Το μοντέλο Discovery Upends για τον τρόπο διαίρεσης των κυττάρων παρακολουθεί την ίδια κατανομή των χρωμοσωμάτων τους
Η κυτταρική διαίρεση είναι μια θεμελιώδη διαδικασία σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Προκειμένου τα κύτταρα να χωρίζουν σωστά, πρέπει να εξασφαλίσουν ότι κάθε θυγατρικό κύτταρο λαμβάνει ίσο αριθμό χρωμοσωμάτων. Αυτή η διαδικασία παρακολουθείται από έναν μηχανισμό κυψελοειδούς σημείου ελέγχου που ονομάζεται σημείο ελέγχου συναρμολόγησης ατράκτου (SAC).
Το SAC λειτουργεί εμποδίζοντας τα κύτταρα να διαιρούνται μέχρι να ευθυγραμμιστούν σωστά όλα τα χρωμοσώματα στον άξονα. Ο άξονας είναι μια κυτταρική δομή που βοηθά στον διαχωρισμό των χρωμοσωμάτων κατά τη διάρκεια της κυτταρικής διαίρεσης.
Ο σάκος ενεργοποιείται από μια πρωτεΐνη που ονομάζεται MAD1, η οποία δεσμεύεται με μη συνδεδεμένα χρωμοσώματα. Το MAD1 στη συνέχεια προσλαμβάνει άλλες πρωτεΐνες στο σάκο, που τελικά εμποδίζει το διαχωρισμό του κυττάρου.
Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας του Σαν Φρανσίσκο ανακάλυψαν ότι ο σάκος μπορεί επίσης να ενεργοποιηθεί με προσαρτημένα χρωμοσώματα που δεν είναι σωστά τεντωμένα. Αυτή η εύρεση αυξάνει το τρέχον μοντέλο για το πώς λειτουργεί το σάκο.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο σάκος μπορεί να είναι σε θέση να αισθανθεί την τάση των προσαρτημένων χρωμοσωμάτων παρακολουθώντας τη δραστικότητα μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται Aurora Β. Aurora Β είναι μια κινάση που εμπλέκεται στον διαχωρισμό χρωμοσωμάτων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η δραστικότητα Aurora B μειώνεται όταν τα χρωμοσώματα δεν είναι σωστά τεντωμένα. Αυτή η μείωση της δραστηριότητας Aurora B μπορεί να είναι αυτό που ενεργοποιεί το σάκο.
Η ανακάλυψη ότι ο σάκος μπορεί επίσης να ενεργοποιηθεί με προσαρτημένα χρωμοσώματα που δεν είναι σωστά τεντωμένα έχει σημαντικές επιπτώσεις για την κατανόηση του τρόπου διαίρεσης των κυττάρων. Αυτό το εύρημα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε νέες γνώσεις για το πώς τα σφάλματα στην κυτταρική διαίρεση μπορούν να οδηγήσουν σε καρκίνο και άλλες ασθένειες.
