Μια άλλη εξήγηση για το K2-18B; Ένα πλούσιο σε φυσικό αέριο μίνι-neptune χωρίς κατοικήσιμη επιφάνεια
Βασικά επιχειρήματα:
1. Ατμοσφαιρική πίεση: Ο παρατηρούμενος υδρατμός και το μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του K2-18B υποδηλώνουν ένα πυκνό περιβάλλον και υψηλής πίεσης. Αυτή η ακραία πίεση μπορεί να αποτρέψει τον σχηματισμό μιας στερεάς επιφάνειας, προκαλώντας τον πλανήτη να παραμείνει αέριο σε όλη την έκταση.
2. ακτίνα και μάζα: Το K2-18b έχει ακτίνα περίπου 2,6 ακτίνων γης και μάζα 8 φορές αυτή της Γης. Αυτός ο συνδυασμός υποδηλώνει ότι ο πλανήτης μπορεί να έχει σημαντική ποσότητα αερίου και να μην έχει σημαντικό στερεό πυρήνα.
3. Προφίλ θερμοκρασίας: Ορισμένα μοντέλα προβλέπουν ότι η ατμόσφαιρα του K2-18B θα μπορούσε να παγιδεύσει αποτελεσματικά τη θερμότητα, οδηγώντας σε υψηλές θερμοκρασίες επιφάνειας. Τέτοιες ακραίες θερμοκρασίες μπορεί να εμποδίσουν τη συμπύκνωση του νερού σε υγρή μορφή, καθιστώντας την παρουσία επιφανειακών ωκεανών απίθανη.
4. Έλλειψη επιφανειακών χαρακτηριστικών: Οι παρατηρήσεις από το JWST και τα επίγεια τηλεσκόπια δεν έχουν αποκαλύψει κανένα ξεχωριστό επιφανειακό χαρακτηριστικό ή παραλλαγές που θα έδειχναν την παρουσία ηπείρων ή ωκεανών στο K2-18B.
5. Ατμοσφαιρική σύνθεση: Η ανίχνευση υδρατμών και μεθανίου, ενώ είναι απαραίτητη για την κατοικία, δεν συνεπάγεται κατ 'ανάγκη την παρουσία μιας βραχώδους επιφάνειας. Οι πλούσιοι σε αέριο πλανήτες όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας διαθέτουν επίσης αυτά τα αέρια στις ατμόσφαιρες τους, αλλά δεν διαθέτουν στερεές επιφάνειες.
Εναλλακτικά σενάρια:
1. Υδροσφαίρα κάτω από το στρώμα αερίου: Ορισμένα μοντέλα προτείνουν ότι το K2-18B θα μπορούσε να έχει ένα βαθύ στρώμα νερού ή πάγου κάτω από τον παχύ φάκελο αερίου, ανάλογο με τους υποτιθέμενους υπόγειους ωκεανούς στο φεγγάρι του Δία, Europa.
2. Rocky Core με ατμόσφαιρα υψηλής πίεσης: Είναι πιθανό ότι το K2-18B έχει έναν βραχώδη πυρήνα, αλλά υπάρχει σε κατάσταση ατμόσφαιρας υψηλής πίεσης, εμποδίζοντας τη συμπύκνωση των επιφανειακών υδάτων.
3. Μεταβατική φάση: Το K2-18B θα μπορούσε να είναι σε μεταβατική φάση μεταξύ του να είναι γίγαντας αερίου και να αναπτύσσει μια βραχώδη επιφάνεια. Με την πάροδο του χρόνου, ο πλανήτης μπορεί να κρυώσει και να χάσει μερικούς από τον αέριο φάκελο του, επιτρέποντας τον σχηματισμό μιας κατοικήσιμης επιφάνειας.
Συμπέρασμα:
Η συζήτηση για την αληθινή φύση του K2-18B υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της μελέτης μακρινών εξωπλανήτων και των προκλήσεων για τον προσδιορισμό των επιφανειακών τους συνθηκών. Ενώ το JWST έχει παράσχει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την ατμόσφαιρα του πλανήτη, θα είναι απαραίτητες περαιτέρω παρατηρήσεις και μοντελοποίηση για να προσδιοριστεί οριστικά εάν το K2-18B διαθέτει μια κατοικήσιμη βραχώδη επιφάνεια ή παραμένει ένα πλούσιο σε αέριο μίνι-νιπανικό.
