Πώς ο ιός της γρίπης αποφεύγει την ανοσοαπόκριση του σώματος
1. Αντιγονική μετατόπιση:
Η αντιγονική μετατόπιση αναφέρεται στη σταδιακή συσσώρευση μεταλλάξεων στην ιική αιμοσυγκολλητίνη (ΗΑ) και στις πρωτεΐνες νευραμινιδάσης (NA), οι οποίες είναι οι κύριοι στόχοι εξουδετέρωσης αντισωμάτων. Αυτές οι μεταλλάξεις οδηγούν σε μικρές αλλαγές στη δομή αυτών των πρωτεϊνών, επιτρέποντας στον ιό να αποφύγει την προϋπάρχουσα ανοσία. Ως αποτέλεσμα, τα αντισώματα που δημιουργήθηκαν έναντι των προηγούμενων στελεχών μπορεί να καταστούν λιγότερο αποτελεσματικά στην αναγνώριση και εξουδετέρωση των νεότερων παραλλαγών του ιού.
2. Αντιγονική μετατόπιση:
Η αντιγονική μετατόπιση είναι μια πιο απότομη και σημαντική αλλαγή στις πρωτεΐνες ιογενούς ΗΑ ή ΝΑ, οδηγώντας σε ένα νέο υποτύπωμα του ιού της γρίπης. Αυτές οι μετατοπίσεις εμφανίζονται όταν διαφορετικοί ιοί της γρίπης, όπως αυτοί από ανθρώπους και ζώα, ανταλλάσσουν γενετικό υλικό, με αποτέλεσμα έναν νέο ιό με διαφορετικές επιφανειακές πρωτεΐνες. Οι αντιγονικές μετατοπίσεις μπορούν να οδηγήσουν σε εστίες πανδημίας στη γρίπη όταν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στερείται ασυλίας στον νέο υποτύπο του ιού.
3.Viral Hemagglutinin:
Η πρωτεΐνη αιμοσυγκολλητίνης (ΗΑ) του ιού παίζει κρίσιμο ρόλο στην είσοδο του ιού σε κύτταρα ξενιστή με δέσμευση σε υποδοχείς σιαλικού οξέος στην κυτταρική επιφάνεια. Ωστόσο, η πρωτεΐνη ΗΑ είναι επίσης ένας στόχος για την εξουδετέρωση των αντισωμάτων. Για να αποφευχθεί η ανοσοποιητική ανίχνευση, ο ιός της γρίπης μπορεί να μεταβάλει το πρότυπο γλυκοζυλίωσης της πρωτεΐνης ΗΑ, καθιστώντας το λιγότερο αναγνωρίσιμο σε αντισώματα.
4. Δραστηριότητα νευραμινιδάσης:
Η πρωτεΐνη νευραμινιδάσης (Na) του ιού της γρίπης διευκολύνει την απελευθέρωση νεοεισερχόμενων ιόντων από μολυσμένα κύτταρα με διάσπαση σιαλικών οξέων από την κυτταρική επιφάνεια. Οι μεταλλάξεις στην πρωτεΐνη ΝΑ μπορούν να μεταβάλλουν την ενζυματική δραστικότητα και την εξειδίκευση του υποστρώματος, επιτρέποντας στον ιό να ξεφύγει από τις ανασταλτικές επιδράσεις των αντισωμάτων ή στην βλέννα και να ενισχύσει τη μολυσματικότητα του.
5. Διαμόρφωση ανοσοαπόκρισης:
Ο ιός της γρίπης μπορεί επίσης να παρεμβαίνει στην ανοσοαπόκριση του ξενιστή διαμορφώνοντας την έκφραση διαφόρων γονιδίων που σχετίζονται με ανοσοποιητικό. Για παράδειγμα, ορισμένες ιικές πρωτεΐνες μπορούν να καταστείλουν την παραγωγή ιντερφερόνων και άλλων αντιιικών κυτοκινών, αποδυναμώνοντας τις έμφυτες ανοσολογικές άμυνες του ξενιστή. Επιπλέον, ο ιός της γρίπης μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία των κυττάρων που παρουσιάζουν αντιγόνο και των Τ κυττάρων, με περαιτέρω βλάβη της προσαρμοστικής ανοσοαπόκρισης.
Συνολικά, ο ιός της γρίπης χρησιμοποιεί μια σειρά στρατηγικών για να αποφύγει την ανοσοαπόκριση του σώματος, διευκολύνοντας την επιβίωση και τη μετάδοσή του στον πληθυσμό. Αυτοί οι μηχανισμοί αποφυγής του ανοσοποιητικού συστήματος συμβάλλουν στην ικανότητα του ιού να προκαλεί εποχιακές επιδημίες και σποραδικές πανδημίες, απαιτώντας τακτικές ενημερώσεις για τα εμβόλια γρίπης για την καταπολέμηση των εξελισσόμενων ιικών στελεχών.
