Οι ακρίδες που περπατούν στη σκάλα δείχνουν ότι οι μεγάλοι εγκέφαλοι δεν είναι πάντα καλύτεροι
Η μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Cambridge και του Πανεπιστημίου της Βασίλισσας Μαρίας του Λονδίνου, επικεντρώθηκε σε δύο είδη ακρίδων:την ερήμου (Schistocerca Gregaria) και τη μεταναστευτική ακρίβακα (Locusta Migratoria). Και τα δύο είδη είναι γνωστά για την ικανότητά τους να σχηματίζουν πυκνά, κινητά σμήνη που μπορούν να ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις και να προκαλέσουν εκτεταμένες ζημιές από την καλλιέργεια.
Για να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ του μεγέθους του εγκεφάλου και των ικανοτήτων επίλυσης προβλημάτων, οι ερευνητές σχεδίασαν μια σειρά πειραμάτων που αφορούν σκάλες. Οι ακρίδες τοποθετήθηκαν στο κάτω μέρος μιας σκάλας και έπρεπε να ανέβουν στην κορυφή για να φτάσουν σε μια ανταμοιβή τροφίμων. Οι σκάλες ποικίλλουν σε δυσκολία, με μερικούς που έλειπαν τα σκαλοπάτια ή τα κενά.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι οι μεταναστευτικές ακρίδες, οι οποίες έχουν σχετικά μικρότερο εγκέφαλο, ξεπερνούν τις ακρίδες της ερήμου σε καθήκοντα που περπατούν στη σκάλα. Οι μεταναστευτικές ακρίδες ήταν σε θέση να προσαρμοστούν ταχύτερα στις προκλητικές διαμορφώσεις σκάλας, δείχνοντας μεγαλύτερη ευελιξία στις στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων τους.
Οι ερευνητές αποδίδουν αυτή τη διαφορά στη γνωστική απόδοση στις ανώτερες ικανότητες πλοήγησης των μεταναστευτικών ακρίδων. Προτείνουν ότι οι μικρότεροι εγκέφαλοι των μεταναστευτικών ακρίδων μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικές στην επεξεργασία πληροφοριών που σχετίζονται με τον χωροταξικό προσανατολισμό και την πλοήγηση, επιτρέποντάς τους να λύσουν πιο αποτελεσματικά τα καθήκοντα που περπατούν στη σκάλα.
Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της γνώσης των ζώων και υποδηλώνει ότι το μέγεθος του εγκεφάλου από μόνη της δεν είναι ένας αξιόπιστος προγνωστικός παράγοντας των ικανοτήτων επίλυσης προβλημάτων. Αντ 'αυτού, συγκεκριμένες προσαρμογές και νευρικά κυκλώματα μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικότερο ρόλο σε ορισμένα γνωστικά καθήκοντα.
Τα ευρήματα αμφισβητούν επίσης την ιδέα ότι οι μεγαλύτεροι εγκέφαλοι είναι πάντα καλύτεροι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μικρότεροι εγκέφαλοι μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικοί και πιο κατάλληλοι για συγκεκριμένες γνωστικές απαιτήσεις, παρέχοντας πολύτιμες γνώσεις για την εξέλιξη της νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο.
