Η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο τα βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά γίνονται επιθετικά
1.
Η αντίσταση στα αντιβιοτικά μπορεί μερικές φορές να συσχετιστεί με εφέ με την εξασφάλιση της φυσικής κατάστασης, όπου τα βακτήρια αποκτούν πρόσθετα χαρακτηριστικά που παρέχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Αυτά τα οφέλη φυσικής κατάστασης μπορεί να προκύψουν από αλλαγές στη βακτηριακή φυσιολογία ή τον μεταβολισμό. Εάν αυτά τα αποτελέσματα των εξασφαλιστικών επιδράσεων ενισχύουν την ικανότητα των βακτηρίων να προκαλέσουν ασθένεια ή να προωθήσουν την επιβίωσή τους στον ξενιστή, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένη μολυσματικότητα.
2. Μεταλλάξεις και μεταφορά γονιδίων:
Τα γονίδια αντοχής στα αντιβιοτικά συχνά μεταφέρονται σε κινητά γενετικά στοιχεία όπως πλασμίδια ή τρανσποζόνια, τα οποία μπορούν να μεταφερθούν οριζόντια μεταξύ διαφορετικών βακτηριακών ειδών. Αυτή η οριζόντια μεταφορά γονιδίων μπορεί να οδηγήσει στη συσσώρευση πολλαπλών γονιδίων αντοχής στα αντιβιοτικά σε μεμονωμένα βακτήρια, καθιστώντας τα ανθεκτικά σε πολλαπλά αντιβιοτικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η απόκτηση γονιδίων αντοχής στα αντιβιοτικά μπορεί επίσης να συνδεθεί με την απόκτηση παραγόντων μολυσματικότητας μέσω των ίδιων κινητών γενετικών στοιχείων.
3. Διαταραχή των ρυθμιστικών μηχανισμών:
Η ανάπτυξη της αντίστασης στα αντιβιοτικά μπορεί να διαταράξει τους κανονικούς ρυθμιστικούς μηχανισμούς που ελέγχουν τη βακτηριακή συμπεριφορά. Για παράδειγμα, οι μεταλλάξεις σε ρυθμιστικά γονίδια ή περιοχές προαγωγού μπορούν να οδηγήσουν στην υπερέκφραση των παραγόντων μολυσματικότητας, ενισχύοντας την ικανότητα των βακτηρίων να εισβάλλουν και να βλάπτουν τους ιστούς ξενιστών. Η διαταραχή της ανίχνευσης απαρτίας, ενός συστήματος επικοινωνίας κυττάρων προς κύτταρο που ρυθμίζει την γονιδιακή έκφραση σε βακτήρια, μπορεί επίσης να επηρεάσει τη μολυσματικότητα και να συμβάλει στην εμφάνιση πιο επιθετικών στελεχών ανθεκτικών στα αντιβιοτικά.
4. Τρεμημένη ανοσοαπόκριση:
Η αντίσταση στα αντιβιοτικά μπορεί να επηρεάσει την ανοσοαπόκριση του ξενιστή, ενδεχομένως να ωφελήσει τα βακτήρια. Ορισμένα αντιβιοτικά στοχεύουν στις βασικές βακτηριακές διεργασίες που προκαλούν επίσης ανοσοαποκρίσεις. Εάν η αντίσταση στα αντιβιοτικά μεταβάλλει αυτούς τους στόχους, μπορεί να βλάψει την ικανότητα του ξενιστή να αναγνωρίζει και να εξαλείφει τα βακτήρια. Αυτή η διαταραχή των φυσιολογικών ανοσοαποκρίσεων θα μπορούσε να επιτρέψει στα βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά να επιμένουν περισσότερο και να προκαλέσουν πιο σοβαρές λοιμώξεις.
5. Προσαρμογή στο περιβάλλον υποδοχής:
Τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια μπορεί να προσαρμοστούν και να εξελιχθούν μέσα στο περιβάλλον του ξενιστή. Ορισμένα αντιβιοτικά μπορούν να δημιουργήσουν επιλεκτικές πιέσεις που ευνοούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως βελτιωμένες ικανότητες αποικισμού ή εισβολής. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα επιλεγμένα χαρακτηριστικά μπορεί να συμβάλλουν στην αυξημένη βακτηριακή λοιμογόνο δράση.
6. Σχηματισμός βιοφίλμ:
Τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια μπορούν να σχηματίσουν βιοφίλμ, όπου συσσωρεύονται και προσκολλώνται στις επιφάνειες, δημιουργώντας προστατευτικές κοινότητες. Τα βιοφίλμ μπορούν να προστατεύσουν τα βακτήρια από τα αντιβιοτικά και τις ανοσοποιητικές άμυνες του ξενιστή, καθιστώντας τους πιο δύσκολο να εξαλειφθούν. Η ικανότητα σχηματισμού βιοφίλμ είναι μερικές φορές συνδεδεμένη με την αυξημένη λοιμογόνο δράση, καθώς επιτρέπει στα βακτήρια να επιμένουν και να προκαλούν χρόνιες λοιμώξεις.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν όλα τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτηρίδια να παρουσιάζουν αυξημένη μολυσματικότητα. Παρ 'όλα αυτά, η κατανόηση των δυνητικών μηχανισμών με τους οποίους τα βακτηρίδια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά μπορούν να γίνουν πιο επιθετικά είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη στρατηγικών για την καταπολέμηση της αντοχής στα αντιβιοτικά και την άμβλυνση των επιπτώσεών της στην ανθρώπινη υγεία. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την πλήρη εξάπλωση της σύνθετης σχέσης μεταξύ της αντίστασης στα αντιβιοτικά και της βακτηριακής μολυσματικότητας.
