Γιατί οι βατράχοι δεν μπορούν να αναγεννήσουν τα χαμένα άκρα όπως το Axolotls
1. Περιορισμένος σχηματισμός Blastema: Τα Axolotls έχουν μια μοναδική ικανότητα να σχηματίζουν βλαστάκια, τα οποία είναι εξειδικευμένες ομάδες αδιαφοροποίητων κυττάρων που μπορούν να αναπτυχθούν και να διαφοροποιηθούν σε νέους ιστούς, οδηγώντας σε αναγέννηση των άκρων. Αντίθετα, οι βατράχοι έχουν μια πιο περιορισμένη χωρητικότητα σχηματισμού βλαστών, η οποία περιορίζει το αναγεννητικό τους δυναμικό.
2. Αναπτυξιακές διαφορές στο σχηματισμό των άκρων: Οι αναπτυξιακές διεργασίες που εμπλέκονται στον σχηματισμό των άκρων διαφέρουν μεταξύ των axolotls και των βατράχων. Τα Axolotls διατηρούν ορισμένα εμβρυϊκά χαρακτηριστικά καθ 'όλη τη διάρκεια της ενηλικίωσης, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας αναγέννησης ιστών. Οι βατράχοι, από την άλλη πλευρά, υποβάλλονται σε πληρέστερη μεταμόρφωση και τα κύτταρα τους γίνονται πιο εξειδικευμένα και χάνουν το αναγεννητικό τους δυναμικό κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
3. Εξελικτικές προσαρμογές: Τα Axolotls ανήκουν σε μια ομάδα αμφιβίων γνωστών ως Urodeles, οι οποίες έχουν εξελιχθεί για να διατηρήσουν ορισμένα χαρακτηριστικά και αναγεννητικές ικανότητες. Οι βατράχοι, ωστόσο, ανήκουν στην ομάδα των αμφιβίων Anuran, οι οποίες έχουν προσαρμοστεί για την επίγεια μετακίνηση και έχουν μειώσει τις αναγεννητικές ικανότητές τους με την πάροδο του χρόνου.
4. Σχηματισμός ουλής: Αντί να αναγεννούν τα χαμένα άκρα, οι βατράχοι τείνουν να σχηματίζουν ιστούς ουλής στο σημείο του ακρωτηριασμού. Αυτός ο ιστός ουλής αποτελείται από κολλαγόνο και άλλο συνδετικό ιστό, ο οποίος βοηθά στη σφράγιση της πληγής, αλλά δεν έχει ως αποτέλεσμα την αναγέννηση ενός νέου άκρου.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η έρευνα σχετικά με την αναγέννηση των άκρων στα αμφίβια συνεχίζεται και υπάρχει πιθανότητα για μελλοντικές εξελίξεις και ιδέες που θα μπορούσαν να ρίξουν περισσότερο φως στους μηχανισμούς που υποκρύπτουν την αναγέννηση των άκρων και τους περιορισμούς της σε διάφορα είδη.
