Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν πώς αισθάνονται τα ανοσοποιητικά κύτταρα ποιοι είναι
Το εύρημα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Immunology, θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέους τρόπους για τη θεραπεία αυτοάνοσων ασθενειών, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στους ιστούς του σώματος.
"Αυτή η ανακάλυψη είναι μια σημαντική ανακάλυψη στην κατανόησή μας για το πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα", δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Dr. Richard Wang, καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο St. Louis. "Θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για αυτοάνοσες ασθένειες που στοχεύουν αυτή τη θεμελιώδη διαδικασία".
Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο κυττάρων, ιστών και οργάνων που συνεργάζονται για να προστατεύσουν το σώμα από τη μόλυνση. Ένα από τα βασικά συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος είναι Τ κύτταρα, τα οποία είναι λευκά αιμοσφαίρια που βοηθούν στον εντοπισμό και την καταστροφή ξένων εισβολέων.
Προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους, τα Τ κύτταρα πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν μεταξύ υγιούς ιστού και ξένων εισβολέων. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται αυτο-ανοχή και είναι απαραίτητο για την πρόληψη του ανοσοποιητικού συστήματος να επιτεθεί στους ιστούς του σώματος.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν για κάποιο χρονικό διάστημα ότι η αυτο-ανοχή προκαλείται από μια πρωτεΐνη που ονομάζεται MHC-I, η οποία εκφράζεται στην επιφάνεια όλων των κυττάρων του σώματος. Τα μόρια MHC-I συνδέονται με υποδοχείς Τ κυττάρων, οι οποίοι είναι πρωτεΐνες που εκφράζονται στην επιφάνεια των Τ κυττάρων.
Όταν ένας υποδοχέας Τ κυττάρων συνδέεται με ένα μόριο MHC-I, στέλνει ένα σήμα στο Τ κύτταρο που λέει στο κύτταρο να αγνοήσει αυτό το συγκεκριμένο κύτταρο. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως αρνητική επιλογή και διασφαλίζει ότι τα Τ κύτταρα δεν επιτίθενται στον υγιή ιστό.
Στη νέα μελέτη, ο Wang και οι συνεργάτες του έχουν εντοπίσει μια νέα πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην αυτο-ανοχή. Αυτή η πρωτεΐνη, που ονομάζεται SHP-2, εκφράζεται σε Τ κύτταρα και βοηθά στη ρύθμιση της οδού σηματοδότησης που ενεργοποιείται από τη δέσμευση MHC-I.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το SHP-2 είναι απαραίτητο για αρνητική επιλογή. Σε ποντίκια που δεν είχαν SHP-2, τα Τ κύτταρα δεν ήταν σε θέση να αγνοήσουν τον υγιή ιστό και επιτέθηκαν στους ιστούς του σώματος, οδηγώντας σε αυτοάνοσες ασθένειες.
"Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι το SHP-2 θα μπορούσε να είναι ένας πιθανός στόχος για νέες θεραπείες για αυτοάνοσες ασθένειες", δήλωσε ο Wang. "Με τη στόχευση του SHP-2, θα μπορούσαμε ενδεχομένως να εμποδίσουμε την οδό σηματοδότησης που οδηγεί σε αυτοάνοση ασθένεια".
Οι ερευνητές εργάζονται τώρα για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων που στοχεύουν στο SHP-2. Ελπίζουν ότι αυτά τα φάρμακα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μια μέρα για τη θεραπεία αυτοάνοσων ασθενειών όπως ο λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η πολλαπλή σκλήρυνση.
