρω για να δουν εάν μπορούν να μειώσουν το επίπεδο της κυκλοφωσφαμίδης που εμπλέκεται για να περιορίσουν τις τοξικές παρενέργειες που σήμαιναν ότι σταμάτησε να χρησιμοποιείται αρχικά.

Αυτό που είναι σαφές όμως είναι ότι τα φάρμακα που αντικατέστησαν την κυκλοφωσφαμίδη δεν είναι καλύτερα στην καταπολέμηση του μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα, ακόμα κι αν είναι λιγότερο επιβλαβή για το σώμα. Οι τρέχουσες θεραπευτικές επιλογές μπορούν να προσθέσουν μόνο δύο έως έξι μήνες ζωής.

Τώρα οι ερευνητές εξετάζουν την οργάνωση κλινικών δοκιμών φάσης 1 σε ανθρώπους. Μία από τις πολλά υποσχόμενες πτυχές της έρευνας είναι ότι δείχνει σημάδια ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει σε καρκίνους που έχουν ήδη γίνει ανθεκτικοί σε ορισμένες θεραπείες.

«Μία από τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε είναι να πείσουμε τους γιατρούς να επιστρέψουν σε ένα παλιό φάρμακο», λέει ο Mosammaparast. "Αλλά το ωραίο με αυτή τη στρατηγική είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει εκεί όπου οι τρέχουσες θεραπείες έχουν αποτύχει."

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Cancer Discovery .